Στο γενικό σύνολο οι αλλαγές είναι αναγκαίες και επιβάλλονται από τα γεγονότα.
Όταν όμως δεν γίνονται ορθολογικά και τεκμηριωμένα σε επιστημονική βάση τότε “αλίμονο στους νέους” και στο ζοφερό μέλλον της Γης. Οι πρόσφατες πυρκαγιές που ερήμωσαν μεγάλες δασικές εκτάσεις της πατρίδος μας, αφαιρώντας οξυγόνο αναγκαίο για τη ζωή μας, αλλά και όλο το ζωικό και φυσικό -παραγωγικό ιστό του πλανήτη, οδηγεί μαθηματικά σε κατάρρευση χωρίς γυρισμό. Για αντιμετώπιση αυτού του ζωτικού προβλήματος, ζητάμε “περισσότερα υδροφόρα αεροπλάνα, περισσότερους πυροσβέστες” και τελικά “περισσότερο νερό” που αποδεδειγμένα λείπει και λιγοστεύει από τον πλανήτη. Δηλαδή δημιουργούμε μόνοι μας έναν φαύλο κύκλο χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα. Κάθε χρόνο τα ίδια και χειρότερα, με θανατηφόρες επιπτώσεις στην υγεία μας. Θα αναζητήσει κανείς τη γενεσιουργό αιτία αυτών των καταστροφικών επιλογών μας.
Από τη δολοφονία του Καποδίστρια, του πρώτου κυβερνήτη της Ελλάδος που προσπαθούσε να δημιουργήσει μια ουσιαστική και ανόθευτη Δημοκρατία, θύμα των πολιτικών ομάδων που δυστυχώς πρωτοστατούσαν στην αναδυόμενη τότε Χώρα.
Δεν μπορέσαμε να στα σταθούμε όρθιοι στην ομαλή πορεία της Πατρίδος μας. Έκτοτε οι ξένοι παράγοντες και “προστάτες” μας, ήθελαν να έχουν τον πρώτο λόγο και το επάνω χέρι στα ζητήματά μας. Ζήλευαν τον ωραίο αυτό χώρο και ζητούσαν να κυριαρχήσουν και να καθοδηγήσουν τα βήματά μας προς ιδίον όφελος.
Έτσι, υποταγμένοι και εμείς στον δόλιο σκοπό τους, δεν μπορέσαμε να αντισταθούμε και να πορευθούμε με τις ίδιες μας δυνάμεις μέσα στο γράμμα και στο πνεύμα της καθαρής Δημοκρατίας μας.
Η κομματοκρατία επικράτησε σ’ όλες τις εκδηλώσεις του πολιτισμού μας με τα γνωστά οδυνηρά αποτελέσματα. Η πατρίδα μας που πρωτοστάτησε και δημιούργησε έναν ανθρώπινο πολιτισμό, να σύρεται ακόμη στις ορέξεις των ισχυρών της Γης. Είναι στο χέρι μας να ενστερνιστούμε το δόγμα του αγωνιστού του 1821 Μακρυγιάννη και να πορευθούμε στο “εμείς” και όχι στο “εγώ” μας.
Γράφει ο Στέφανος Μιστάρας
