Δεν πρόκειται για υποκειμενικούς συναισθηματισμούς αλλά ανταποκρίνονται πλήρως στην πραγματικότητα. Το υπογραμμίζει ο φωτισμένος υμνογράφος: «Μετέστης προς την ζωήν μήτηρ υπάρχουσα της Ζωής». Μετατέθηκες στην πέρα του τάφου ζωήν, συ που είσαι η Μητέρα Αυτού, ο Οποίος είναι η Πηγή της ζωής και χαρίζει τη ζωή σ’ όλα τα έμψυχα όντα.
Συγκαταλέγεται κι Εκείνη στη θριαμβεύουσα Εκκλησία του ουρανού, η οποία σχετίζεται άμεσα με τη στρατευομένη Εκκλησία της γης, με όλους εμάς τους πιστούς που ζούμε στη γη και αγωνιζόμαστε τον καλό αγώνα της αρετής. Πληροφορείται για όσα συμβαίνουν στην Εκκλησία του Υιού και Θεού της και ενδιαφέρεται με πολλή αγάπη για τον καθένα χωριστά.
Ότι αυτά δεν είναι μόνο θεωρία την οποία διδάσκει η δογματική διδασκαλία της Εκκλησίας το πιστοποιούν τα ίδια τα θαυμαστά γεγονότα νύκτα και μέρα διαρκώς. Τα εκπληκτικά θαύματα που γίνονται στα ιερά προσκυνήματά της σε όλη την Ελλάδα και όχι μόνο, και που βιώνουμε ιδιαίτερα τις δύσκολες αυτές μέρες το μαρτυρούν περίτρανα: «Ουδείς προστρέχων επί σοι, κατησχυμμένος από σου εκπορεύεται, αγνή παρθένε Θεοτόκε, αλλ’ αιτείται την χάριν και λαμβάνει το δώρημα προς το συμφέρον της αιτήσεως».
Και ενώ όταν ζούσε στη γη, κινούνταν μόνο στην Ιουδαία και στη Γαλιλαία, τώρα κινείται θαυμαστώς σε όλη την οικουμένη και ανταποκρίνεται σε κάθε αίτημα. Ευρωπαίοι, Ασιάτες, Αφρικανοί, Αυστραλοί, και Αμερικανοί, πιστοί όλων των ηπείρων, την αισθανόμαστε Μητέρα μας. Της μιλάμε εκφράζοντάς της τον πόνο μας και τα προβλήματά μας καθένας με τη γλώσσα του και τα προσέχει όλα.
Της έκανε αυτή τη χάρη ο Υιός της, εξοφλώντας κατά κάποιο τρόπο τα «θρέπτρα», τα τροφεία δηλαδή που της οφείλει, όπως γράφει ο ιερός Δαμασκηνός (ΕΠΕ 9,326). Οι φροντίδες που έδειξε για τον Θεάνθρωπο Υιό της, ως πραγματική Μητέρα που ήταν, κατά τη βρεφική, παιδική και νεανική ηλικία Του, πληρώνονται τώρα με τη χάρη που της έκανε να συμπαρίσταται στον κάθε άνθρωπο, σε οποιοδήποτε σημείο της γης επικαλείται τη βοήθειά της. Ως Υπεραγία δε και Παναγία που είναι, η δέηση και η πρεσβεία της προς το Θεό έχει μεγάλη δύναμη, διότι «πολύ ισχύει δέησις δικαίου ενεργουμένη» (Ιακ.ε’16).
Απ’ όλα τα πλάτη και μήκη της γης αναπέμπονται ύμνοι προς εκείνην, ύμνοι ικετήριοι και ευχαριστήριοι για την έμπρακτη βοήθειά της. Τους ψάλλουμε ολόκληρο τον Δεκαπενταύγουστο και ευφραίνεται η καρδιά μας, απαλύνονται οι πόνοι μας, φωτίζεται ο νους μας: «Ευεργέτην τεκούσα, το των καλών αίτιον, της ευεργεσίας τον πλούτον πάσιν ανάβλυσον, πάντα γαρ δύνασαι ως δυνατόν εν ισχύι, τον Χριστόν κυήσασα, Θεομακάριστε». «Απολαύνοντες, πάναγνε των σων δωρημάτων, ευχαριστήριον αναμέλπομεν εφύμνιον, οι γινώσκοντές σε Θεομήτορα».
Ευτυχείς όσοι νιώθουμε τη σκέπη της στη ζωή μας εις τρόπον ώστε να μην λυγίζουμε σ’ οποιαδήποτε δυσκολία και δοκιμασία κι αν περιπέσουμε, διότι μας υποβαστάζει Εκείνη με την ακαταίσχυντη προστασία της! Με την αστείρευτη βοήθεια της αγωνιζόμαστε να μη μολύνουμε τους εαυτούς μας με τους μολυσμούς του κόσμου, διότι σεβόμαστε Εκείνην που είναι δίπλα μας. Ευχή και Προσευχή όλων μας να αξιωθούμε να ζήσουμε και αιώνια ευτυχισμένοι μαζί της στην ένδοξη Βασιλεία του Υιού της, όπως ακριβώς το αιτούμαστε και στον Παρακλητικό Κανόνα «Και σε μεσίτριαν έχω, προς τον φιλάνθρωπο Θεόν, μη μου ελέγξη τας πράξεις, ενώπιον των Αγγέλων παρακαλώ σε, Παρθένε, βοήθησόν μοι εν τάχει»! Αμήν!
Από τη Χρυσούλα Χρ. Μότσιου-Τσανά,
δρ Θεολογίας Α.Π.Θ.
