Μορφές Αεροπορικού Πνεύματος

Από τον δρα Αγουστίνο
Αυγουστή, αναπλ. καθηγητή
στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

Ήταν ένα ζεστό πρωινό του Ιουλίου, όταν επιστρέφοντας από το ετήσιο μνημόσυνο του Ήρωα στρατηγού Γεωργίου Κατσάνη στο Σιδηρόκαστρο επικοινώνησα τηλεφωνικά με το Γραφείο του Αρχηγείου Τακτικής Αεροπορίας (ΑΤΑ) στη Λάρισα, προκειμένου να διευθετηθεί μία συνάντησή

μου με τον Αρχηγό ΑΤΑ Αντιπτέραρχο (Ι) Θεμιστοκλή Μπουρολιά. Δεν πέρασαν ούτε τριάντα λεπτά της ώρας και με ενημέρωσαν ότι η συνάντηση μπορούσε να πραγματοποιηθεί το επόμενο πρωινό. Αυτές τις μέρες είμαστε κάπως «ήσυχοι» μου είπε ο Αρχηγός, μπαίνοντας στο γραφείο του. Οι Τούρκοι έχουν μπαϊράμι! Σε διαφορετική περίπτωση οι αναχαιτίσεις των τουρκικών μαχητικών που ακατάπαυστα παραβιάζουν τον εθνικό εναέριο χώρο της πατρίδας μας δεν αφήνουν κανένα περιθώριο χαλάρωσης.
Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγραφεί η ζεστή υποδοχή στο γραφείο του Αρχηγού. Γνώριζα εκ των προτέρων ότι επρόκειτο να συναντήσω έναν ιδιαιτέρως χαρισματικό άνθρωπο, ωστόσο αυτό που εισέπραξα ήταν κάτι το ξεχωριστό. Η απλότητα του, η ηρεμία του, η σοβαρότητά του, ο επαγγελματισμός και η τεράστια αυτοπεποίθησή του είναι σπάνια χαρίσματα τα οποία είναι δυσεύρετα στις μέρες μας. Το μεγαλείο της οικογένειας Μπουρολιά με καταγωγή από την Κρήτη δεν μπορεί να περιγραφεί με λόγια… Ένιωσα δέος όταν μου είπε πως και ο πατέρας του ήταν χειριστής πολεμικών αεροσκαφών και έχασε τη ζωή του εν ώρα καθήκοντος! Θαυμάζω τους Έλληνες πιλότους του είπα, είναι ό,τι πιο σπουδαίο έχει να επιδείξει η πατρίδα μας σήμερα. Απλά κάνουμε το καθήκον μας ήταν η απάντησή του! Η ταπεινότητα σε όλο το μεγαλείο της.
Μιλήσαμε για αρκετή ώρα και έλυσα πολλές απορίες που με βασάνιζαν, ζώντας κάποιες δυσάρεστες εμπειρίες από τη δραστηριότητα των τουρκικών βομβαρδιστικών, το μαύρο καλοκαίρι του 1974. Με συνόδευσε ο ίδιος μέχρι το χώρο των Ιστορικών εκθεμάτων του Αρχηγείου Τακτικής Αεροπορίας. Μαζί μας και η ανθυπασπιστής Χρυσάνθη Αργυροπούλου που με ιδιαίτερη χαρά έκανε τη σχετική ενημέρωση-ξενάγηση. Περάσαμε μπροστά απ’ όλα τα εκθέματα. F-104 ήταν τα αεροπλάνα που μας επιτέθηκαν την πρώτη μέρα του πολέμου του είπα και ευθύς μου δείχνει το αεροπλάνο που βρίσκεται στο βάθος της αίθουσας εκθεμάτων. Αυτό είναι μου είπε! Με προέτρεψε να μπω στο πιλοτήριο, ανέβηκα τη σκάλα, κάθισα στο κάθισμα του χειριστή, το περιεργάστηκα, είδα τα πολυβόλα του! Ταξίδεψα 47 ολόκληρα χρόνια στο παρελθόν! Ανατρίχιασα...
Διαβάζουμε στο σχετικό ένθετο αναφοράς Ιστορικών εκθεμάτων Αεροπορίας: «Ο παρών χώρος αποτελεί για την πόλη της Λάρισας έναν εκθεσιακό χώρο διαφύλαξης ιστορικών αντικειμένων αεροπορικού ενδιαφέροντος, υψηλής σημασίας για τη διατήρηση της ένδοξης παράδοσης του αεροπορικού όπλου. Η συλλογή αποδεικνύει την προσφορά της Τακτικής Αεροπορίας και της ΠΑ γενικότερα και στοχεύει στην ενίσχυση της αγάπης των επερχόμενων γενεών για την αεροπορική ιδέα και το αεροπορικό μεγαλείο…». Και παρακάτω γίνεται αναφορά στην αποστολή του Αρχηγείου Τακτικής Αεροπορίας που είναι η προάσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων, η διασφάλιση της αεράμυνας της πατρίδας μας, η απόκτηση και διατήρηση του αεροπορικού έλεγχου στην περιοχή επιχειρήσεων και η υποστήριξη των άλλων κλάδων των ενόπλων δυνάμεων στη συλλογική προσπάθεια για την εξασφάλιση και διατήρηση της εθνικής μας κυριαρχίας.
Μία εθνική κυριαρχία που τα σύνορά της ακουμπούν μέχρι τις ανατολίτες εσχατιές του ελληνισμού, την ημικατεχόμενη Κύπρο. Και είναι απολύτως βέβαιο, πως, αν παραστεί ανάγκη, θα ακουστεί πάνω από τη Μεγαλόνησο ο «ήχος ελευθερίας» των ελληνικών μαχητικών και όχι το «Η Κύπρος κείται μακράν»! Σήμερα στην Πολεμική μας αεροπορία υπηρετούν σπουδαίοι άνθρωποι με άριστη από κάθε πλευρά κατάρτιση που διακατέχονται από υψηλό αίσθημα πατριωτισμού και ύψιστη ευθύνη. Πατριωτισμός που φτάνει και ξεπερνά τα όρια της πλήρους αυταπάρνησης, κι αυτό φαίνεται μέσα από την καθημερινή δοκιμασία και τις πρωτιές που κατακτούν σε όλες τις δύσκολες αποστολές τους και στον ακήρυκτο πόλεμο του Αιγαίου. Διότι, ας μη γελιόμαστε, το να αναχαιτίζεις ακατάπαυστα τα τουρκικά μαχητικά που εξακολουθητικά παραβιάζουν τα εθνικά μας σύνορα δεν είναι καθόλου απλή υπόθεση. Απόδειξη οι δεκάδες Ιπτάμενοι μας που έδωσαν τη ζωή τους για το μεγαλείο της Ελλάδας, τιμώντας τα ένδοξα φτερά της Πολεμικής μας Αεροπορίας.
Εκείνοι οι Αθάνατοι, οι οποίοι απογειώθηκαν για το αιώνιο ταξίδι, αφήνοντας πίσω τους κληρονομιά ατελεύτητη... Εκείνοι οι οποίοι, όπως διαβάζουμε και το σχετικό ένθετο, απογειώθηκαν για το αιώνιο ταξίδι, που πετούν ακόμη ανάμεσα μας και μας γεννούν το αίσθημα της υπερηφάνειας αλλά και του χρέους να φανούμε αντάξιοι όσων μας κληροδότησαν...
Υστερόγραφο: Τιμή μεγάλη για μένα το ξεχωριστό δώρο με το Δαίδαλο και τον Ίκαρο με σχετική αφιέρωση που πήρα από τα χέρια του Αρχηγού Μπουρολιά. Πολλές θερμές ευχαριστίες στον Αρχηγό ΑΤΑ Αντιπτέραρχο (Ι) Θεμιστοκλή Μπουρολιά και όλους τους συνεργάτες του γι’ αυτόν τον τεράστιο ιστορικό θησαυρό που μας κληροδότησαν...