Περιμένοντας το «Σκήπτρο»

Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΟΥ ΠΑΝΗΓΥΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΗ ΗΛΙΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΜΑΣ ΜΑΤΙΑ

1935. Κίσσαβος. Όμιλος εκδρομέων Αγιάς. Στο κέντρο ο Σελιτσιανιώτης παπα-Κώστας Πανταζής.

Κι ο βράχος υψώνει την πλάτην του γίγας
Ακλόνητος, στοιχειό ριζωμένο βαθειά στην γην,
και το ερημοκλήσι λευκόν και γλαρόν ως φωλιά
αετού στεφανώνει την κορυφήν του.

Α. Παπαδιαμάντης
«Τ’ ΑΓΝΑΝΤΕΜΑ»

Κάθε χρόνο, στις 20 Ιουλίου, εορτή του Προφήτη Ηλία, σύσσωμοι οι συγχωριανοί μου περίμεναν έξω από το χωριό στον «Πλατανάκο» του ιερέα και τους προσκυνητές του Προφήτη Ηλία που επέστρεφαν από την κορυφή του Κισσάβου.
Δεν γνωρίζω γιατί αυτό το γεγονός οι παππούδες μας το ονόμαζαν «Σκήπτρο». Πάμε να συναντήσουμε το Σκήπτρο, έλεγαν.

Σκήπτρο: ραβδί γερόντων, βασιλιάδων ή ηγεμόνων. Μεταφορικά: σύμβολο υπεροχής.
Ίσως αυτή η υπεροχή και το κύρος που έφεραν οι προσκυνητές του Προφήτη Ηλία έχοντας τον ιερέα επικεφαλής, προσέδωσε στη γιορτή αυτήν την ονοματολογία. Κάθε χρόνο ζούσαμε σχεδόν το ίδιο γεγονός. Όμως το περιμέναμε με λαχτάρα. Ίσως γιατί το γεγονός αυτό κουβαλάει παραδόσεις αιώνων.
Σύμφωνα με την παράδοση οι βοσκοί της Σελίτσιανης το 1790 παίρνουν την εικόνα του Προφήτη Ηλία από το ύψωμα του Κισσάβου «Μπάλα» και το μεταφέρουν στην κορυφή του βουνού, κτίζοντας εκεί έναν μικρό ναΐσκο προς τιμήν του Προφήτη Ηλία, οριοθετώντας ταυτοχρόνως και τα σύνορα του χωριού. Έκτοτε ουδέποτε αμφισβητήθηκαν αυτά τα σύνορα. Δικαίωμα νομής των λιβαδιών του Κισσάβου είχαν μόνο οι Σελιτσιανιώτες βοσκοί.
Στο καφενείο «Άσπρα πουλιά» της Λάρισας συναντώ πολλές φορές παλιούς βοσκούς από την Ανατολή και τη Σπηλιά. Λέμε εκεί διάφορα. Ανάμεσα σ’ αυτά και τα δικά μας, τα «τσομπανάρικα».
Στις συνομιλίες μας οι βοσκοί της Σπηλιάς μου μαρτύρησαν το μυστικό τους.
Ήταν φορές που κρυφά αμολούσαμε το κοπάδι μας προς τα Σελιτσιανιώτικα λιβάδια, ιδιαίτερα είχαμε αδυναμία στο «Τσακάλι» γιατί εκεί είχε καλή βοσκή. «Σας συγχαίρω», τους είπα, «γιατί ήσασταν επιμελείς βοσκοί. Όμως μόλις αποκτήσατε έναν μάρτυρα κατηγορίας στο δικαστήριο που θα σας οδηγήσουν οι Σελιτσιανιώτες. Το αδίκημα που διαπράξατε δεν παραγράφεται».
Το «Τσακάλι» ήταν το λιβάδι που κάθε χρόνο η κοινότητα Ανατολής το έβγαζε σε δημοπρασία. Ο τόπος είναι μαγικός, μοσχοβολάει από τα βότανα και τα αρωματικά φυτά που φύονται στις πλαγιές του. Δικαίως ο νομάρχης της Λάρισας Λουκάς Κατσαρός αποκαλούσε τον Κίσσαβο «Βοτανικό κήπο της Ευρώπης».
Η φωτογραφία είναι από το βιβλίο του Τάκη Καρδάρα «Μνήμες στο διάβα μιας ζωής».
Στέλιος Τσιανίκας