* Του Μ.Ε. Λαγκουβάρδου
Η Αγία Γραφή είναι η ιστορία της ψυχής. Μελετώντας τη Γραφή και τα έργα των Πατέρων, γνωρίζουμε σε ποιο στάδιο βρισκόμαστε στην πορεία μας προς τη σωτηρία. Ο Θεός μας δείχνει τα σημάδια για το που πορευόμαστε. Το πιο σπουδαίο ίσως σημάδι είναι το «βδέλυγμα ερημώσεως» που είναι η υπερηφάνεια ως σημάδι ότι η ψυχή είναι έρημη από τη χάρη του Θεού. 'Οταν δούμε το βδέλυγμα αυτό της ερημώσεως στην καρδιά μας πρέπει ν’ αλλάξουμε ζωή.
Ο Θεός μέσα απ’ την Αγία Γραφή μιλάει στον καθένα προσωπικά. Μερικές φορές, μάλιστα, τονίζει ιδιαιτέρως το γεγονός αυτό, όπως π.χ. εκεί όπου ο Ιησούς αναφέρεται στο βδέλυγμα της ερημώσεως, όταν λέγει ο αναγνώστης να δώσει ιδιαίτερη προσοχή: «ο αναγινώσκων νοείτω».
Ερμηνεύοντας αλληγορικά το εδάφιο αυτό, σε σχέση με την προσωπική μας ζωή, πρέπει να το δεχτούμε ως προειδοποιητικό σημάδι, που πρέπει να το λάβουμε σοβαρά υπόψη, όπως τα λόγια του γιατρού όταν μας επισημαίνει κάποιο κίνδυνο. Στην προκειμένη περίπτωση ο Ιησούς δε ζητεί από μας μια γενική κατανόηση, αλλά ζητεί απ’ τον καθένα προσωπικά να συντονιστεί με τη διδασκαλία και να προσαρμόσει τη ζωή του σ’ αυτήν.
Η έκφραση «βδέλυγμα ερημώσεως» επιδέχεται αλληγορική ερμηνεία, λόγω της αμφισημίας της, αφού απευθύνεται όχι μόνο στους λαούς αλλά και στον καθένα προσωπικά. Είναι φανερό ότι το βδέλυγμα της ερημώσεως σημαίνει την υπερηφάνεια του ανθρώπου. «Ο Θεός» λέει η Γραφή « υπερηφάνοις αντιτάσσεται, ταπεινοίς δε δίδωσι χάριν. Υποτάγητε ουν τω Θεώ. αντίστητε τω διαβόλω, και φεύξεται αφ’ υμών. εγγίστατε τω Θεώ, και εγγιεί υμίν καθαρίσατε χείρας αμαρτωλοί και αγνίσατε καρδιάς δίψυχοι...ταπεινώθητι ενώπιον του Κυρίου, και υψώσει υμάς)» (Ιακ. κεφ.δ’, 6-10).
(Ο Θεός εναντιώνεται στους υπερήφανους, στους ταπεινούς όμως δίνει τη χάρη του. Υποταχθείτε,,λοιπόν στο Θεό. Αντισταθείτε στο διάβολο, κι αυτός θα φύγη μακριά σας. Πλησιάστε στο Θεό, και θα σας πλησιάσει και εκείνος. Καθαρίστε τα χέρια σας οι αμαρτωλοί κι εξαγνίστε τις καρδιές σας οι δίγνωμοι Ταπεινωθείτε μπροστά στον Κύριο, κι εκείνος θα σας ανεβάσει ψηλά.)
Ο Άγιος Φιλόθεος ο Σιναϊτης, στα Νηπτικά Κεφάλαια, (Κεφ. Μ, ιστ’) γράφει για τον πόλεμο που μέσα από μας, κάνει ο σατανάς στο Θεό και προτείνει μετρημένη εγκράτεια ιδίως στη χρήση των πολλών τροφών. Με τη μετρημένη εγκράτεια κι οι επιθυμίες κατευνάζονται και υποτάσσονται στο νου που είναι το ηγεμονικό μέρος της ψυχής του ανθρώπου.
Όπως ο σατανάς, λέει ο Άγιος Φιλόθεος, για να αντιταχθεί στο θέλημα του Θεού, που είναι οι Εντολές Του, πολεμάει μέσα από μας το Θεό, έτσι πάλι ο Θεός μέσα από μας καταβάλει τον ολέθριο σκοπό του εχθρού και την ανώφελη βούλησή του, η οποία νομίζει ότι αντιτάσσεται στο Θεό και εμποδίζει την τήρηση των εντολών Του. Αυτός πάλιν ο Θεός δι' ανθρωπίνης ασθενείας καταστρέφει»
Ο Άγιος εκφράζοντας την ανησυχία του για τον άνθρωπο, μήπως δεν κατανοεί πόσο σοβαρό είναι αυτό, γράφει επί λέξει: Κοίταξε μήπως έτσι συμβαίνει . «Και όρα, ει ούτως έχει»
Όπως ο Θεός επέτρεψε το θάνατο για να μην είναι το κακό αιώνιο, έτσι επιτρέπει και την ανθρώπινη ασθένεια, για να καταβάλει τον ολέθριο σκοπό του εχθρού. Ο Άγιος Φιλόθεος τρέμει μήπως δεν συνειδητοποιούμε το γεγονός αυτό και γράφει επί λέξει, «πρόσεχε μήπως αυτό συμβαίνει σε σένα».
Η Εκκλησία συνήθως αποφεύγει να τονίσει τις συνέπειες της μη τήρησης των Εντολών. Δεν είναι, προς Θεού, κάθε αρρώστια συνέπεια των αμαρτιών μας. Απόδειξη ότι και οι άγιοι ασθενούν, ο δε Απόστολος Παύλος, καυχιέται στις ασθένειές του. «Εν ασθενείαις ενδυναμούμαι» γράφει, (Στις ασθένειες νιώθω πιο δυνατός). Ο Ίδιος ο Ιησούς δεν ήρθε για τους υγιείς, αλλά για τους ασθενείς που έχουν ανάγκη θεραπείας. Ο Ιησούς συμβαδίζει στη λύπη, στον πόνο και στην αποθάρρυνση και εγκαθιστά βέβαιες ελπίδες.
