ετών, καθώς η Ορθόδοξη Εκκλησία όρισε η Ανάσταση να γίνεται, όταν ακριβώς, αρχίζει η ημέρα της Κυριακής (μετά το μεσονύκτιο, δηλαδή, του Μεγάλου Σαββάτου), οπότε οποιαδήποτε ώρα και αν αναστήθηκε ο Χριστός η ακριβής ώρα περιέχεται μέσα στην τρίτη ημέρα, την ημέρα της Κυριακής.
Επιπλέον φέτος, αλλάζοντας την ώρα του εορτασμού της Αναστάσεως από τις 12:00 (που και η 12η μεσάνυχτα είναι ώρα θερινή, 11 κανονική) στις 9 το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου, στην πραγματικότητα δεν αλλάζουν την ώρα αλλά την ημέρα του εορτασμού από Κυριακή σε Σάββατο, που είναι αδιανόητο και ταυτίζουν τον εορτασμό του Ιουδαϊκού Πάσχα με το Ορθόδοξο Πάσχα, αφού φέτος αυτό το Εβραϊκό Πάσχα εορτάζεται την 1η Μαΐου το Μέγα Σάββατο. Το Εβραϊκό Πάσχα που ονομάζεται και Νομικόν Φάσκα σύμφωνα με το Κανόνιον Ενιαυτού 2021, εορτάζεται φέτος την 1η Μαΐου. Ο εορτασμός του Πάσχα μαζί με το Φάσκα των Ιουδαίων όμως είναι παράπτωμα που προσκρούει στους Ιερούς Κανόνες της Εκκλησίας και μάλιστα Οικουμενικής Συνόδου (Πρώτης Οικουμενικής Συνόδου -325 μ.Χ., που παρεμπιπτόντως, συμμετείχαν: Ο Άγιος Αχίλλειος - Επίσκοπος Λαρίσης με τα δύο ανίψια του: Επίσκοποι, Ρηγίνος-Σκοπέλου και Οικουμένιος - Τρίκκης και ουσιαστικά δηλώνει συμβιβασμό της Εκκλησίας σε αλλότρια σχέδια, εκουσίως ή ακουσίως.
Ας δούμε τι αναφέρουν οι τέσσερις Ευαγγελιστές για την Ανάσταση του Σώματος του Χριστού:
Ο Ευαγγελιστής Ματθαίος αναφέρει μέχρι την ανατολή του ηλίου της πρώτης ημέρας της εβδομάδος, δηλαδή την Κυριακή: «Οψέ Σάββατων τη επιφωσκούση εις μίαν σαββάτων.....» (κεφ. 28,1).
Ο Μάρκος λέγει όταν πέρασε η ημέρα του Σαββάτου, μετά τη δύση του ηλίου που άρχιζε η πρώτη ημέρα της εβδομάδος, δηλαδή η Κυριακή: «Και διαγενομένου του σαββάτου ...λίαν πρωί της μιας Σαββάτων έρχονται επί το μνημείον ανατείλαντος του ηλίου.....» (κεφ. 16, 1-2).
Ο Λουκάς αναφέρεται στα βαθιά χαράματα της πρώτης ημέρας της εβδομάδος, ήτοι την Κυριακή: «Τη δε μια των Σαββάτων, όρθρου βαθέως ήλθον επί το μνήμα....» (κεφ. 24, 1).
Και ο Ιωάννης λέγει, όταν πέρασε η ημέρα του Σαββάτου κατά την πρώτη ημέρα της εβδομάδος, δηλαδή την Κυριακή, που ήταν ακόμη σκοτάδι: «Τη δε μια των Σαββάτων ... έρχεται πρωί σκοτίας έτι ούσης εις το μνημείον....» (κεφ. 20, 1).
Και οι τέσσερις Ευαγγελιστές, ως ημέρα Αναστάσεως του Ιησού Χριστού, αναφέρουν την αρχή της ημέρας της Κυριακής: «Διαγενομένου του Σαββάτου της μιας Σαββάτων (δηλαδή όταν επέρασε η ημέρα του Σαββάτου και άρχιζε η άλλη ημέρα)» χωρίς να ορίζουν την ακριβή ώρα.
Ο καθένας αναφέρεται σε διαφορετικά χρονικά όρια της πρώτης ημέρας της εβδομάδος, που άρχιζε μετά το Σάββατο, δηλαδή της Κυριακής. Δεν τους ενδιαφέρει η ακριβής ώρα, αλλά η ημέρα για να αποδείξουν το Τριήμερο, όπως ακριβώς είχε διαβεβαιώσει ο Χριστός τους μαθητές του, ότι θα αναστηθεί: «Από τότε ήρξατο ο Ιησούς δεικνύειν τοις μαθηταίς αυτού, ότι δει αυτόν απελθείν εις Ιεροσόλυμα και πολλά παθείν από των πρεσβυτέρων και αρχιερέων και γραμματέων και αποκτανθήναι και τη τρίτη ημέρα εγερθήναι» (Ματθ. 16, 21).
Συνεπώς, η Ανάσταση του Χριστού έγινε, όπως λίαν κατηγορηματικώς μας δηλώνουν οι Ιεροί Ευαγγελιστές, την ημέρα της Κυριακής αφού είχε ήδη περάσει η δεύτερη ημέρα του Σαββάτου και οι γυναίκες, που είναι οι πλέον αψευδείς μάρτυρες του Τριημέρου, πήγαιναν στο μνημείο για τα τριήμερα: «Διαγενομένου του Σαββάτου (δηλαδή, αφού πέρασε η ημέρα του Σαββάτου), Μαρία η Μαγδαληνή και Μαρία η του Ιακώβου και Σαλώμη ηγόρασαν αρώματα, ίνα ελθούσαι αλείψωσιν αυτόν (δηλ. τον Ιησούν).
Επικαλέσθηκε η Ελληνική Πολιτεία ότι λόγω της πανδημίας του κορονοϊού το «Χριστός Ανέστη» φέτος θα ψαλεί στις 9 μ.μ. του Μεγάλου Σαββάτου, θέτοντας σε ισχύ, φυσικά, όλα τα υγειονομικά μέτρα. Σε αυτήν την πρόταση συμφώνησε και η Ελλαδική Εκκλησία. Στην πρόταση της Πολιτείας και της Ελλαδικής Εκκλησίας αντέδρασαν, εν τοις πράγμασι, αρκετοί Ιεράρχες, κατώτεροι Κληρικοί και πλήθος Ιερών Μονών, ψάλλοντας το «Χριστός Ανέστη» ή στις 12 τα μεσάνυχτα ή στις 5 το πρωί της Κυριακής του Πάσχα, κυρίως με τη λήξη του απαγορευτικού μετακίνησης των πολιτών.
Εκ των πραγμάτων η επίκληση της αποφυγής συνωστισμού κ.λπ. δεν έτυχε εφαρμογής, καθότι άπαντες είδαμε ιδίοις όμμασι... στα ΜΜΕ τη μεγάλη συμμετοχή του Ορθόδοξου Ελληνικού Λαού, σε όλη τη Μεγάλη Εβδομάδα και το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου, που στη συνέχεια, ειδικά, η νεολαία διασκέδαζε, σε πλατείες και αλλαχού έως πρωίας.
Μπορούσε η Ελλαδική Εκκλησία να προτείνει στην Ελληνική Πολιτεία να τελεστεί το «Χριστός Ανέστη» και η Αναστάσιμη Θεία Λειτουργία, όρθρου βαθέως ...της Κυριακής, ούτως ώστε και να τηρήσει και το πνεύμα και το γράμμα του εκκλησιαστικού Νόμου και να φανεί αρωγός στην προσπάθεια που καταβάλλει, εναγωνίως, η Ελληνική Πολιτεία κατά της μάστιγας του κορονοϊού.
Για να ’ναι λαμπρή η ήμερα του Πάσχα, όπως Λαμπρή την ονόμαζαν οι παλαιότεροι, πρωί-πρωί της Κυριακής του Πάσχα, έπρεπε, φέτος λόγω της πανδημίας, να χτυπούν οι καμπάνες, όπως τα Χριστούγεννα, ιδιαίτερα τώρα που ευνοεί και η εποχή, μέσα στην ανοιξιάτικη ατμόσφαιρα θα χαίρονταν και θ’ απολάμβαναν πραγματικά οι πιστοί την Αναστάσιμη Ακολουθία της Λαμπρής και όχι να σκέφτονται στις 9 μ.μ. το Μεγάλο Σάββατο, πως ακόμη το Σώμα του Χριστού είναι στον Τάφο και εμείς ψάλλουμε το «Χριστός Ανέστη» Μεγάλο Σάββατο.
Από τον Δημήτριο Σκρέτα*
* Ο Δημ. Σκρέτας είναι δρ Θεολογίας, πρώην εκπαιδευτικός στην Πατριαρχική Σχολή Ιεροσολύμων «Αγία Σιών».
