Ανθίσανε οι κερασιές...

Επιμέλεια: Τάσου Πουλτσάκη

Οι κερασιές θ’ ανθίσουνε και φέτος στην αυλή
και θα γεμίσουνε με άνθη το παρτέρι
Μικρή που είναι η άνοιξη σαν είσαι δίχως ταίρι
πικρή που είναι η ζωή.
.............................................................................
(ποίηση: Μενέλαος Λουντέμης, μουσική: Σπύρος Σαμοΐλης)

Εξυμνώντας την άνοιξη αλλά και τον έρωτα που τόσο πάνε μαζί αυτή την ευλογημένη εποχή, μέσα απ’ τις ανθισμένες κερασιές, ο ποιητής Λουντέμης (1912-1977) αισθάνεται ευτυχής που ζει αυτό το θαύμα της φύσης κι ας λέει ο τραγουδιστής Αντώνης

Καλογιάννης πως η ζωή είναι πικρή, αφού δεν του φτάνει ο χρόνος που είναι λιγοστός... Ύστερα, ακούγοντας αυτό το γλυκό και τρυφερό τραγούδι, άγνωστο μέχρι σήμερα, πώς να μη «ριγήσεις» από συγκίνηση κι ευτυχία που ζεις κι απολαμβάνεις την τόσο τέλεια τραγουδισμένη άνοιξη, την στολισμένη με κερασάνθια στο κεφάλι...
Αυτές τις μέρες της άνοιξης που συναντιούνται ο έρωτας με την τρυφερή ζωή δεν είναι δυνατόν να μη συγκινούν εκείνους που ακολουθούν τη διαδρομή μέχρι τον κάμπο της Αγιάς και των γύρω χωριών. Ας σταματήσουν για λίγο στην άκρη ή σε παράδρομο να πάρουν πρώτα μια βαθιά ανάσα και ύστερα να γεμίσουν τα μάτια τους και την ψυχή τους με το απαράμιλλης ομορφιάς θέαμα, γιατί η διάρκεια της ανθοφορίας είναι μικρή όσο είναι και η ίδια η ζωή. Θα νιώσουν πως είναι τυχεροί που ζουν και απολαμβάνουν αυτή τη θεϊκή ομορφιά, γιατί αλλιώς θα παραμείνουν «κλειστοί» όπως τα μάτια και τα χείλια απ’ το νοτιά, όπως η καραντίνα που γνωρίζουν τόσο καλά.
Έχω μια μικρή απορία αλλά και ερώτημα: Γιατί να μη γιορτάζεται, όπως η επιτυχημένη «γιορτή του κερασιού», κάθε καλοκαίρι τον Ιούνιο στο Μεταξοχώρι της Αγιάς και η «ημέρα της ανθισμένης κερασιάς» την άνοιξη; Στην Ιαπωνία χιλιάδες επισκέπτες συγκεντρώνονται στις περιοχές με τις ανθισμένες κερασιές κάθε χρόνο, κάνουν πικ-νικ κάτω απ’ τα δέντρα κι έρχονται οι άνθρωποι των πόλεων κοντύτερα στη φύση γιορτάζοντας το Hamami (παρατήρηση των λουλουδιών).
Η κερασιά (prunus avium) στην κλασσική της μορφή φτάνει σε ύψος από δέκα έως δεκαπέντε μέτρα. Κατάγεται από την ευρύτερη περιοχή του Καυκάσου, ενώ οι αρχαίοι Έλληνες τοποθετούν την καταγωγή της στην περιοχή της πόλης Κερασούντας του Πόντου. Στην Ευρώπη έφτασε από τον Ρωμαίο στρατηγό Λούκουλο και η καλλιέργειά της αρχίζει τον 18ο αιώνα.
Θα τελειώσουμε όπως αρχίσαμε, με τα λόγια του ίδιου του Λουντέμη από το βιβλίο του «Οι κερασιές θ’ ανθίσουν και φέτος»: Οι κερασιές θ’ ανθίσουν και φέτος... Και φέτος θα γεμίσουν γλυκούς καρπούς, άνθη και φύλλα και μοσκοβολιά. Κι όλα θα γίνουν όπως πάντα... Ύστερα το βουερό καλοκαίρι θα μισέψει κι ο χειμώνας θα μας κυρτώσει τις ράχες... Κι όταν θα φύγει κι αυτός, οι κερασιές, ναι, θ’ ανθίσουν και πάλι... Μια καινούργια άνοιξη φουσκώνει μέσα απ’ τους χυμούς...»
(Οι κερασιές θ’ ανθίσουν και φέτος,
σελ.10-11, ΔΟΛ 2012, Διαδίκτυο)