Του Κων/νου Τσιρονίκου
Η Ρωσία - για όσους δεν γνωρίζουν καλή Γεωγραφία - είναι διπλάσια περίπου σε έκταση των ΗΠΑ, Κίνας, Καναδά... και ως προς αυτήν η μεγαλύτερη χώρα του κόσμου. Είναι σχετικά αραιοκατοικημένη με έναν πληθυσμό που δεν ξεπερνά τα 150 εκατομμύρια κατοίκους. Ο επίγειος, υπόγειος, θαλάσσιος και υποθαλάσσιος πλούτος της είναι απέραντος, γεγονός που την καθιστά παγκόσμια υπερδύναμη σε παραγωγή αγαθών και ενέργειας, που σύντομα θα τη μετατρέψουν σε οικονομικό υπερκολοσσό. Εγγυητής της ακεραιότητας του αμύθητου αυτού φυσικού πλούτου είναι ένα ισχυρό, τεράστιο, σύγχρονο και διαρκώς εξελισσόμενο πυρηνικό και συμβατικό οπλοστάσιο.
Απέναντι στην αχανή αυτή χώρα φαντάζουν, σαν πολύ μικρές κουκκίδες, οι λεγόμενες μεγάλες δυνάμεις οι οποίες συγκροτούν τον πυρήνα του ΝΑΤΟϊκού συγκροτήματος στην Ευρώπη. Ένα στρατοκρατικό κατασκεύασμα που δρα ανεξέλεγκτα με επεμβάσεις και επιλεκτικά χτυπήματα εναντίον στόχων, που δεν υπακούουν στα κελεύσματα των παράνομων συμφερόντων τους. Αυτή ακριβώς η ΝΑΤΟϊκή φάρα με προεξάρχουσα την αρχιφύλακα κ. Μέρκελ και υπαρχιφύλακα τον ανεκδιήγητο «μεγάλο σοσιαλιστή» και καταστροφέα της γαλλικής οικονομίας Ολάντ και βεβαίως με την υψηλή καθοδήγηση των Η.Π.Α. εξαπολύει κατ’ εξακολούθηση απειλές περί επιβολής οικονομικών κυρώσεων κατά του ενεργειακού υπεργίγαντα, απ’ τον οποίο, σε μεγάλο βαθμό μονίμως, εξαρτώνται. Αιτία; Ο δήθεν μεγάλος πόνος τους για τα συμβαίνοντα στον εμφύλιο πόλεμο της Ουκρανίας. Και αποκορύφωμα όλων το τραγικό συμβάν της κατάρριψης του επιβατηγού αεροσκάφους με τα εκατοντάδες ανθρώπινα θύματα.
Για όλα τα παραπάνω, εμμέσως πλην σαφώς, θεωρούν υπεύθυνη τη Ρωσία. Γι’ αυτό και προς τα ’κει οι απειλές. Οι οποίες όμως ουδέποτε θα γίνουν πράξη. Γιατί δεν μπορούν. Γιατί θα ματώσουν πολύ οι ίδιοι. Αν μπορούσαν όμως θα τις πραγματοποιούσαν όχι μόνον αυτές, αλλά και δυναμικότερες. Το ξέουν όμως ότι κάτι τέτοιο θα σήμαινε το τέλος του κόσμου και μαζί μ’ αυτό και το δικό τους.
Για να δούμε, όμως, γιατί αυτοί οι κύριοι πονάνε και από πού αντλούν το δικαίωμα των απειλών; Είναι αλήθεια ότι ο πόνος τους αυτός δεν είναι πραγματικός, αλλά υποκριτικός. Γιατί, αν ήταν βγαλμένος μέσα απ’ την καρδιά τους δεν θα είχαν οπτικό σκοτάδι για τα συμβαίνοντα στη Μέση Ανατολή, όπου αφήνουν τους λαούς να μακελεύονται. Άρα, ο πόνος τους είναι υλικός και όχι ανθρώπινος. Τα συμφέροντά τους μόνον πονάνε. Αυτά βάζουν πάνω απ’ την ανθρώπινη αξία. Γι’ αυτό πολεμάνε και σκοτώνουν. Και στην προκειμένη περίπτωση τι θέλουν; Να περισφύξουν όλο και περισσότερο τον κλοιό γύρω απ’ την αχανή Ρωσία. Με την προώθηση των ΝΑΤΟϊκών φυλακίων μέχρι τις παρυφές της. Όπως ακριβώς ήθελαν να κάνουν και με την απόπειρα της εγκατάστασης πυραύλων στο έδαφος της Πολωνίας. Γιατί, έτσι πιστεύουν ότι θα πιέσουν και θα εξυπηρετήσουν καλύτερα τα συμφέροντά τους. Κατ’ αυτόν τον τρόπο θέλουν να χρησιμοποιήσουν και να αξιοποιήσουν τον ουκρανικό εμφύλιο πόλεμο. Δεν θα το πετύχουν, όμως, γιατί τα κέντρα προς τα οποία λακτίζουν είναι σκληρά και θα σπάσουν τα μούτρα τους. Και τώρα, ας έλθουμε στο ζήτημα των απειλών. Αλήθεια, αυτό από πού το αντλούν; Φυσικά από τον εαυτό τους. Λειτουργούντες κατά τρόπον συμμοριακό. Επεμβαίνοντας και χτυπώντας όποιον, κατ’ αυτούς, δεν ορθοδρομεί. Κι αυτό, βέβαια, εφόσον τους βολεύει. Διαφορετικά μένουν στις απειλές. Γιατί δεν θέλουν καταστάσεις που θα τους δημιουργήσουν οικονομικά προβλήματα. Άρα, κινούνται έξω από το θεσμικό πλαίσιο των οργάνων του ΟΗΕ. Υπακούοντας μόνον στο δίκαιο που επιβάλλει η δύναμη του ΝΑΤΟ. Αυτό τους οδηγεί στα ανηλεή χτυπήματα εναντίον στόχων μη συμμορφούμενων στις επιταγές των ανόμων επιθυμιών τους.
Από τα παραπάνω γίνεται σαφές ποιος είναι ο πραγματικός πόνος των ΝΑΤΟϊκών χωροφυλάκων και ποια η πηγή εκπόρευσης των απειλών και κινήσεών τους εναντίον των «ανυπάκουων» λαών. Σαν δεν ντρέπονται λιγάκι. Αντί να μονιάζουν τους λαούς, τους διαιρούν και τους οδηγούν στην αλληλοεξόντωση για τα δικά τους και μόνον συμφέροντα. Ας μας πουν αυτοί οι κύριοι, πού έκαναν και πότε έναν πόλεμο αμιγώς δικαίου και ανθρωπισμού; Πουθενά στον κόσμο. Όλοι τους γίνονται αμέσως ή εμμέσως για την εξυπηρέτηση των δικών τους και μόνον υλικών απαιτήσεων.
Γι’ αυτό λοιπόν, λαοί όλου του κόσμου, αποδεσμευθείτε από την επιρροή όλων αυτών των κακοποιών και εγκληματιών που έχουν διαρκώς τα χέρια τους βουτηγμένα στο αίμα και, εν ονόματι της ειρήνης και της αδελφοσύνης, δώστε τα χέρια σας και σταματήστε τους πολέμους εδώ και τώρα. Για να μην πάνε χαμένες και άλλες ανθρώπινες ψυχές. Για να μην χυθεί και άλλο αίμα αθώων. Για να μην αφήσετε κληρονομιά το μίσος και τον πόλεμο στις επόμενες γενιές. Αλλά μόνον την αγάπη και την ειρήνη, που εγγυώνται τη ζωή και την προκοπή των ανθρώπων.
Αυτό, πράξτε το γρήγορα όχι μόνον στην Ουκρανία και στη Μέση Ανατολή, αλλά παντού σ’ όλον τον κόσμο όπου οι καταραμένοι και υλικά αχόρταγοι διαρκώς σπέρνουν τον θάνατο και τη δυστυχία στους λαούς.
