Ναι. Έχει δίκιο, ο ιστορικός μας, ακόμη και σήμερα με την εκμηχάνιση, της γεωργίας και κτηνοτροφίας, αν δει πίσω, από τη σωστή και παραγωγική, εκμετάλλευση της γης. Πόσα επαγγέλματα, υπάρχουν. Ας αρχίσουμε από τον μεταλλωρύχο, τη βιομηχανική επεξεργασία του μεταλλεύματος και την παραγωγή μηχανημάτων για τη γεωργία και κτηνοτροφία και -μεταφορικών μέσων, τα οποία είναι προϊόντα, της επιστημονικής έρευνας, ακόμη και τους καλλιεργητές καουτσουκόδεντρων, για την παραγωγή, ελαστικών, για τα γεωργικά μηχανήματα.
Στη συνέχεια έχουμε, τη μεταποίηση για να πάμε στους μεταφορείς αυτών, σε μεγάλες αποστάσεις και βέβαια τον πολυπληθή κόσμο του εμπορίου, από τους καστανάδες, τους πωλητές των λαϊκών μέχρι τους διακινητές χιλιάδων τόνων γεωργικών - κτηνοτροφικών εμπορευμάτων. Η αρίθμηση των επαγγελμάτων, δεν έχει αξία εδώ, αφού επείγει η αξιοποίηση των χέρσων 50 εκατ. στρ. γης. Αλήθεια τι έγιναν τα εκατομμύρια των εργατών γης που είχε η χώρα μας πριν από 70 χρόνια στην ημιορεινή και ορεινή ζώνη; Ο πληθυσμός της υπαίθρου τότε ήταν το 62% της χώρας.
Στην πορεία των χρόνων είχαμε την αστικοποίηση και την έλξη για την πόλη, ενώ η αύξηση της γεωργικής και κτηνοτροφικής παραγωγής, έφερε βελτίωση στους κατοίκους της υπαίθρου, αλλά και τη δυνατότητα να σπουδάσουν και να καλύψουν τις ανάγκες του κράτους σε δημόσιο προσωπικό. Η ομαδική μετανάστευση, στο εξωτερικό, αλλά και η αστικοποίηση των πόλεων, δεν ανησύχησε τους τότε πολιτικούς, για να γίνουν μελέτες, ώστε να διαπιστωθεί, το πρόβλημα και να γίνει κάποιο πρόγραμμα εξόδου, αλλά και να δοθούν δυνατότητες στους εναπομείναντες, στην ύπαιθρο, να οργανωθούν, αφού τα νέα δεδομένα, με την εκμηχάνιση της γεωργίας και κτηνοτροφίας δημιούργησαν νέες συνθήκες παραγωγής και παραγωγικότητας, με κατάργηση της οικογενειακής γεωργίας και κτηνοτροφίας, δηλαδή την παραγωγή προϊόντων για την οικογένεια. Σε αντίθεση με τη σημερινή παραγωγή για την αγορά, όχι μόνο την εσωτερική, αλλά και του εξωτερικού, ροδάκινα, σταφύλια κ.ά.
Η απουσία του κράτους ήταν εμφανής, ακόμη και όταν μπήκαμε στην Ε.Ο.Κ. Οι πολιτικοί για ψηφοθηρικούς σκοπούς, κατασπατάλησαν δισ. ευρώ, για να εξασφαλίσουν εισόδημα, λίαν ικανοποιητικό, στους εναπομείναντες κατοίκους της υπαίθρου, αδιαφορώντας, χαρακτηριστικά για τη σωστή οργάνωση, του αγροτικού τομέα, ήτοι θέμα βιωσιμότητας μιας γεωργικής ή κτηνοτροφικής μονάδας, δηλαδή αύξησης της παραγωγής, μείωση του κόστους, των παραγομένων προϊόντων, βελτίωση της ποιότητας. Για παράδειγμα ο σιτοκαλλιεργητής, παίρνει επιδότηση για την καλλιέργεια σιτηρών, στρεμματική και εκείνος αντί να αυξήσει την παραγωγή και την ποιότητα, παρήγαγε μόνο για ζωοτροφή! Και την ίδια στιγμή η βιομηχανία ζυμαρικών κάνει εισαγωγή σιτηρών για τις ανάγκες της. Έτσι έχουμε εισαγωγή σίτου - σισαμιού, ενώ μπορούμε, μέσω των ζυμαρικών να κάνουμε εξαγωγή.
Οι παραπάνω συνθήκες έφεραν την ταχύτατη αστικοποίηση των κατοίκων της υπαίθρου και την ερήμωση της ημιορεινής και της ορεινής ζώνης. Όλα τα κόμματα λένε ότι έχουν σε προτεραιότητα τα προβλήματα της υπαίθρου, αλλά κανένα δεν τολμά να οργανώσει δημόσιο διάλογο, με τους άμεσα ενδιαφερόμενους γεωργούς και κτηνοτρόφους για τον προγραμματισμό λύσης του αγροτικού ζητήματος. Στο νέο πρόγραμμα ανασυγκρότησης του ελληνικού κράτους, δεν προβλέπεται η παραπάνω ανάγκη, γι' αυτό προτείνω να κάνει το πρώτο βήμα, για το επείγον γεωργικό ζήτημα.
Από τον Δημήτρη Λιάο, γεωπόνο
