Ο καθηγητής καλείται να αποτυπώσει - σε έναν αριθμό/βαθμό το επίπεδο των γνώσεων του μαθητή μετά από ένα χρονικό διάστημα εκπαιδευτικής διαδικασίας μαζί του. Σε κανονικές συνθήκες η διαδικασία κυλούσε ομαλά, αν και πάντα βασανιστικά: «Μήπως αδικήσω... θα είμαι αντικειμενικός...;».
Ποιο «πρόβλημα» προέκυψε σήμερα;
Δεν υπάρχει καθηγήτρια και καθηγητής (κυριολεκτικά) που να μην ομολογεί ότι του είναι δύσκολο -και σε κάποιες περιπτώσεις απολύτως αδύνατο- να καταθέσει βαθμολογία για το Α’ τετράμηνο, όπως ζητά το Υπουργείο Παιδείας. Παρ’ όλη την αντικειμενική αυτή δυσκολία, αφού η γνώμη που έχει σχηματίσει ένας καθηγητής, μία καθηγήτρια είναι ελλιπής έως ανύπαρκτη*το Υπουργείο ζητά να κατατεθεί βαθμολογία, όπως συνήθως.
Είναι δύσκολο να ερμηνεύσει κανείς, γιατί ευτελίζουν μια τόσο σημαντική και κρίσιμη πράξη της εκπαιδευτικής διαδικασίας, ζητώντας με ένα πρωτόγνωρο μνησίκακο (;) πείσμα βαθμολογίες! Γιατί την υποχρέωση αυτήν του εκπαιδευτικού τη μετατρέπουν σε πρόβλημα και πεδίο σύγκρουσης;
Τολμώ να υποθέσω:
-Για να αποπροσανατολίσουν από τα υπαρκτά προβλήματα της δημόσιας εκπαίδευσης; Για να μας εξαχρειώσουν, εξωθώντας μας σε μια υπακοή/υποταγή άνευ όρων; Για να μας καταστήσουν συνένοχους σε μια ενέργεια, που απαξιώνει -ακόμα περισσότερο- το Δημόσιο Σχολείο;
Κι όμως λύση στο «πρόβλημα» υπάρχει και είναι απλή.
Αλήθεια τι θα πείραζε να πάμε στα σχολεία μας (να ανοίξουν με όλους τους όρους «ασφαλείας» που θέτουν οι ειδικοί), να μπει το κρίσιμο διαγώνισμα και να καταθέσουμε τη βαθμολογία λίγο αργότερα (τον Φλεβάρη)!
Έκτακτες συνθήκες ζούμε! Σε έκτακτες συνθήκες λειτουργούμε έκτακτα...
Είναι λάθος να καταθέσουμε βαθμολογία με τέτοιους όρους: ατεκμηρίωτα και υποθετικά!
Έχω την εντύπωση πως οι «άριστοι» στο Υπουργείο θα το προσέξουν, θα δουν ότι η κατάθεση βαθμολογίας είναι μία πράξη αφερέγγυα, αυθαίρετη, χωρίς κύρος και θα... «μετανοήσουν». Θα αντιληφθούν ότι η βαθμολόγηση με τέτοιον τρόπο αποτελεί εξόφθαλμο διασυρμό του Δημόσιου Σχολείου.
Για όλα αυτά -και άλλα ίσως- δεν είναι συνετό και έντιμο να καταθέσουμε βαθμολογία τώρα. Ας μη δημιουργούμε (άθελά μας) εμείς οι ίδιοι αρνητικές εντυπώσεις για το έργο, τον ρόλο μας, το ήθος μας. Γιατί αν καταθέσουμε βαθμολογία υπονομεύουμε την αξιοπρέπειά μας, την παιδαγωγική επάρκειά μας! Πώς να μιλήσουμε μετά για το λειτούργημα του εκπαιδευτικού, αφού θα το έχουμε, τόσο φτηνά, ξεπουλήσει!
Πώς θα σταθούμε μπροστά στους μαθητές μας! Τι θα απαντούμε στα αναμενόμενα: «Γιατί Κυρία...;», «Γιατί Κύριε;...».
Τέλος, πολύ φοβάμαι πως το Υπουργείο θα αδράξει την ευκαιρία και θα μας «αδειάσει» πάλι. Όπως έπραξε και με το διαγώνισμα του Α’ τετραμήνου, μεταθέτοντάς το - απλά - για το Β’ τετράμηνο, εκθέτοντας όσους έσπευσαν να το πραγματοποιήσουν διαδικτυακά, επαιρόμενοι, μάλιστα!
Επειδή στην αρχή είναι ο λόγος, επειδή την πρώτη θέση έχει - και πρέπει να έχει - ο λόγος, η λογική, να σκεφτούμε, να λογαριάσουμε και μετά... ας βαθμολογήσουμε (Βεβαίως, επαρκώς και ενσυνειδήτως).
*Αφού προσλήφθηκαν καθηγητές στη διάρκεια που τα σχολεία είχαν κλείσει λόγω της πανδημίας και δεν πρόλαβαν να έχουν καμία επαφή με τους μαθητές διά ζώσης.
Σιέρρας Απόστολος, φιλόλογος στο Λύκειο Πλατυκάμπου
