Η γιορτή που σου δίνει το έναυσμα να πεις σ’ αγαπώ, να χαμογελάσεις, να ευχηθείς το απραγματοποίητο, να μοιραστείς, να ανοίξεις διάπλατα την καρδιά σου, να γίνεις παιδί. Ο Χριστός θυσίασε το ίδιο Του το σώμα από αγάπη για μας. Ο Χριστός ήταν η Ενσάρκωση της αγάπης και δεν μπορούμε να έχουμε την απαίτηση να φτάσουμε στο επίπεδό Του εύκολα. Όμως δεν έχουμε τίποτα να χάσουμε, αλλά αντίθετα έχουμε πολλά να κερδίσουμε, δουλεύοντας σταδιακά και σταθερά, ώστε να φτάσουμε να σκεφτόμαστε και να αγαπάμε όπως Αυτός. Μόνον τότε θα μπορέσουμε να προχωρήσουμε πνευματικά. Μπορούμε να προσευχόμαστε καθημερινά στον Θεό να μας βοηθήσει σ’ αυτήν τη μεταμόρφωση. Όλοι μας ομοιάζουμε με έναν κόκκο άμμου στην έρημο του χρόνου…, με μια προσωπικότητα θνητή και μια αθάνατη ψυχή.
Ας αρχίσουμε να δίνουμε λιγότερη σημασία σε τίτλους, εθνικότητες, ευφυία, χρώμα, εξωτερική εμφάνιση και πολλούς άλλους παράγοντες, που μας κάνουν να τοποθετούμε τους ανθρώπους σε κατηγορίες και ακόμα χειρότερα, σε σειρά σπουδαιότητας, μέσα στον νου μας.
Αυτή είναι η αιτία που η συμπεριφορά μας δεν είναι ίδια απέναντι στους συνανθρώπους μας. Γιατί μερικούς τους θεωρούμε πιο σημαντικούς απ’ τους άλλους. Όταν ξεπεράσουμε τους κοινωνικούς προγραμματισμούς – από μια κοινωνία που είναι βυθισμένη στον φόβο και όχι στην αγάπη καθότι αγνοεί τις πνευματικές αλήθειες – που μας έχουν κάνει, άλλους να δεχόμαστε και άλλους να τους απορρίπτουμε, τότε θα ελευθερωθούμε απ’ αυτήν την τάση και θα αισθανθούμε την ίδια ενότητα με τον πλούσιο και τον φτωχό, με τον πρωθυπουργό και τον ζητιάνο, με ανθρώπους όλων των εθνικοτήτων και κοινωνικών τάξεων, γιατί όλα αυτά είναι τα κουστούμια, που σαν ηθοποιοί φοράμε στο θεατρικό έργο της ζωής.
Στην πραγματικότητα, είμαστε όλοι Ένα. Η συνειδητότητα είναι ίδια σ’ όλα τα πλάσματα. Όταν συνειδητοποιήσουμε την έμφυτη ενότητά μας θα καταλάβουμε πως οτιδήποτε κάνουμε σ’ αυτά, στην πραγματικότητα το κάνουμε στον εαυτό μας. Τότε δεν θα μπορούμε να βλάψουμε κανέναν. Οι εγωιστικές μας ανάγκες είναι εκείνες που δημιουργούν την ξεχωριστότητα και τον ανταγωνισμό στη ζωή μας. Ας αφοσιωθούμε στις αρχές της σωστής διαβίωσης για την εξέλιξή μας και την πνευματική μας αφύπνιση. Τα Χριστούγεννα δεν είναι μια απλή γιορτή.
Είναι συναίσθημα, Αγάπη κι ελπίδα. Ο Χριστός θα γεννηθεί μέσα μας, όταν νοιαζόμαστε για τους γύρω μας όπως για τον εαυτό μας. Όταν μειώνουμε τις δικές μας επιθυμίες και ανάγκες, αγαπάμε πιο πολύ. Όσο περισσότερο δίνουμε και ενδιαφερόμαστε για τους άλλους, τόσο πιο χαρούμενη και γεμάτη νόημα γίνεται η ζωή μας. Τότε, ο Χριστός θα γεννηθεί μέσα μας, όταν πάψουμε να σταυρώνουμε την ψυχή μας και να ανασταίνουμε τον εγωισμό μας καθημερινά. Η γέννηση του Χριστού είναι η γέννηση της Συνειδητότητας Χριστού. Είναι η γέννηση της Γνώσης, της Αλήθειας, της Αγάπης.
Είναι η αίσθηση της ενότητας με όλα τα πλάσματα. Είναι ο θάνατος του «Εγώ» και η ανάσταση του Χριστού μέσα μας. Η πραγματική μας ευτυχία, λοιπόν, βρίσκεται στην αδελφοσύνη, στη φροντίδα του ενός για τον άλλον, στη συνεργασία, στο μοίρασμα των αγαθών και στην αγάπη. Ας ευχηθούμε όλοι μαζί από τα βάθη της ψυχής μας, η αγάπη, αυτή η δύναμη της ενότητας, να δημιουργήσει τη βασιλεία των ουρανών πάνω στη γη. Είθε η γέννηση του Χριστού να φέρει την αναγέννηση στις ψυχές όλων με μια ζωή γεμάτη υγεία, ευτυχία και αρμονία. Να βρούμε την εσωτερική δύναμη και το θάρρος να σπάσουμε την κλειδαριά της καρδιάς μας.
Από τη Βαρβάρα Τσακουρίδου
