Ξέρουμε άραγε το ειλικρινές αποτύπωμα αυτών των Κυβερνητών; Εχω τη γνώμη, ότι τον Σημίτη η πλειοψηφία της Κοινωνίας μας τον αδίκησε. Εξακολουθεί να τον αδικεί, επειδή έπεσε θύμα της δημαγωγικής συγκάλυψης του έργου του. Σ' αυτό το έργο (που όμοιό του δεν υπήρξε μεταπολεμικά) χύθηκαν μετά το 2004 τα βρώμικα νερά δημαγωγίας και της ανευθυνότητας από τα ηγετικά κλιμάκια της Νέας Δημοκρατίας, του ΣΥΡΙΖΑ και του αριστερίστικου και Παπανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ. Οι δύο πρώτες το διαστρέβλωσαν και το κακοποίησαν. Το βαθύ ΠΑΣΟΚ το διέγραψε. Τα δύο μεγάλα σήμερα κόμματα ασέλγησαν κατά φύση στη σημιτική Ελλάδα. Οι παραπάνω πασόκοι παρά φύση. Ως προς το ειδικό βάρος των αντισημιτικών πασόκων, δε μένει, παρά να δει κανείς, πού βρίσκονται όλοι αυτοί. Δε γράφω για πολιτικές μεταγραφές, που υποδηλώνουν πολιτικά προτάγματα, επειδή οι μεταγραφέντες είναι ανεμοδούρες.
Ο Σημίτης -εκτός από επιστημονικά βιβλία στην ελληνική και τη γερμανική γλώσσα- εξέδωσε και περί τα είκοσι με πολιτικό περιεχόμενο. Δε θυμάμαι να είδα -σε αρκετά που διάβασα- να διατυπώνει παράπονα για την κακομεταχείριση που υπέστη από το κομματικό περιβάλλον. Στα μέσα της 10ετίας του '70 (ήταν το 1976) ο Ανδρέας τον απομάκρυνε από το Εκτελεστικό Γραφείο για την αφίσα που επιμελήθηκε για την Ε.Ο.Κ. Η αφίσα έγραφε "Οχι στην Ευρώπη των μονοπωλίων. Ναι στην Ευρώπη των Λαών". Ηταν η εποχή του "Ε.Ο.Κ. και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο", οπότε τι γύρευε αφίσα με "ναι" στην Ευρώπη. Είναι ειρωνεία, πως ο Ανδρέας μόνος του έναν μήνα πριν τις εκλογές του Οκτωβρίου του 1981 έδωσε εντολή στους υποψηφίους βουλευτές του, να μην ξαναμιλήσουν για τα ...εξόδια. Μετά το 1985 ο Σημίτης, που ο Ανδρέας τον θεωρούσε αναγκαίο κακό, εκλέχτηκε επανειλημμένα βουλευτής στην Α' Πειραιά και έλαβε σειρά Υπουργείων. Μόλις έβγαζε τα κάστανα από τη φωτιά, έπαιρνε κι ένα καλό διαβατήριο από τον αρχηγό με αποκορύφωμα την απομάκρυνσή του από το Υπουργείο Οικονομικών στα τέλη του 1987. Γιατί; Επειδή σταθεροποίησε τα οικονομικά μεγέθη. Ακρως βλαπτικό πράγμα για τις επερχόμενες εκλογές. Αργότερα μετά την παραίτηση του Ανδρέα, ολόκληρο το ανδρεϊκό μπλοκ ήθελε πάση δυνάμει την εκλογή οποιουδήποτε εκτός του Σημίτη. Εκεί όμως στο ξενοδοχείο «Πεντελικόν» της Κηφισιάς τον Ιανουάριο του 1996 συσπειρώθηκαν μαζί του οι περισσότεροι βουλευτές "την ανάγκην φιλοτιμίαν ποιούμενοι". Κατάλαβαν, πως μετά τον Παπανδρέου, χωρίς Σημίτη υποψήφιο πρωθυπουργό η υπερψήφιση του ΠΑΣΟΚ φάνταζε αδύνατη. Ο Σημίτης έγινε έτσι πρωθυπουργός παρά τη συμπάθεια του κόμματός του. Και υπήρξε ο μακροβιότερος σε συνέχεια δημοκρατικός ηγέτης εναντίον των πολλών, που τον περιέβαλλαν. Αυτό εξηγεί τους Ρουβίκωνες, που χρειαζόταν να διαβεί και τις ισορροπίες που διέκριναν την πορεία του. Θύμα τους και το ασφαλιστικό Γιαννίτση. Με αυτά τα δεδομένα και το έργο που επιτέλεσε ένας διόλου "χαρισματικός" πολιτικός, υποδηλώνει πως υπήρξε ηγέτης. Και μετά τη λήξη της πρωθυπουργίας του, ο Σημίτης έτυχε άθλιας μεταχείρισης από τον Γ.Α.Π., που τον διέγραψε από την κοινοβουλευτική ομάδα το 2008. Δεν υπήρχε δυσκολία να βρεθεί επιχείρημα. Η πραγματική αιτία όμως βρίσκεται στην αδυναμία συγκατοίκησης. Το ίδιο συνέβη και με Γεννηματά και Βενιζέλο. Οι ...συγκρίσεις μάλλον.
Η διακυβέρνηση 1996-2004 αποτυπώθηκε στη λήξη της πολύ περιληπτικά με τα ακόλουθα δεδομένα των ευρωθεσμών. Το 2003 υπήρξε πλεόνασμα 5,8% του Α.Ε.Π. Το 2009 έληξε με έλλειμμα 15,4%. Ο μ.ο. του εμπορ. ισοζυγίου μεταξύ 1999-2003 κινήθηκε στο - 33 ± 10% Μεταξύ 2004-2009 έφτασε στο -54 ± 10%. Οι δημόσιοι υπάλληλοι της γενικής Κυβέρνησης (στενό Δημόσιο, Ο.Τ.Α., Δ.Ε.Κ.Ο., stages, έκτατοι) το 2003 ήταν 474.000. Το 2009 1.050.000 (!), και το κόστος μισθοδοσίας τους αυξημένο κατά 165% σε σχέση με το 2003 (μ.ο. διαφ. πηγών). Το 2003 η ανάπτυξη έτρεχε με +5,8% και ήταν μεγαλύτερη του μέσου όρου των χωρών της Ε.Ε. Το 2009 υπήρξε ύφεση - 4,2%.Τα δημόσια έσοδα το 2003 ανήλθαν στο 39% του Α.Ε.Π. και το '09 έπεσαν κατά δύο μονάδες. Το ποσοστό δε φαίνεται μεγάλο. Είναι όμως, αν υπολογιστούν τα δημόσια έξοδα, που από 44% του Α.Ε.Π. το 2003 έφτασαν στο 50% του Α.Ε.Π. το 2009 (Εκθ.ΤτΕ, eurostat, Δ.Ν.Τ., ΟΟΣΑ). Μεταξύ 2003 και 2009 χάθηκαν από τα ταμεία του κράτους από αυτήν την αιτία 21 δισ. ευρώ. Η ψαλίδα έχει ακόμα μεγαλύτερο άνοιγμα, αν ληφθούν υπόψη οι μεγάλες δαπάνες για την άμυνα μεταξύ 1996 (Ιμια)-2003.(βλ. κατωτ.). Η σχέση χρέους προς Α.Ε.Π. είναι καταλυτικής σημασίας για μία οικονομία. Μέχρι το 2003 ήταν ισόρροπη. Μεταξύ 2004-2009 ανετράπη. Επί Α.Ε.Π. 237 δισ. το 2009, το χρέος είχε ανέλθει στα 320,49 δισ. Το άνοιγμα καλύφθηκε από πρόσθετο δανεισμό 56 δισ. με επιτόκια 4,4-5,4%.Την εξαετία 2004-2009 το δημ. χρέος από 180 ανήλθε στα 300 δισ. ευρώ. Ειδικότερα μεταξύ 2007-2009 συνέβη το αδιανόητο: Το χρέος του 2007 ήταν 103% του Α.Ε.Π. Το 2009 ανήλθε στο 129%! (στοιχ. Ευρ. Επιτροπής).
Το σκέλος των αμυντικών δαπανών έχει κομβικό ρόλο στην άμυνα της χώρας. Ο μ.ο. των αμυντικών δαπανών μεταξύ 1999-2003 ανήλθε σε 4,12% του Α.Ε.Π. Μεταξύ 2004-2009 κατέρρευσε στο 2,4%. Το χειρότερο: Το μικρότερο αυτό ποσοστό αναλώθηκε κατά 55%-60% σε μισθοδοσία στη θέση του 38%-40% την προηγούμενη περίοδο, ένα 23%-25% σε λειτουργικά έξοδα και ό,τι υπόλοιπο σε εξοπλισμούς. Ελάχιστα εκατομμύρια. Μεταξύ 1996-2003 η Ελλάδα είχε σταθερά την 1η ή 2η κατ' έτος θέση στο ποσοστό επί Α.Ε.Π. στο ΝΑΤΟ με 4,3% του Α.Ε.Π. Μεταξύ 2004-2009 έπεσε μεταξύ 6ης και 7ης θέσης με 2,4% του Α.Ε.Π. Τα αποτελέσματα της διαχείρισης στον τομέα της άμυνας προκύπτουν από την κατανομή των δαπανών ύψους 3,6 δισ. ευρώ το 2009. Τότε η μισθοδοσία απορρόφησε το 60%, και το κονδύλι για εξοπλισμούς δεν ξεπέρασε τα 430 ή 350 εκατ. ευρώ (αναλόγως πηγής). Από τα 3,6 δισ. μόνον το 1/10 ή 350 εκατ. ευρώ πήγαν στους εξοπλισμούς. Η εκπληκτική ανισοκατανομή δαπανών συνεχίστηκε και αργότερα. Το 2011 διατέθηκαν για την άμυνα 3,3 δισ. Για μισθοδοσία αναλώθηκαν 2,253 δισ. Για λειτουργικά έξοδα 872 εκατ. Για εξοπλισμούς μόνον 361 εκατ. ευρώ. {Ξαναδιαβάστε τις 13 τελευταίες αράδες. Αν προβληματιστείτε, είμαι μαζί σας}. Εμαθε κάτι γι' αυτά ο ελληνικός λαός; Ας δούμε τι έμαθε.
Τα ...σοβαρά που οι πιo πολλοί Έλληνες ξέρουν για τον Σημίτη: Ότι είναι Εβραίος και ονομάζεται Ααρών Αβούρι, όπως το ανεκάλυψε ο μέγας Καρατζαφέρης. Μετά, ότι είναι κατάσκοπος του Ισραήλ και συνωμότης, όπως τον ήθελε η κυρία Δήμητρα Παπανδρέου. Μαζί με αυτά, ότι είναι ο άρχοντας της διαπλοκής, όπως τον βάφτισε ο κ. Καραμανλής. Κατόπιν ότι κατέστρεψε τον κοσμάκη με το χρηματιστήριο, όπως το διατυμπάνισε ο εκλιπών Έβερτ και τα στελέχη του (απαξάπαντες εκεί) και ζήτησε εξεταστική Επιτροπή ο κ. Σαμαράς. Και ακόμα, ότι είναι ο υπαίτιος της χρεοκοπίας, όπως τον τουΐταραν οι του Μαξίμου και πιο ειδικά ο εκ Γλασκώβης αφιχθείς κ. Νίκος Παππάς. Οι αφηγήσεις περί διαπλοκής, χρηματιστηρίου και ευθύνης για τη χρεοκοπία του 2009, που τις θεωρώ αστειότητες, θα τις ιστορήσω με ειλικρίνεια στο επόμενο άρθρο. Εκ προοιμίου τοποθετώ τα αφηγήματα αυτά στο ράφι των βιβλίων επιστημονικής φαντασίας. Αφήνω για τους ψεκασμένους τα ...εβραϊκά, τα ...κατασκοπευτικά και άλλα, που δεν αντέχουν σε σχόλια.
Το 5ο άρθρο της σειράς την επόμενη Τρίτη.
