πολλού τα όριά τους. Το Κέντρο Υγείας Ελασσόνας με τις υπεράνθρωπες προσπάθειες ολόκληρου του υγειονομικού προσωπικού δίνει και αυτό άνιση μάχη με τον ιό.
Τα ερωτήματα είναι τα εξής :Ποιος έχει την ευθύνη γι’ αυτή τη διασπορά των κρουσμάτων; Ποιος κάνει ουσιαστική καμπάνια ενημέρωσης στην πόλη και τα χωριά μας; Ποιος έχει την ευθύνη γι’ αυτούς που νοσούν στο σπίτι τους, ποιος παρακολουθεί την πορεία τους; Υπάρχουν χώροι απομόνωσης, όπως ξενοδοχεία, όπου θα μπορούν να μείνουν σε υποχρεωτική καραντίνα οι νοσούντες χωρίς να θέτουν σε κίνδυνο το οικογενειακό τους περιβάλλον; Γι’ αυτούς ποιος θα έχει πάλι την ευθύνη της φροντίδας τους;
H πραγματικότητα είναι η εξής: Ιχνηλάτηση των επιβεβαιωμένων περιστατικών δεν υπάρχει. Δεν έγινε και δεν γίνεται σε μεγάλους εργασιακούς χώρους όπως δημοτικές υπηρεσίες, εργοστασιακές μονάδες της πόλης που βρέθηκαν εργαζόμενοι θετικοί στον κορονοϊό, σε μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικό προσωπικό όταν είχαμε κρούσματα στα σχολεία, πόσο μάλλον στις μεμονωμένες περιπτώσεις. Εκ των πραγμάτων ένα μεγάλο μέρος επιβεβαιωμένων επαφών δεν μπαίνει σε καραντίνα. Οι τιμές των τεστ στα ιδιωτικά εργαστήρια είναι απαγορευτικές για την πλειοψηφία των λαϊκών στρωμάτων, ενώ δεν υπάρχει η δυνατότητα συνταγογράφησης και δωρεάν πραγματοποίησής τους. Μαζικά, στοχευμένα, επαναλαμβανόμενα τεστ δεν έγιναν και δεν γίνονται πέρα από τις δειγματοληψίες με rapid test που έγιναν σε Ελασσόνα και Λιβάδι.
Η απάντηση-λύση είναι η εξής: Η ικανοποίηση των αιτημάτων των νοσοκομειακών γιατρών και της Ομοσπονδίας τους για προσλήψεις όλου του απαραίτητου υγειονομικού προσωπικού, το άνοιγμα των δημόσιων νοσοκομείων που έκλεισε η ΝΔ και δεν άνοιξε ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ, την ανάπτυξη κανονικών κλινών ΜΕΘ με το απαιτούμενο εξειδικευμένο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, την επίταξη του ιδιωτικού τομέα. Ένα Κέντρο Υγείας στην Ελασσόνα πλήρως στελεχωμένο και εξοπλισμένο, με στηρικτικές κρατικές και δημοτικές δομές φροντίδας αδύναμων ομάδων και ηλικιωμένων, ενταγμένα σε έναν πανεθνικό κεντρικό σχεδιασμό αντιμετώπισης της πανδημίας.
Ο κυβερνητικός αντίποδας: Έχει αφήσει αθωράκιστο το δημόσιο σύστημα υγείας και αναποδογυρίζει την πραγματικότητα. Δωρίζει εκατομμύρια στους ομίλους και τους επιχειρηματίες της υγείας. Επιχειρηματολογεί υπέρ της ιδιωτικοποίησης της υγείας και των συμπράξεων δημόσιου- ιδιωτικού τομέα. Προκαλεί επαναλαμβάνοντας το «όλα καλά», το ό,τι ήταν να κάνουμε το κάναμε, τώρα τη λύση θα τη δώσει το εμβόλιο. Όλα αυτά την ώρα που μετράμε εκατόμβες νεκρών καθημερινά, με τη χώρα μας να καταγράφει μεγάλα ποσοστά θνητότητας ανάμεσα στους νοσηλευόμενους ως αποτέλεσμα της έλλειψης εξειδικευμένων γιατρών, νοσηλευτών και κατάλληλων υποδομών. Χρησιμοποιεί ανεκδιήγητα επιχειρήματα του τύπου « ο γιαλός είναι στραβός» (αν είχαμε περισσότερες ΜΕΘ θα είχαμε περισσότερους νεκρούς, το πρόβλημα είναι οι πόλεις και όχι τα νοσοκομεία). Διατυμπανίζει ότι δεν είμαστε “Σοβιετία”.
Η διέξοδος: Με ένα παράδειγμα από τη “Σοβιετία”: Πριν 60 χρόνια στη Σοβιετική Ένωση, από ένα εισαγόμενο περιστατικό του ιού της ευλογιάς (η οποία είχε εξαλειφθεί από το 1937 στην ΕΣΣΔ), του διακεκριμένου γραφίστα Αλεξέι Κοκορέκιν που ταξίδεψε στην Ινδία και κατέληξε σε νοσοκομείο της Μόσχας, τέθηκαν σε καραντίνα 9.000 άτομα, πραγματοποιήθηκε μια τεράστιας σε έκταση ιχνηλάτηση, εκκενώθηκαν νοσοκομεία, εφαρμόστηκε μια πρωτοφανής σε μέγεθος απολύμανση οικιακών και εργασιακών χώρων και εμβολιάστηκαν 7 εκατομμύρια άνθρωποι μέσα σε μια βδομάδα. Από την επανεμφάνιση του ιού της ευλογιάς στη Μόσχα το 1960 αρρώστησαν δεκάδες άνθρωποι, εκτός από τον Κοκορέκιν πέθαναν άλλοι τρεις, αλλά κατέστη δυνατό να σωθεί η ζωή των περισσότερων.
Ανεξάρτητα από τις διαφωνίες και τις επιφυλάξεις που μπορεί να έχει κάποιος με τη σοσιαλιστική οικοδόμηση, αποδείχθηκε ότι μόνο το σοσιαλιστικό κράτος και ο δωρεάν-κρατικός τομέας υγείας που έχει κριτήριο τις ανάγκες του λαού και όχι τα επιχειρηματικά συμφέροντα, μπορούν να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τέτοιου είδους καταστάσεις.
* Ο Δημ. Αβρανάς είναι μέλος
της Ε.Π. Θεσσαλίας του ΚΚΕ
