Γιατί η δεύτερη φάση της πανδημίας δεν έχει την τύχη της πρώτης

Από τον Κώστα Γιαννούλα

Τους τελευταίους μήνες, ο Covid­19 έχει κάνει τη ζωή των ανθρώπων της υφηλίου, άνω­ κάτω. Ωστόσο, ενώ η χώρα μας, στην πρώτη φάση της πανδημίας, τα πήγε, ανέλπιστα, καλά, στη δεύτερη, που διανύουμε, σήμερα, τα πράγματα δεν πάνε, τόσο, καλά και σ’

ορισμένες περιοχές, πολύ άσχημα. Γιατί, τάχα;
Κατά την πρώτη φάση, δεν πρέπει να ξεχνάμε τα γρήγορα αντανακλαστικά της κυβέρνησης, η οποία φρέσκια, καθώς ήταν, τόλμησε και πήρε, έγκαιρα, τα απαιτούμενα σκληρά μέτρα, πριν η πανδημία ξεφύγει και πάρει επικίνδυνες διαστάσεις. Συνετέλεσε, βέβαια, σ’ αυτό και το ότι ο Πρωθυπουργός εμπιστεύθηκε, πλήρως, τις οδηγίες των επιστημόνων, που, με επικεφαλής τον κ. Τσιόδρα, έπειθαν για πιστή εφαρμογή των μέτρων. Αλλά και η απόφαση της Πολιτείας, να στηριχθεί και να στηρίξει το Ε.Σ.Υ., έπαιξε, σημαντικότατο ρόλο, ενώ η επιλεκτική ενίσχυση, όσων θίγονταν απ’ το κλείσιμο της αγοράς, συνέβαλε και αυτή, σημαντικά.
Συνέβαλε, άθελά του, και ο Ερντογάν, ο οποίος, για να μας πιάσει στον ύπνο, επιχείρησε, να εκμεταλλευθεί, ανεπιτυχώς, τους πρόσφυγες και μετανάστες, προκειμένου να καταρρεύσουν τα χερσαία και θαλάσσια ανατολικά σύνορά μας, αλλά, όπως είναι γνωστό, πήγε για μαλλί και βγήκε κουρεμένος, αφού ο αιφνιδιασμός απετράπη μετά πολλών επαίνων. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, όμως, η κυβέρνηση Μητσοτάκη ενισχύθηκε και κέρδισε, ακόμα περισσότερο, την εμπιστοσύνη του κόσμου, απαραίτητη για την αντιμετώπιση της πανδημίας.
Πέραν τούτων, οι αρνητές του covid­19 ήταν λίγοι και η απήχησή τους ήταν, ακόμα, μικρή, ενώ η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου κολακευμένη απ’ τα θετικά σχόλια των ξένων και βλέποντας, ότι τα θύματα ήταν ελάχιστα σε σχέση με άλλες χώρες, οπλίσθηκε με δύναμη και υπομονή και συμμορφώθηκε στο γενικευμένο λοκντάουν, χωρίς να γογγύζει, ιδιαίτερα. Την ίδια ώρα, η αντιπολίτευση, προπαντός, η αξιωματική, αποδυναμωμένη για τους ίδιους λόγους, αρκούνταν, κυρίως, στο να ζητά, με γενναιοδωρία, μάλιστα, τη στήριξη του Συστήματος Υγείας και εργαζομένων, που πλήττονταν, χωρίς, όμως να πείθει, αφού της είχε δοθεί η ευκαιρία να το πράξει, κατά τη διάρκεια της δικής της κυβερνητικής θητείας, αλλά δεν το έκανε.
Κάπως, έτσι, εξελίχθηκε η πρώτη φάση της πανδημίας. Η δεύτερη φάση, όμως, δεν είναι ίδια με την πρώτη, και η αντιμετώπισή της αποτελεί μια πάρα πολύ δύσκολη για λύση εξίσωση, παρότι υπάρχει η σχετική εμπειρία. Και αυτό γιατί. Η οικονομία μας, ως γνωστόν, στηρίζεται, εν πολλοίς, στον τουρισμό, και επειδή, λόγω των προβλημάτων της, χρειάζεται ενίσχυση, για να μην οδηγηθεί σε κατάρρευση και θρηνήσουμε πεινασμένους, η κυβέρνηση επέλεξε, κάποια στιγμή, το άνοιγμα των συνόρων στον τουρισμό. Η επιλογή, όμως, αυτή, όσο καλά και αν υλοποιήθηκε, απετέλεσε και πύλη εισόδου κρουσμάτων στη χώρα, που δυσκόλεψε την κατάσταση. Οι επαγγελματίες και οι εργαζόμενοι, παρά τα μέτρα στήριξης, θέλουν, για ευνόητους λόγους, την αγορά ανοιχτή και πιέζουν, όσο μπορούν. Οι αρνητές του ιού και της μάσκας έγιναν περισσότεροι, ενώ ο Ερντογάν με τις συνεχείς προκλήσεις του αναγκάζει την κυβέρνηση να δαπανά για εξοπλισμό μεγάλα ποσά, που τόσο πολύ τα χρειάζεται, προκειμένου να ενισχύσει, ακόμα περισσότερο, το Ε.Σ.Υ. και ν’ αντιμετωπίσει άλλες ανάγκες, που δημιούργησε η πρόσφατη οικονομική κρίση.
Πιο πολύ, όμως, δυσκολεύει το γεγονός, ότι ο κόσμος κουράστηκε απ’ τη μακροχρόνια προσπάθεια εφαρμογής των μέτρων, οπότε ένα σημαντικό τμήμα του, νέοι κυρίως, δε συμμορφώνονται, εύκολα, στα μέτρα και στις υποδείξεις των ειδικών. Αλλά και η αστυνόμευση και τα πρόστιμα, όταν πολλοί δε βοηθούν, είναι δύσκολη υπόθεση, πολύ περισσότερο, όταν η αντιπολίτευση κλείνοντας τα μάτια της, στο τι συμβαίνει, διεθνώς, εκμεταλλεύεται την κατάσταση και αντιδρά, πλέον, σε κάθε μέτρο, που ανακοινώνεται, χωρίς να διστάζει να βάζει στο στόχαστρο, ακόμη, και ειδικούς επιστήμονες, που πρωτοστατούν.
Υπ’ αυτές τις συνθήκες και μια που η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού, η κυβέρνηση, για να εξισορροπήσει, κατά το δυνατόν, την κατάσταση, λειτούργησε, αυτήν τη φορά, πιο χαλαρά και λιγότερο αποφασιστικά, διστάζοντας, για λίγο, να εφαρμόσει ένα νέο γενικευμένο λοκντάουν και να εφαρμόσει τα ενδεικνυόμενα μέτρα. Έχασε, έτσι, πολύτιμο χρόνο. Βεβαίως, αν συγκρίνουμε τα της χώρας μας με όσα συμβαίνουν σε χώρες οργανωμένες, καλύτερα, απ’ τη δική μας, πάμε καλά, αλλά θα μπορούσαμε να πηγαίναμε, ακόμα, καλύτερα.
 Ο λαός, ωστόσο, συνεχίζει να την εμπιστεύεται και περιμένει, εναγωνίως, τα εμβόλια. Μέχρι, όμως, αυτά να χρησιμοποιηθούν και να αποδώσουν καρπούς, απαιτείται πιστή εφαρμογή των μέτρων, γιατί ο ιός δεν εξαιρεί κανέναν.