της Νέας Δημοκρατίας, αλλά κατάφερε να γίνει και αρχηγός της και πρωθυπουργός της χώρας και, μάλιστα, με αυτοδυναμία, παρότι ο βασικός αντίπαλός του, ο κ. Τσίπρας, υποτιμώντας τον, υποστήριζε, δημοσίως, πως «τον έχει» και δεν θα χάσει τις εκλογές απ’ αυτόν ούτε μία στο εκατομμύριο. Πέραν τούτου, παρά τα προβλήματα, που, στο μεταξύ, έχουν προκύψει, παραμένει κυρίαρχος του πολιτικού παιχνιδιού, διευρύνοντας, μάλιστα, τη διαφορά απ’ τον δεύτερο. Γιατί, τάχα;
Αυτήν την πορεία τη χρωστά, κατά την άποψή μου, στην αξιοσύνη του, στην εργατικότητά του, στα γρήγορα αντανακλαστικά του, στη μεθοδικότητα και στον προγραμματισμό του, στον πολιτικό του πολιτισμό και στην εμπειρία του, ως γόνος πολιτικής οικογένειας, στο μεταρρυθμιστικό του έργο και στην πολιτική αχρωματοψία, που επέδειξε, σε μεγάλο βαθμό, στη συγκρότηση της κυβέρνησής του κάνοντας πράξη αυτό, που υποσχέθηκε, προεκλογικά, να αξιοποιήσει, δηλ., και άξια στελέχη, που προέρχονται και από άλλους πολιτικούς χώρους.
Πιο συγκεκριμένα και, εν πολλοίς, χάρη στην αυτοδυναμία, είδαμε, απ’ την αρχή, έναν Μητσοτάκη πρωθυπουργό προετοιμασμένο να κυβερνήσει και να ξετυλίγει, με μεθοδικότητα, τις επιλογές του και το προεκλογικό του πρόγραμμα, εντυπωσιάζοντας τους πάντες, ντόπιους και ξένους. Και επειδή η μέρα η καλή φαίνεται απ’ το πρωί, οι εντυπώσεις αυτές ήταν καθοριστικές για τα επόμενα δύσκολα βήματα, αφ’ ότου, ξέσπασε η κρίση στα ελληνοτουρκικά σύνορα, η πανδημία του Covid-19, κατόπιν, και οι συνέπειές της στην οικονομία. Και ενώ κάποιοι περίμεναν, ότι, κάτω από μια τέτοια πίεση, θα ξεφουσκώσει, η δημοτικότητά του άρχισε να ανεβαίνει.
Συνετέλεσαν, σ’ αυτό, η επιτυχής αντιμετώπιση του αιφνιδιασμού, που προσπάθησε να προκαλέσει ο Ερντογάν στα σύνορα του Έβρου, κυρίως, αλλά και στην περιοχή των νησιών του Αιγαίου, χρησιμοποιώντας τους πρόσφυγες και μετανάστες ως δούρειο ίππο για κατάρρευση των συνόρων και της άμυνας της χώρας. Πήγε, όμως, για μαλλί και βγήκε κουρεμένος, αφού η κυβέρνηση Μητσοτάκη, όχι μόνο, δεν αιφνιδιάστηκε, αλλά, με τους κατάλληλους διπλωματικούς ελιγμούς και τις προσπάθειες στρατού, ναυτικού, σωμάτων ασφαλείας και ντόπιων κατοίκων κατάφερε να μετατρέψει τα, προς ανατολάς, σύνορά μας από ελληνικά σε ευρωπαϊκά θωρακίζοντάς τα, ακόμα περισσότερο. Συνετέλεσε, ακόμα, η επιτυχής αντιμετώπιση της πανδημίας στην πρώτη φάση της, όταν με πρωτεργάτη τον κ. Τσιόδρα έκανε τους πάντες, ανά τον κόσμο, να μιλάνε με τα καλύτερα λόγια για τη χώρα μας, για την οποία, προηγουμένως, είχαν τις χειρότερες των εντυπώσεων, λόγω μνημονίων και όχι μόνο. Και επειδή οι απαγορεύσεις ανέστειλαν την, μέχρι τότε, ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας, κατάφερε η κυβέρνηση Μητσοτάκη και να βρει τρόπους ανακούφισης των εργαζομένων και να εξασφαλίσει γενναία μελλοντική οικονομική ευρωπαϊκή ενίσχυση, προκειμένου ν’ αντιμετωπίσει, καλύτερα, την κατάσταση.
Έχοντας, λοιπόν, για συμμάχους όλες αυτές τις επιτυχίες κέρδισε την εμπιστοσύνη του κόσμου και προχωρά όρθια, παρά τα συνεχιζόμενα προβλήματα, αφού τα καμώματα της Τουρκίας δε λένε να σταματήσουν, η δεύτερη φάση της πανδημίας είναι πιο σφοδρή και επικίνδυνη απ’ την πρώτη, ενώ οι συνέπειές της ταλανίζουν, ακόμα πιο πολύ, την ελληνική οικονομία. Έχει, όμως, για συμμάχους της τα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και όχι μόνο, αλλά και το κακό κυβερνητικό παρελθόν της αξιωματικής αντιπολίτευσης, η οποία, επιπλέον, δε διαθέτει εσωτερική συνοχή, ακολουθεί μία ασυνάρτητη και αντιφατική, πολλές φορές, μηδενιστική τακτική, προσπαθώντας να ψαρεύει σε θολά νερά, που θολώνουν, όμως, και την ίδια και την καθιστούν αναξιόπιστη, στη βιασύνη της να επανέλθει στην εξουσία και να φθαρεί η κυβέρνηση πριν την ώρα της.
Αλλά και λάθη και παραλείψεις, όταν γίνονται, δεν τα προσπερνά, αδιάφορα, ο Μητσοτάκης, αλλά προσπαθεί να τ’ αντιμετωπίζει με νηφαλιότητα και με τον δικό του, πάντα, τρόπο. Άλλωστε, ουδείς αναμάρτητος και αυτό το αντιλαμβάνεται ο λαός, όπως και το ότι ο Covid-19 είναι μια παγκόσμια υπόθεση, ότι οι επιδόσεις της κυβέρνησης στην αντιμετώπισή του είναι πολύ καλύτερες σε σχέση με άλλες χώρες, πιο ισχυρές απ’ τη δική μας, και ότι ο κ. Ερντογάν είναι ο ταραξίας της περιοχής, εκμεταλλευόμενος την ανοχή συμμάχων μας στο Ν.Α.Τ.Ο. και στην Ευρώπη, λόγω των δικών τους συμφερόντων. Εν τούτοις, η κυβέρνηση αντέχει και εξακολουθεί, να παράγει πλούσιο νομοθετικό έργο και, με λελογισμένο τρόπο, να μην αφήνει απροστάτευτους τους πολίτες στις δυσκολίες, που αντιμετωπίζουν. Γι’ αυτό, πιστεύω, ο λαός συνεχίζει να εμπιστεύεται τον Μητσοτάκη και αυτός να παραμένει κυρίαρχος του πολιτικού παιχνιδιού.
