άλλο πρόεδρο. Αυτό το ρεκόρ των ψήφων κάνει ακόμα μεγαλύτερη την ευθύνη του νέου προέδρου, έναντι του αμερικανικού λαού. Και ενώ όλη η ανθρωπότητα πανηγυρίζει τη νίκη του νέου προέδρου της Αμερικής, η μόνη παραφωνία που σκιάζει και αμαυρώνει αυτήν τη μεγάλη νίκη, είναι η στάση του νυν προέδρου Τραμπ που αμφισβητεί αυτήν τη μεγαλειώδη νίκη του Τζο Μπάιντεν και δηλώνει ότι θα προσφύγει στη δικαιοσύνη, στο ανώτατο συνταγματικό δικαστήριο της χώρας του για να ακυρώσει τις εκλογές.
Η στάση του αυτή με αναγκάζει να γυρίσω λίγο πίσω για να σκιαγραφήσω την προσωπικότητα του Τραμπ, τις ημέρες και τα έργα του που συντάραξαν τον αμερικανικό λαό. Τα τραύματα που επέφερε ο Τράμπ στην αμερικανική δημοκρατία είναι τόσα πολλά που κανένας άλλος πρόεδρος στην ιστορία δεν κατάφερε. Αν και η επίθεσή του κράτησε τέσσερα χρόνια, ο στόχος του και οι επιθυμίες του δεν πραγματοποιήθηκαν και έτσι πολλά πράγματα δεν γκρεμίστηκαν. Ο Πρόεδρος Τραμπ υπήρξε ένας μεγάλος λαϊκιστής που κατάφερε να αμαυρώσει όχι μόνο το όνομά του αλλά και την εικόνα της Αμερικής. Επί της προεδρίας του υπήρξε χάσμα μεγάλο, αγεφύρωτο στις σχέσεις της με τους παραδοσιακούς συμμάχους και εταίρους της. Στην πορεία της προεδρικής του θητείας είπε πράγματα τα οποία είναι έξω από αυτά που εμείς λέμε: «Προεδρικό ύφος». Δεν δίστασε να επιτεθεί με σφοδρότητα στους απλούς πολίτες της χώρας του, ξεχνώντας, ότι είναι ο πρόεδρος της Αμερικής, της αρχαιότερης δημοκρατίας του δυτικού κόσμου. Δεν αποδοκίμασε τους λευκούς ρατσιστές, αλλά στρέφεται με μένος και μεγάλη μανία κατά των μαύρων μεταναστών, τους οποίους θεωρεί πολίτες δεύτερης κατηγορίας και τους οποίους δεν επιθυμεί στη χώρα του. Ανέχεται τους βασανισμούς τούτων από τα όργανα της τάξης, τα οποία για τις παράνομες πράξεις των είτε δεν δικάζονται καθόλου, είτε δικάζονται με πολύ μικρές ποινές από εκείνες που προβλέπει ο νόμος. Αμφισβητεί τη δημοσιογραφική ενημέρωση και βρίσκεται σε διαρκή πόλεμο με τους δημοσιογράφους της χώρας του, ως και με τους κοινωνικούς αναλυτές που στο πέρασμά τους δεν είναι αθόρυβος αχνός και σιωπηλός βηματισμός στην πολύβουη πιάτσα, για τα έργα και τις ημέρες του προέδρου. Προσβάλλει τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, τη δύναμη και την ψυχή του έθνους και στρέφεται με μανία κατά των καλλιτεχνών και των ανθρώπων του πνεύματος. «Οι δοξασμένοι» απομένουν «λησμονημένοι». «Οι φωτεινοί αστέρες» βιώνουν το λυκόφως του βίου τους μέσα στη σκιά της περιφρόνησης του αρχηγού του κράτους. Τα βάζει με τους θεσμούς που αντιστέκονται στις παράνομες πράξεις του. Δεν ενδιαφέρεται για το κράτος και τους πολίτες του. Δεν θέλει να αντικρίζει τους καναλάρχες της χώρας του, τους οποίους θεωρεί εχθρούς, και τέλος όποιος δεν υποκλίνεται μπροστά του και δεν είναι κλακαδόρος του. Όλοι αυτοί βιογραφούνται και καταγράφονται από τον πρόεδρο με τη δική του σφραγίδα, ως αναχρονιστές του δικού έργου, αφού η κάθε τους κίνηση περνάει στην επικαιρότητα, σαν ιστορική σελίδα, άρνησης του μεγάλου του έργου. Δεν γνωρίζω πόσοι από σας αγγίξατε το φαινόμενο-αίνιγμα και υιοθετείτε τις προεδρικές απόψεις. Αν σας βασάνισε το ερώτημα αυτό.
Πιστεύω ότι ο πρόεδρος αφήνει πίσω του μια Αμερική βαθιά τραυματισμένη στο σώμα της δημοκρατίας. Πληγές που δεν μπορούν εύκολα να πολωθούν. Πρέπει εδώ να επισημάνουμε, παρά τη γενική κατακραυγή που υπήρχε σε βάρος του, από τον ατυχή χειρισμό της υγειονομικής κρίσης του κορονοϊού και τον θάνατο χιλιάδων ανθρώπων από την αιτία αυτή, η αδιαφορία του για τον κορονοϊό και η άρνησή του να συνεργαστεί με τους λοιμωξιολόγους και επιδημιολόγους της χώρας του, έφερε με εκρηκτικό τρόπο στην επιφάνεια, αυτό που όλοι γνώριζαν, ότι το μόνο που ενδιέφερε τον πρόεδρο ήταν ο εαυτός του και τα μέλη της οικογένειάς του και τίποτε άλλο. Εάν ο Τραμπ διαχειριζόταν την υγειονομική κρίση με τη δέουσα σοβαρότητα, σήμερα θα ήταν αυτός ο νικητής των εκλογών και ο 46ος πρόεδρος της Αμερικής και όχι ο Μπάιντεν.
Ένα τεράστιο ποσοστό ψηφοφόρων έδειξαν με την ψήφο τους ότι ο πρόεδρός τους είναι ένας μεγάλος φαφλατάς και επικίνδυνος άνθρωπος για τη δημοκρατία της Αμερικής. Παρ’ όλα όμως αυτά, πρέπει να του αναγνωρίσουμε τις μεγάλες του επιτυχίες που είχε στην οικονομία, πράγμα που καταγράφεται στο ενεργητικό του. Η άρνηση του προέδρου Τραμπ να αποδεχθεί την ήττα του δημιουργεί νέα δεδομένα στην Αμερικανική Δημοκρατία. Οφείλουν όλοι όσοι εμπλέκονται στην ιστορία αυτή να φανούν ψύχραιμοι, σοβαροί και υπεύθυνοι απέναντι στη χώρα. Η εμμονή του προέδρου στην πιο πάνω θέση, εγκυμονεί κινδύνους να έχουμε μια συνταγματική κρίση, μια εκτροπή με πολλές δυσάρεστες συνέπειες για τη χώρα. Θα πρόκειται για μια απίστευτή πολιτική τραγωδία με θύμα τον λαό της Αμερικής. Η αμερικανική κοινωνία από καιρό τώρα είναι διχασμένη. Αυτή τη στιγμή δεν χρειάζεται άλλους κλυδωνισμούς. Επιζητεί την ηρεμία και την ψυχική γαλήνη. Και σ’ αυτό οφείλουν να συμβάλλουν όλες οι πολιτικές της δυνάμεις. Οι τόνοι οφείλουν να πέσουν και τα εκλογικά δικαστήρια να σιωπήσουν. Εδώ η νίκη είναι ξεκάθαρη και κανείς δεν μπορεί να την αμφισβητήσει. Η χώρα αυτές τις κρίσιμες ώρες και στιγμές πρέπει να είναι ενωμένη και όχι διχασμένη στα δύο. Ο διχασμός μπορεί να την οδηγήσει σε απρόβλεπτες συνέπειες για την ίδια και ολόκληρο τον κόσμο. Το παράδειγμα του νικητή των εκλογών Μπάιντεν, που από την πρώτη στιγμή καταβάλλει τεράστιες προσπάθειες για την ενότητα της χώρας, οφείλουν να το πράξουν και οι άλλοι. Κυρίως όμως το Ρεπουμπλικανικό κόμμα με την ιστορία που έχει, δεν πρέπει να αφήσει τον πρόεδρο Τραμπ να βυθίσει τη χώρα στο σκοτάδι και στην ανυποληψία της, από τον άλλο κόσμο. Αν δεν γίνει κάτι τέτοιο, να μην εκπλαγούμε όταν δούμε σκηνές σαν αυτές που έζησε η χώρα μας στην εποχή της Χρυσής Αυγής. Ας ελπίσουμε ότι θα επικρατήσει η σύνεση, η δικαιοσύνη, το συμφέρον της χώρας, η σοβαρότητα και η υπευθυνότητα των πολιτικών δυνάμεων αυτής, που δεν θα επιτρέψουν να αμαυρωθεί το κύρος και η αίγλη αυτής της χώρας, που διαδραματίζει σπουδαίο ρόλο στην παγκόσμια κοινότητα.
Από τον Αθανάσιο Φώτο, επί τιμή δικηγόρο
