Του Κων/νου Τσιρονίκου
Από τότε που άρχισε η κρίση ο ελληνικός λαός γίνεται δέκτης ενός επαναλαμβανόμενου κυβερνητικού λόγου, ο οποίος αφορά στο μεγάλο κεφάλαιο των μεταρρυθμίσεων. Αυτές οι οποίες από χρόνια έπρεπε να γίνουν και που σήμερα μας επιβάλλονται κατά τρόπον επιτακτικό και εξευτελιστικό από τους δανειστές μας.
Όμως παρά τις μνημονιακές δεσμεύσεις, όλες οι κατά τη διάρκεια της κρίσης κυβερνήσεις και μέχρι σήμερα που γράφεται αυτό το άρθρο, χαρακτηρίζονται από μια ανυπέρβλητη φοβία στην πρόκληση των μεγάλων αλλαγών που, δεν έγιναν ποτέ σ΄ αυτόν τον τόπο. Δίσταζαν και διστάζουν στην ιδέα να έρθουν σε πολεμική αντιπαράθεση με τις αντιδραστικές εκείνες κοινωνικές δυνάμεις, οι οποίες μέσω της διαχρονικής ευνοούμενης νομοθεσίας απέκτησαν εξαιρετικά προνόμια που μέχρι σήμερα απολαμβάνουν.
Ετσι, δυστυχώς, είναι δομημένο, και λειτουργικά φτιαγμένο το σημερινό κράτος. Όχι από τώρα, αλλά από κτίσεώς του. Με υλικά προερχόμενα από τον κόσμο των μεγάλων συμφερόντων και των εκλεκτών συντεχνιών τις οποίες όλο το πολιτικό σύστημα προήγαγε και ενδυνάμωσε, με ευνοϊκούς νόμους και διατάξεις, στο βαθμό που βρίσκονται σήμερα.
Αυτό το κράτος καλείται να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση. Γεννήτορας και μέντοράς του το δόλιο πολιτικό μας σύστημα. Αυτό το μεγάλωσε και το γιγάντωσε στη σημερινή του μορφή. Για να αισθάνεται περισσότερο ασφαλές στην πορεία του προς τη διαφθορά και ταυτόχρονα να του παρέχει σημαντικά εκλογικά οφέλη. Ουσιαστικά η πολιτεία καλείται να αντιμετωπίσει τον ίδιον της τον εαυτό. Αυτόν έχει απέναντί τους με όλο το δοσμένο από το πολιτικό σύστημα νομικό και συνταγματικό οπλοστάσιο.
Σ΄ αυτό το ισχυρό συντεχνιακό οικοδόμημα η κυβέρνηση αντιπαρατάσσει έναν ανίσχυρο και στείρο πολιτικό λόγο, φερμένο από το αμαρτωλό παρελθόν. Έναν λόγο που δεν μπορεί να γεννήσει την πολιτική πράξη που θα προκαλέσει τις αναγκαίες και μεγάλες μεταρρυθμίσεις. Αυτές που θα γίνουν πρόξενοι των ανατρεπτικών αλλαγών, οι οποίες θα αναγεννήσουν την πατρίδα και μαζί μ΄ αυτήν θα ζωντανέψουν την ελπίδα και τα όνειρα του πολύποθου λαού μας.
Αυτή η απροόδευτη πολιτική στάση της κυβέρνησης μπορεί να αναζητηθεί μόνον στο πολιτικό της κόστος. Στη μείωση της εκλογικής δυνάμεως των συνιστώντων αυτήν κομμάτων. Σ΄ αυτήν προστίθεται και η αντίδραση όλης της αντιπολίτευσης, η οποία στέκεται αντίθετη σε κάθε μεταρρύθμιση, η οποία είναι μολυσμένη από την επάρατη νόσο των μνημονιακών δεσμεύσεων.
Η όλη αυτή κατάσταση συντελεί στο να μην γίνεται τίποτα, που να διαταράσσει τη σημερινή τάξη πραγμάτων. Γιατί η κυβέρνηση στέκεται ανήμπορη να προχωρήσει στη μάχη εναντίον όλων εκείνων των συμφερόντων που έχουν τη δύναμη να αντιστέκονται και ν΄ αποτελούν σοβαρό ανάχωμα στην υλοποίηση κάθε δίκαιης μεταρρύθμισης. Βλέπουμε δηλαδή ένα κράτος δειλό κι ανίκανο να προχωρήσει και να βάλει στη θέση τους όλους εκείνους που συνθέτουν τις ελιτίστικες συντεχνίες οι οποίες, εν όψει φοβερής κρίσεως και αφαιμάξεως των πολλών και αδύναμων, εξακολουθούν να ταλαιπωρούν τον δύστυχο αυτόν τόπο. Η όλη προσπάθειά του αναλίσκεται σε ατέρμονες διαλόγους, οι οποίοι κυριολεκτικά, βαλτώνουν και αδρανοποιούν κάθε προσπάθεια αλλαγών που θα ξηλώνουν μέρα με τη μέρα τα προνόμια των ολίγων και τις παγκόσμιες πρωτοτυπίες που γεννήθηκαν και αναπτύχθηκαν κατά τον τύπον της λαϊκής παροιμίας «Γιάννης κερνάει και Γιάννης πίνει», μέσα σε μια χώρα που χειμάζεται απ΄ τη φτώχεια και τη δυστυχία των πολλών, όπου οι έχοντες κάνουν πως δεν τις βλέπουν.
Από τα παραπάνω γίνεται σαφές, ότι αυτό το κράτος για ν΄ αλλάξει ριζικά πρέπει να πολεμήσει και να νικήσει τον ίδιο του τον εαυτό. Τη συντεχνιακή δομή του. Που περιλαμβάνει στο δίχτυ της οικονομικής εύνοιας τις δυνατές κοινωνικές ομάδες, που εκπροσωπούν τους βασικούς πυλώνες στήριξης και ισχυροποίησης της εξουσίας, εναντίον αυτών καλείται σήμερα να πολεμήσει. Να δώσει τη μητέρα των μαχών και να νικήσει. Για να γίνουν επιτέλους οι δίκαιες μεταρρυθμίσεις, έτσι ώστε οι πολίτες αυτής της χώρας να γίνονται καθημερινά μέτοχοι των κοινωνικών υπηρεσιών και αγαθών, μέσα σε μια χώρα, όπου η δικαιοσύνη και η ηθική θα αποτελούν τις βασικές και πρωταρχικές αξίες δομής και λειτουργίας της.
Προς αυτήν την κατεύθυνση, λοιπόν, κινηθείτε κύριοι της κυβέρνησης με πείσμα και εμμονή στην υλοποίηση της μεγάλης ιδέας των μεταρρυθμίσεων. Συμπαραστάτης σας σ΄ αυτόν τον αγώνα θα είναι ο λαός. Γιατί το θέλει πολύ ν΄ απαλλαγεί απ΄ το κακό και τ΄ άδικο και τη θέση τους να πάρουν το δίκαιο και η ηθική.
Προχωρήστε και μην φοβάσθε για το πολιτικό σας κόστος, γιατί το κέρδος για την πατρίδα και το λαό μας θα είναι πολύ μεγάλο...
