Η Ελλάδα αντιμετωπίζει την Πέμπτη φάλαγγα

Από τον Δημήτρη
Τσικούρα, λογοτέχνη

Ό,τι πράττει η (Νατοϊκή σύμμαχος) Τουρκία το πράττει τη στιγμή που οι ελληνικές κυβερνήσεις πανηγυρίζουν ότι διάγουμε την περίοδο των “πιο στενών σχέσεων από ποτέ” της Ελλάδας με τις ΗΠΑ. Το πράττει την ώρα της μετατροπής της Ελλάδας σε γενικευμένη

Αμερικανό-Νατοϊκή βάση, από τη Σούδα μέχρι την Αλεξανδρούπολη. Την ώρα που ο Πάιατ αλωνίζει ανά την επικράτεια και η χώρα του εκδίδει ανακοινώσεις για “αμφισβητούμενα νερά” στο Καστελλόριζο! Και Ταξιδιωτικές Οδηγίες κορονοϊού... Την ώρα, δηλαδή, που κάθε οσφυϊκό κοψομέσιασμα προς τους Αμερικάνους διαφημίζεται σαν “υψηλή διπλωματία ενίσχυσης της ασφάλειας της Ελλάδας”...
Ότι πράττει η Τουρκία το πράττει τη στιγμή που οι ελληνικές κυβερνήσεις των “Μένουμε Ευρώπη”, των “μένουμε τρόικες”, των “μένουμε μνημόνια” και των “όχι-ναι” όλων των αποχρώσεων, εφαρμόζουν ευρωτουρκικά σύμφωνα για το μεταναστευτικό. Παρακολουθούν τις μπίζνες των “εταίρων” με την Άγκυρα. Το πράττει, ενώ οι καλοί μας “ευρω-εταίροι”, την ώρα των επιθέσεων σε δύο κράτη – μέλη της Ε.Ε., φλυαρούν περί ανύπαρκτων κυρώσεων κατά Ερντογάν, με τις ελληνικές κυβερνήσεις να στρουθοκαμηλίζουν.
ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, Ε.Ε. Ιδού η πέμπτη φάλαγγα, ο Δούρειος Ίππος που οι ελληνικές κυβερνήσεις αποκαλούν “συμμάχους” και “εταίρους”. Αυτοί οι “σύμμαχοι” και “εταίροι” είναι, στο πλαίσιο των κερδοσκοπικών ανταγωνισμών με τη Ρωσία, που κάνουν πλάτες στην άρχουσα τάξη της Τουρκίας στη Συρία και στο Ιράκ. Που αδιαφορούν για την επιθετικότητά της στην Κύπρο. Που ανέχονται και αδιαφορούν για την επέμβασή της στη Λιβύη. Που απλώς... παρακολουθούν και νίπτουν τας χείρας τους απέναντι στην τακτική της Τουρκίας έναντι της Ελλάδας, σπρώχνοντας έτσι στον διακηρυγμένο στόχο του κεφαλαίου για “συνδιαχείρηση” του Αιγαίου με την ελληνική αστική τάξη.
Οι εξελίξεις επιτάσσουν εγρήγορση χωρίς να χάνεται η ψυχραιμία. Επιτάσσουν αποφασιστικότητα και πειθαρχία. Επιτάσσουν να δούμε και να απαλλαγούμε από όλα, όσους και ό,τι υπονομεύει και την ειρήνη και την ασφάλεια της χώρας.
Πέμπτη φάλαγγα ονομάζεται η εντός πολιορκημένης πόλης, ή και εμπόλεμης χώρας γενικότερα, εκδηλωθείσα προπαγάνδα επ΄ ωφελεία του εχθρού. Αυτή η προπαγάνδα μπορεί να είναι εγχώριος (εσωτερική) ή να προέρχεται απευθείας εκ του εχθρού (εξωτερική). Επίσης εκδηλώνεται ποικιλοτρόπως, με οποιοδήποτε μέσο μπορεί να υπονομεύσει το φρόνημα ή και την ικανότητα των αμυνομένων, ήτοι από δολιοφθορά μέχρι απλή διασπορά ψευδών ειδήσεων π.χ. ραδιοφωνικές ανακοινώσεις ή έντυπες προτροπές (φέιγ-βολάν). Ο όρος χρησιμοποιείται συχνά σε πολιτικούς λόγους, συνήθως καταχρηστικά και καθ’ υπερβολή. Ο όρος εμφανίζεται συχνά σε θεωρίες συνωμοσίας.
Ο όρος Πέμπτη Φάλαγγα χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στα τέλη του 1936, κατά τον Ισπανικό Εμφύλιο, από τον Εμίλιο Μόλα, στρατηγό των Εθνικιστών, ο οποίος σε ερώτηση δημοσιογράφου για την τακτική του κατά την πολιορκία της Μαδρίτης, όταν οι τέσσερις φάλαγγες τις οποίες διοικούσε πλησίαζαν προς την πόλη, απάντησε πως μια «πέμπτη φάλαγγα» από κατοίκους της Μαδρίτης, οπαδούς της πλευράς του, θα υποστήριζε τις κινήσεις του και θα υπονόμευε τους Δημοκρατικούς μέσα από την πόλη. Κατ’ άλλους, η φράση αυτή αποδίδεται στον στρατηγό Χοσέ Ενρίκε Βαρέλα. Πιο συγκεκριμένα, ο όρος χρησιμοποιήθηκε στον ισπανικό εμφύλιο, περιγράφοντας κατά κύριο λόγο ένα σύνολο από περίπου 20 οργανώσεις που δρούσαν εντός της Μαδρίτης την περίοδο της πολιορκίας της πόλης και δευτερευόντως σε άλλες μεγάλες πόλεις της χώρας. Ο σκοπός εκείνης της δήλωσης ήταν προπαγανδιστικός, με στόχο να διασπείρει την αμφιβολία ανάμεσα στις τάξεις των υπερασπιστών της Ισπανικής πρωτεύουσας. Ως απάντηση στον κίνδυνο της Πέμπτης Φάλαγγας, η Δημοκρατική πλευρά δημιούργησε το 1937 τη μυστική στρατιωτική υπηρεσία Servicio de Información Militar (SIM), η οποία όμως στράφηκε και κατά πολιτικών αντιπάλων του κυβερνώντος κόμματος, κυρίως του τροτσκιστικού κόμματος POUM.
Ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ, πολεμικός ανταποκριτής εκείνον τον καιρό στη χώρα, χρησιμοποίησε τον όρο ως τίτλο του μοναδικού ολοκληρωμένου θεατρικού του έργου (Η Πέμπτη Φάλαγγα), το οποίο περιλαμβάνεται στη συλλογή «Η πέμπτη φάλαγγα και οι πρώτες σαράντα εννιά ιστορίες».
Η μόνη ασπίδα της πατρίδας μας είναι ο ίδιος ο λαός μας. Είναι το στραπατσαρισμένο Διεθνές Δίκαιο. Είναι οι γέφυρες φιλίας με τους άλλους λαούς. Είναι η ειρήνη που δεν επιτρέπει συνομωσίες και φάλαγγες να μπουν σε διαπραγμάτευση, ούτε να γίνουν το λάφυρο των Exxon, των Total, των από δω κι από κει κοντσόρτσιουμ. Και σε κάθε περίπτωση: Τα παιδιά μας δεν είναι κρέας για τα κανόνια, αλλά ούτε και ραγιάδες υπό καμία ξένη σημαία. Το μέλλον θα εδραιωθεί σε σωστές βάσεις με την αλήθεια και τη συμμετοχική δημοκρατία που να πηγάζει από τον Λαό και να εκφράζεται από τον Λαό, μακριά από τις φάλαγγες που εξυπηρετούν αλλότρια πάντοτε ολιγαρχικά αντιλαϊκά συμφέροντα.