φέτος φοιτητές με μέσο όρο βαθμολογίας κοντά στον πάτο, όπως π.χ. 0,6 στο Δασολογίας Καρπενησίου (του Εθνικού και Καποδιστριακού Παν/μίου Αθηνών, παρακαλώ...), 3,1 στο Μαθηματικό της Σάμου, 4,1 στο Δασολογίας και Επιστήμης του Ξύλου (sic!) της Καρδίτσας (Παν/μίου Θεσσαλίας), αλλά και με μέσους όρους εισαγωγής για γέλια (ή για κλάματα;...) όπως 6,5 στο Γεωπονίας του Βόλου (Παν/μίου Θεσσαλίας), 7,2 στο Μαθηματικό Λαμίας (Παν/μίου Θεσσαλίας), 7,4 στο Ιστορίας της Κερκύρας (Ιονίου Παν/μίου), ε, τότε μάλλον το ...αδικήσαμε το Τμήμα Αεροδιαστημικής Επιστήμης και Τεχνολογίας των Ψαχνών Ευβοίας (του ΕΚΠΑ) σε προηγούμενο άρθρο μας στην «ΕτΔ».
Και το ...αδικήσαμε διότι, καίτοι το παρουσιάσαμε («ΕτΔ», 27.07.2020, σ. 3), (λόγω βαρύγδουπου τίτλου του) ως το συμβολικό παράδειγμα μιας «πανεπιστημιοποίησης» της βιτρίνας για τα τέως ΤΕΙ - στην οποία χωρίς ακαδημαϊκά κριτήρια, αλλ’ έμπλεη εμμονών προχώρησε την περασμένη χρονιά η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ - εντούτοις, στο εν λόγω Τμήμα (το τέως Μηχανικών Αεροσκαφών του τέως ΤΕΙ Χαλκίδος) ο μέσος όρος βαθμολογίας ξεπέρασε εκείνη του παλαιόθεν πανεπιστημιακού της Γεωπονίας του Βόλου και του νεωστί ιδρυθέντος (πανεπιστημιακού) Μαθηματικού της Λαμίας, έχοντας διαμορφώσει βάση εισαγωγής 7,9!... Όπως και να το δει κανείς υπάρχει μια κάποια διαφορά: άλλο μέσος όρος βαθμολογίας 0,6 που σημαίνει ότι στην Ελλάδα γίνεσαι φοιτητής ακόμη και με λευκή κόλλα, ή με σχεδόν λευκή [Μ.Ο.: 3,1] και άλλο 7,9 που σημαίνει ότι κινήθηκες κι εσύ στα όρια του «ανεπαρκώς» (5,1 – 9,4), αλλά, τουλάχιστον, το προσπάθησες για το «σχεδόν καλώς» (9,5-13) και σίγουρα είσαι πολύ «high» σε σχέση μ’ εκείνον ο οποίος με βαθμό επιδόσεως χαρακτηρισμού (απ’ το ίδιο του ΥΠΑΙΘ, βάσει του ισχύοντος Π.Δ. 40/2018, αρθ. 5) «κακώς» (0-5) ...εισήλθε (!!!) σε Πανεπιστήμιο... Α, ρε κακομοίρα Ελλάδα... Τι ζούμε, Θεέ μου; Nα θεωρείται κάποιος υποψήφιος για το πανεπιστήμιο «επιτυχών» με βαθμό μηδενικής βάσης (0,6)!... Σα να θεωρούμε επιτυχημένη την προσπάθεια ενός αθλητή στο άλμα εις ύψος ακόμα κι όταν περνάει κάτω απ’ τον πήχη... Σταματημό δεν έχει ο κατήφορος, τέλος δεν έχει ο πάτος... Και δεν φτάνει αυτό οι υπεύθυνοι (οι νυν και, κυρίως, οι πρώην κυβερνώντες) σ’ ένα ρεσιτάλ υποκρισίας, καμώνονται (εν είδει ...«Ποντίου Πιλάτου) τους... ανήξερους θεωρώντας ως αιτία για την απόλυτη κατρακύλα του συστήματος των εισαγωγικών και τον ευτελισμό του τις «παθογένειες του συστήματος» που οι ίδιοι εξέθρεψαν!..
Η σημερινή υπουργός Παιδείας και τομεάρχης της Νέας Δημοκρατίας, κ. Νίκη Κεραμέως, ήταν αυτή που από τότε που ανέλαβε το πόστο (στο κόμμα) και τον θώκο (στο Υπ. Παιδείας) διεκήρυττε ότι η αριστεία αποτελεί κεντρικό στόχο και επιλογή της Κυβερνήσεως, ότι είναι παράλογο να εισάγονται φοιτητές με μέσο όρο βαθμολογίας στο 3 και στο 4, ότι πρώτιστο μέλημα θα είναι η επαναφορά της (αποτελούσης παγκόσμια σταθερά στην 20βαθμη κλίμακα) βάσης του 10, ότι, ότι, ότι... Δεν μπορεί να ακούμε τη μια χρονιά (πέρυσι) ότι είναι παράλογο να εισάγονται φοιτητές με 3 και 4 στα ΑΕΙ, και την επόμενη (φέτος) να διαπιστώνουμε απλώς ότι εισάγεται το 80% των υποψηφίων, κάποιοι από τους οποίους με βαθμολογίες κάτω κι απ’ τη μονάδα (0,6)... Βεβαίως, για να ’μαστε ειλικρινείς, όταν ως Κράτος έχεις ιδρύσει 700 τόσα (!) πανεπιστημιακά (τα παλαιά Τμήματα μαζί με τα «πανεπιστημιοποιηθέντα» ΤΕΙ) Τμήματα – αμφιβάλλω αν έχει τόσα πολλά η [υπερ] δεκαπλάσια σε έκταση και πληθυσμό Ρωσία...) διόλου είναι παράξενο να προκύψουν βάσεις του πάτου, καθώς τον νόμο της (μεγάλης, εν προκειμένω) προσφοράς και (μικρής, για τις σχολές που «πάτωσαν») ζήτησης ουδεμία (και πάσης αποχρώσεως) ιδεοληψία μπορεί να καταργήσει.
Οπωσδήποτε, είχε δίκιο τις προάλλες ο Κυριάκος Μητσοτάκης όταν μιλώντας στη ΔΕΘ για το φαινόμενο της εισαγωγής με λευκή κόλλα στο Πανεπιστήμιο το απέδωσε στην (υπερ-) πληθώρα των Πανεπιστημιακών Τμημάτων που προέκυψαν με την ίδρυση νέων Τμημάτων, καθώς και την άκριτη ‘’πανεπιστημιοποίηση’’ των ΤΕΙ, αλλά την απόφαση να εισαχθούν 80.000 στα 700 τόσα Τμήματα η δική του η Κυβέρνηση την υπέγραψε, βρίσκοντας - ειν’ αλήθεια - μπροστά του δεδομένα που δύσκολα θα μπορούσε να ανατρέψει. Τουλάχιστον ανεγνώρισε ότι επείγουν οι μεγάλες αλλαγές και τομές στην Ανωτάτη Εκπαίδευση και δεσμεύθηκε ότι μέσα στο επόμενο εξάμηνο θα δοθεί για διαβούλευση το νομοσχέδιο για τον νέο Ακαδημαϊκό Χάρτη που θα βάλει μια τάξη ορίζοντας ποιες και πόσες Πανεπιστημιακές Σχολές έχει ανάγκη η χώρα, περιορίζοντας, προφανώς, και εκ παραλλήλου τον αριθμό των εισακτέων, ο οποίος στις πλείστες των περιπτώσεων εξυπηρετεί συμφέροντα, όχι αναπτυξιακά αλλά, κατά το μάλλον ή ήττον, «πελατειακά». Δώσε θέσεις, κι άλλες θέσεις, χιλιάδες θέσεις.
Ο αριθμός των εισακτέων τα τελευταία χρόνια (60.000, 70.000, 80.000...) είναι υπερβολικός για τα ελληνικά δεδομένα, δεν υπακούει σε καμιά λογική, δεν δικαιολογείται σε καμιά περίπτωση από τις μελλοντικές ανάγκες της αγοράς, αγνοεί εντελώς τις υποδομές των Σχολών μας, επιβραβεύει έμμεσα και συντηρεί ένα γενικευμένο κλίμα ήσσονος προσπάθειας και υποβαθμίζει εκ των πραγμάτων το επίπεδο σπουδών, καθηλώνοντας τα Πανεπιστήμια σε ρόλο κομπάρσου τη στιγμή που η ανώτατη εκπαίδευση σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο κινείται πια με υπερηχητικές ταχύτητες και σε λίγα χρόνια οι διαφορές μας θα είναι, δυστυχώς, χαώδεις και μη αναστρέψιμες.
Θέλω να πιστεύω ότι ο Κυριάκος θα φανεί συνεπής στις εξαγγελίες του βάζοντας κατ’ αρχήν φραγμό στον ευτελισμό των εισαγωγικών - ελπίζοντας ότι κι αυτός, ως Πρωθυπουργός της χώρας, για το 3,1 στο Μαθηματικό της Σάμου, θα ένιωσε θλίψη ακούγοντας του μακαρίτη προγόνου μας μαθηματικού Πυθαγόρα του Σαμίου τα κόκκαλα να τρίζουν...
* Ο Χάρης Ανδρεόπουλος είναι καθηγητής Β’/βάθμιας (ΠΕ01), δρ. Εκκλησιαστικής Ιστορίας του Α.Π.Θ. (xaan@theo.auth.gr)
