Του Φίλιππου Ζάχαρη
Ο πρωθυπουργός δηλώνει έτοιμος να ρίξει χρήμα στην αγορά, να τονώσει την ρευστότητα και να δώσει ώθηση στον τζίρο μετά τηνχρόνια δανειοδότηση, που κατά την άποψή του έχει αλλάξει τα δεδομένα στην χώρα. Με ενέσεις ρευστότητας και μοίρασμα χρημάτων από τα δανεικά, φιλοδοξεί να δώσει ανάσα στην καταπονημένη οικονομία και την σχεδόν ανύπαρκτη επενδυτική δραστηριότητα. Ο Αντώνης Σαμαράς θέλει πρωτίστως εδώ και καιρό να προσεγγίσει ξένους επενδυτές αλλά και να δημιουργήσει τις βάσεις εκείνες που θα δώσουν την ευκαιρία και στους υποψήφιους εγχώριους να εξελιχθούν. Φρούδες ελπίδες, γιατί το όραμα αυτό είναι ανέφικτο, παρά τα χρήματα που δίδονται. Θα το ξαναπώ, τα χρήματα αυτά δεν μπορούν και δεν πρόκειται να ριχθούν στην αγορά, όσο και αν η επιθυμία είναι τονώνοντας τις τράπεζες να ανακυκλωθεί το χρήμα. Και αυτό συμβαίνει για τον απλούστατο λόγο ότι οι τράπεζες δεν πρόκειται να δώσουν αυτή την ευκαιρία, παρά το γεγονός ότι ενισχύθηκαν δραστικά γιατί πολύ απλά εκμεταλλεύονται σε ανάλογες περιπτώσεις το χρήμα με τον τρόπο που αυτές νομίζουν και κατά κανόνα ποτέ υπέρ των ασθενέστερα οικονομικά τάξεων. Το μόνο σίγουρο είναι ότι μετά την ανακεφαλαιοποίηση, προσφέρονται ευκαιρίες μέσω δανείων μονάχα σε ισχυρές εισοδηματικά τάξεις, περιπλέκοντας τα κριτήρια δανειοδότησης και δυσκολεύοντας τους όρους για την λήψη τους από τους οικονομικά ασθενέστερους, και πάντα φυσικά προς όφελός των τραπεζών εις ότι αφορά τα επιτόκια. Την ίδια στιγμή, είναι τόσο χαμηλά το οικονομικό επίπεδο της πλειοψηφίας των Ελλήνων, που μάλλον οι προσφορές αυτές θα πέσουν στο κενό. Έτσι οι τράπεζες αφενός θα κερδίσουν χρήμα, και αφετέρου θα το επενδύσουν όπου νομίζουν. Πέρα από τις τράπεζες όμως, χρήμα διατίθεται και για την αποπληρωμή παλαιών υποχρεώσεων και δανείων, που ούτως ή άλλως δεν έχουν εξοφληθεί. Έτσι, μεγάλο μέρος της βοήθειας δίδεται σε εξυπηρέτηση παλιών χρεών, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι από την εν λόγω δανειοδότηση δεν δημιουργούνται νέα. Και φυσικά ούτε επιδοτήσεις προσφέρονται πια, ούτε βοηθήματα στις ασθενέστερες οικονομικά τάξεις. Το αντίθετο, οι τάξεις αυτές έχουν ήδη κάνει μεγάλες θυσίες για να παρθεί το πολυπόθητο δάνειο και θα ήταν οξύμωρο να τους επιστραφούν οι περικοπές μέσω διαφόρων προνομιακών αποφάσεων. Έτσι, το πολύ χρήμα μάλλον πηγαίνει στους γνωστούς αποδέκτες, που δεν είναι άλλοι από τους μεγαλοεργολάβους και κατασκευαστές, τους επενδυτές με ισχυρά κεφάλαια αλλά και σε έργα που έχουν διακοπεί λόγω έλλειψη ρευστότητας. Και αυτά όμως τα έργα δεν πρόκειται να ολοκληρωθούν και πάλι γιατί το όλο σύστημα της διαφθοράς για την αποπεράτωσή τους δεν θα επιτρέψει την ορθή διάθεση των πόρων. Και μιλάμε ειδικά για μια εποχή στην Ελλάδα όπου η εικονική και επίπλαστη τάξη στα οικονομικά αντιδιαστέλλεται με την «πείνα» των γνωστών κυκλωμάτων που λυμαίνονται τα μεγάλα αναπτυξιακά έργα και που χωρίς αυτά τίποτε δεν προχωρά. Πως ελπίζει λοιπόν ο πρωθυπουργός ότι θα αλλάξει τα δεδομένα; Υπό ποιες προϋποθέσεις θα τονωθεί η ρευστότητα από την στιγμή που μόλις ρίχνεται χρήμα στην αγορά, γίνεται στην κυριολεξία η νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου αναφορικά με την κατανομή των κονδυλίων; Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας ζήτησε πρόσφατα από τον πρωθυπουργό να κοιτάξει άμεσα τους άνεργους και ειδικά τους νέους. Θα περιμένουμε να δούμε τι προγράμματα θα καταρτισθούν μετά την προσφορά των χρημάτων και πόσα κονδύλια θα διατεθούν. Την ίδια στιγμή που η ανεργία καλπάζει με γοργούς ρυθμούς, δεν περισσεύει ούτε μέρα εις ότι αφορά την τόνωση της απασχόλησης. Και προγράμματα, αν θελήσουν, μπορούν να καταρτισθούν πολλά και ας είναι από δανεικά. Τουλάχιστον με τον τρόπο αυτό, θα αποζημιωθεί μέρος των θυσιών του ελληνικού λαού και θα δοθεί η δυνατότητα στους νέους ανθρώπους να απασχοληθούν αξιοπρεπώς και όχι με προγράμματα που, όπως άκουσα, προσφέρουν εξάμηνη απασχόληση σε νέους μέχρι 30 ετών με μισθούς της τάξης των 400 ευρώ. Ας τα αφήσουν καλύτερα αυτά στην άκρη, και ας πάψουν να επιχειρούν να μετατρέψουν την Ελλάδα σε Βουλγαρία ή Ρουμανία. Εκτός και αν επιθυμούν να διώξουν οριστικά τον νέο κόσμο στο εξωτερικό και να εισάγουν μετανάστες, που μέσα στην δυστυχία τους δέχονται να δουλέψουν ανασφάλιστοι ακόμη και με μεροκάματα του τρόμου. Σε αυτό τουλάχιστον υπάρχει εξήγηση.
