σταθερή επιδίωξη όλων των ανθρώπων, ενώ ο δρόμος, που οδηγεί σ’ αυτήν, είναι ανηφορικός, κοπιώδης και γεμάτος σκαμπανεβάσματα.
Κάποιοι, μάλιστα, κάνουν το λάθος να πιστεύουν, ότι η καλοπέραση και το χρήμα είναι το παν στη ζωή και ότι μόνο αυτό κάνει τον άνθρωπο ευτυχισμένο, λες και ευτυχία σημαίνει, μόνο, ό,τι φάμε και ό,τι πιούμε. Γι’ αυτό και σ’ όλη τους τη ζωή πασχίζουν να το κατακτήσουν με κάθε τρόπο, νόμιμο και παράνομο. Πλανώνται, ωστόσο, πλάνην οικτρά, γιατί το χρήμα, όσο εύκολα κατακτιέται, εξίσου εύκολα αλλάζει χέρια και χάνεται, ενώ, παράλληλα, ασκεί τόση γοητεία, ώστε, όσο κι αν αποκτήσει κανείς, παραμένει ανικανοποίητος και, γι αυτό, δυστυχής.
Η δική μου συνταγή για την ευτυχία, καρπός δεκαετιών και καταστάλαγμα ζωής, εμπεριέχει, βέβαια, και το χρήμα ως ένα απ’ τα πολλά, όμως, μέσα, που οδηγούν σ’ αυτήν. Γιατί υπάρχουν και άλλα, άνευ των οποίων αποτελεί γράμμα κενό και, γι’ αυτό, θα πρέπει, να τα ξέρει κανείς και να τα εκτιμά, αναλόγως. Μόνο, έτσι, μπορεί να απολαμβάνει τη ζωή και να τη χορταίνει ρουφώντας τους ποικίλους χυμούς της ως τα βαθιά γεράματα.
Τέτοια μέσα και προϋποθέσεις είναι η μακροχρόνια υγεία, η σιγουριά και η ζωντάνια, που εξασφαλίζει μια σταθερή εργασία, η δημιουργία μιας σωστής και αγαπημένης οικογένειας με παιδιά, που προοδεύουν και τιμούν τους γονείς τους, η ενασχόληση, ως κοινωνικά όντα, με ποικίλες κοινωνικοπολιτικές δραστηριότητες, το διάβασμα, το γράψιμο, το περπάτημα και η συνεχής άσκηση, γενικότερα, σώματος και πνεύματος και τόσες άλλες δραστηριότητες, που μπορούν να γεμίζουν τη ζωή των ανθρώπων και να την κάνουν ποιοτική και ενδιαφέρουσα. Κάνουμε, ωστόσο, το λάθος οι πολλοί, να μην δίνουμε ιδιαίτερη σημασία σ’ όλα αυτά.
Ως εκ τούτου, καλότυχους και ευτυχισμένους πρέπει να θεωρούν τους εαυτούς τους, κατά την άποψή μου, εκείνοι, που δεν ξεχνούν την αφετηρία τους και, με το πέρασμα του χρόνου, διαπιστώνουν, πως έκαναν κάποια δημιουργικά βήματα, μικρά ή μεγάλα, προς τα εμπρός, στηριγμένοι στις δικές τους δυνάμεις, με αξιοπρεπή αγώνα και χωρίς να έχουν φιλήσει κατουρημένες ποδιές, αλλά και χωρίς να έχουν πατήσει επί πτωμάτων, οπότε, έτσι, νιώθουν περήφανοι για την πορεία τους στη ζωή.
Θα πρόσθετα, ακόμη, ότι είναι αξιοζήλευτοι αυτοί, που τους αξίωσε ο Θεός να ακολουθήσουν στη ζωή τους το παράδειγμα του Οδυσσέα θέτοντας στόχους και προσπαθώντας να τους υλοποιήσουν με αποφασιστικότητα, επιμονή και υπομονή, όπως αυτός, γιατί τα επιτεύγματα μιας τέτοιας πολυποίκιλης προσπάθειας είναι, ιδιαίτερα, ζουμερά και νόστιμα και δημιουργούν αυτοπεποίθηση και σιγουριά για το μέλλον. Αλλά και όσοι προχωρούν στη ζωή τους με οδηγό τις διδαχές του Ευαγγελίου και της Ορθοδοξίας, διαθέτουν ένα ισχυρό μέσο, προκειμένου να απολαμβάνουν την παρούσα ζωή δείχνοντας τα φιλάνθρωπα αισθήματά τους προς τον συνάνθρωπο, αλλά και να έχουν ελπίδες για τη μέλλουσα.
Εξυπακούεται, ότι η ενεργητικότητά μας δεν πρέπει να σταματά ούτε στιγμή, εκτός κι αν το επιβάλλουν οι συνθήκες, και δεν καταθέτουμε τα όπλα μας ως τα βαθιά γεράματα, μια που σε κάθε περίοδο της ζωής κάτι βρίσκει να κάνει κανείς, για να σπάζει τη ρουτίνα της καθημερινότητας, που ελλοχεύει και κουράζει. Άλλωστε, η παραίτηση απ’ τα ενδιαφέροντα της ζωής ισοδυναμεί με αργό θάνατο και, γι’ αυτό, πρέπει να αποφεύγεται, ειδικά, όταν οι συνθήκες το επιτρέπουν.
Κοντολογίς, η ζωή μας, για να είναι, ποιοτικά, ωραία και αξιοζήλευτη, θέλει συνεχή αγώνα και δράση, θέλει υγεία προσωπική και των γύρω σου, θέλει να εκτιμάς το «έχει» σου, θέλει σταθερά βήματα προς τα εμπρός, αλλά όχι πλεονεξία, θέλει αμοιβαίο σεβασμό και πραγματική αγάπη, θέλει προκομμένα παιδιά, που τιμούν τους γονείς τους, θέλει..., μια που το άθροισμα όλων μαζί των μικροχαρών της ζωής είναι αυτό, που μας κάνει ευτυχισμένους.
Και επειδή δεν πρέπει να μακαρίζουμε κανένα πριν απ’ το τέλος του, ευτυχισμένο, επιπροσθέτως, πρέπει να θεωρούμε εκείνον, που, χωρίς να νιώσει την περιφρόνηση και την εγκατάλειψη απ’ τους οικείους του, φεύγει όρθιος και με σώα τα «φρένα». Αν, μάλιστα, ο Χάρος τηρήσει χρονολογική σειρά σε πρόσωπα της οικογενείας του και τον πάρει μαζί του στην ώρα του, τότε μιλάμε για ιδανική κατάσταση.
Αυτή είναι η εμπειρική συνταγή μου.
Από τον Κώστα Γιαννούλα
