αποτελέσματα για τον εκφραστή της. Συγνώμη για τη "μετάφραση", αλλά η λέξη "κέντρα" ίσως οδηγήσει σε ...πολιτικές ερμηνείες, όπως θα φανεί στη συνέχεια. Ο λόγος σήμερα αφορά άρθρο γνωστού και καλού αρθρογράφου της “Ελευθερίας” για τη "δωροδοκία ανά τους αιώνες". Δεν έχουν σημασία η ταυτότητα του αρθρογράφου και ο χρόνος δημοσίευσης. Το περιεχόμενο του άρθρου μετράει. Γράφει ο συμπολίτης μας, μεταξύ άλλων, με τα οποία συμφωνώ: "Αμάχητο πάθος και ακαταλάγιαστο καλλιέργησε ο Ανδρέας Παπανδρέου, πρότυπο διαφθοράς και δωροδοκίας, που έλεγε στους Βουλευτές του "Καλά βρε παιδιά, να παίρνετε και κανένα δωράκι, αλλά όχι και των 500 εκατομμυρίων". Άλλο που δεν ήθελαν τα παλικάρια του. Τότε μπήκαν οι βάσεις της ρεμούλας. Ξεφύτρωσαν οι Τσοχατζόπουλοι, οι Παπαντωνίου, η Siemens και εσχάτως η Νοναrtis". Δεν είναι ο μόνος, που αποδέχεται μυθεύματα ως γεγονότα και γίνεται φορέας διάδοσης αναληθειών. Ούτε ο πρώτος ή ο τελευταίος, που εκών, άκων μεταβάλλει σε πολιτικό οδοστρωτήρα ατομικές παθογένειες γράφοντας για Τσοχατζόπουλους, Παπαντωνίου και" παλικάρια", αρνούμενος να δεχθεί, ότι οι ευθύνες της όποιας ανηθικότητας έχουν αριθμό ταυτότητας και ΑΦΜ. Προ πάντων δε ότι, αν πρόκειται για πολιτικούς, αυτοί στεγάζονται αδιάκριτα και νομοτελειακά σε κάθε πολιτική, οικονομική και κοινωνική συλλογικότητα. Δηλαδή παντού.
Τα μετεμφυλιακά χρόνια η πλειοψηφία των Ελλήνων βρέθηκε στο οικονομικό και πολιτικό ψυγείο. Επί χούντας η αφεντιά μου λ.χ. στερήθηκε διαβατηρίου και τηλεφωνικής σύνδεσης στην αρχή της σταδιοδρομίας της. Εκατοντάδες χιλιάδες άλλοι υπέστησαν χείριστα. Μικρό βιωματικό δείγμα όχι διαφθοράς, αλλά κάτι χειρότερο. Ο Κ@@@@ς Π@@@@@ς- διευθυντής εδώ του Λαδά και ιδεοληπτικός κοινωνιοπαθής -μου αρνήθηκε το 1973 10ήμερη άδεια εξόδου από τη χώρα για τη σωτηρία ανεγχείρητου εδώ προσφιλούς μου, που μετά από 20 ημέρες κατέληξε. Μακριά απο ισοπεδώσεις ο ίδιος εγώ και κάθε εχέφρων αντιχουντικός πολίτης δεν ισοπεδώσαμε ποτέ τα εκατομμύρια "δεξιών"(ας το διατυπώσω έτσι) συνανθρώπων μας. Δεν τους καταχωρήσαμε στις συνειδήσεις μας σαν "παλικάρια" των ηλιθίων. Στη χούντα διασώθηκα επαγγελματικά από καλούς ανθρώπους συντηρητικών φρονημάτων, αφού " δημοκρατικοί" (για τη συνεννόηση) πολίτες δεν πλησίαζαν φακελλωμένο ανατροπέα της ...επανάστασης. Συγχωρέστε την αναφορά προσωπικών βιωμάτων. Τα παραθέτω σαν τεκμηριωμένη μικροϊστορία έργων και ημερών ιστορικών υποκειμένων, με τα οποία δεν έχουν σχέση τα εκατομμύρια των αθώων.
Πάμε στο θέμα. Πρώτο. Από πού προκύπτει ότι "αμάχητο πάθος και ακαταλάγιαστο καλλιέργησε ο Ανδρέας Παπανδρέου (έχω σταθεί επικριτικά απέναντί του) πρότυπο διαφθοράς και δωροδοκίας"; Οι Παπανδρέου υπήρξαν κατά γενική, σοβαρή και τεκμηριωμένη παραδοχή υπεράνω χρημάτων. Παππούς και πατέρας Παπανδρέου πέθαναν φτωχοί. Το Καστρί αγοράστηκε ως χωράφι 5,5 στρεμμάτων στις αρχές του ‘30. Εκεί ο Γ. Παπανδρέου έχτισε το απλό σπίτι του, που γνώρισα. Στη "βίλα" αυτή φιλοξενήθηκαν προσωπικότητες, όπως ο Τσώρτσιλ, ο Μιτεράν κ.ά. Η εγγονή του Σοφία, που το κληρονόμησε, το έδωσε αντιπαροχή, αλλά ό,τι πήρε, το εκποίησε λόγω χρεών σε Δημόσιο και Τράπεζες. Βλέπετε, πως ο ...διεφθαρμένος πατέρας δεν της άφησε κάτι. Το σπίτι της πρώτης συζύγου του παππού Παπανδρέου Σοφίας Μινέικο στο Ψυχικό αποδείχτηκε με την ανακαλυφθείσα μετά 35 χρόνια διαθήκη της, πως δεν ανήκε στον εξ αδιαθέτου κληρονόμο Ανδρέα, αλλά στα παιδιά του. Μετά την περιπέτεια του Ψυχικού (πουλήθηκε από τον Α.Π., ακυρώθηκε η πώληση από τους Σοφία, Νίκο και Αντρίκο), η Δήμητρα Π. επέστρεψε το τεράστιο ποσό της πώλησης εκποιώντας η ίδια δύο από τα σπίτια της αντιπαροχής στην Εκάλη. Έμεινε με το καταχρεωμένο τρίτο, πολλά χρέη στο Δημόσιο και το 1/2 ή 1/3 της σύνταξης χηρείας. Ο "διεφθαρμένος" Ανδρέας αρνήθηκε να "αποκαταστήσει" και αυτήν.
Η Μαργαρίτα Παπανδρέου εδώ και πολλά χρόνια κατοικεί σε απλό μικρό (πρώην εξοχικό) σπίτι σε χωριό της Κορινθίας, που παλιά το εκμίσθωνε σε τρίτους. Δεν μπορώ να παραλείψω εδώ σειρά δημοσιευμάτων μεταξύ 2011 και 2013 σε βάρος της για αναφορά του ονόματός της - ως κατόχου 500 εκατ. ευρώ- στη λίστα Λαγκάρντ-Φαλτσιανί. Τότε η Παπανδρέου μήνυσε στελέχη του ΣΔΟΕ, που φέρονταν ως διαδοσίες της φημολογίας (.. μου είπε, του είπε, άκουσα, κ.λπ.). Στις 14.10.2014 ο γενικός διευθυντής του ΣΔΟΕ Στέλιος Στασινόπουλος δημοσίευσε επίσημη επιστολή του σε υπηρεσιακό έγγραφο προς αποκατάσταση της αλήθειας και αποφυγή καταδίκης του ίδιου και συνεργατών του για συκοφαντική δυσφήμηση και ψευδορκία σε βάρος της μηνύτριας. Ιδού το κείμενο από την «Καθημερινή»: " ...Ουδέποτε προέβην σε συνεντεύξεις ή αναφορά σε ΜΜΕ, ότι δήθεν είστε δικαιούχος 500 εκατ. ευρώ ή άλλου ποσού, τα δε δημοσιεύματα εκείνης της περιόδου που αναφέρονται στο πρόσωπό σας ουδεμία σχέση έχουν με την έρευνα (ενν. της λίστας Λαγκάρντ) της Υπηρεσίας μας. Δεν έχω σχέση με ασύστατες συκοφαντίες και διαδόσεις σε βάρος σας, τις οποίες επικρίνω και εγώ από τη θέση μου". Τώρα, πώς το "πρότυπο διαφθοράς και δωροδοκίας" δεν είχε, ούτε άφησε κάτι, παρά "μόνον το όνομα", όπως είπε και ο ίδιος στα παιδιά του, ανήκει σε καλόπιστους πολίτες να ερμηνεύσουν. Το 1989 τον Παπανδρέου τον έστειλε στο Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο για διαφθορά το triolospantchos/Historiadeun..amor) με τα γνωστά αποτελέσματα. Το 1994 το θύμα αρνήθηκε να ανταποδώσει τα ίδια στον κύριο θύτη του και καλώς έπραξε. Ο Τσίπρας το 2017 μιμήθηκε το εγχείρημα των τριών, χωρίς να έχει διδαχθεί κάτι. Αποπειράθηκε και αυτός, να διαλύσει τα αντίπαλα κόμματα και μοιραία υπέστη τα ανάλογα.
Δεύτερο. Η αποδοθείσα τώρα στον Παπανδρέου φράση για το δωράκι των 500 εκατ. δραχμών (κάπου 165 χιλ. τωρινών ευρώ) θρυλείται -από δημοσίευμα του «Βήματος» τον Οκτώβριο του 1986- ότι ειπώθηκε στο Υπουργικό Συμβούλιο της προηγούμενης μέρας από τον εξαγριωμένο Πρωθυπουργό, όταν πληροφορήθηκε, πως ο τότε διοικητής της ΔΕΗ Δημ. Μαυράκης είχε διωχθεί ως υπεξαιρέτης του ποσού αυτού από τα ταμεία της. Κατά τον δημοσιογράφο η φράση είχε ως εξής: "Είπαμε να κάνει ένα δωράκι στον εαυτό του, αλλά όχι και 500 εκατομμύρια". Ανεξάρτητα αν την επομένη ο κυβ. εκπρόσωπος διέψευσε την εφημερίδα, για την οικονομία της κουβέντας θα προσχωρήσω στην ... αλήθεια της εφημερίδας. Θα προσχωρήσω και στην υποτιθέμενη ακρίβεια της φράσης. Θέλετε να δεχθώ και τη δυσμενή ερμηνεία ενός μικρού δώρου; Ας δεχθώ λοιπόν τις υποθέσεις ως αλήθειες. Αν όμως θέλουμε την αλήθεια, ας τη δούμε. Μεταξύ 1985 και 1986 πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της ΔΕΗ διορίστηκε ο αρχιτέκτονας Δημήτρης Μαυράκης, που αγγίζοντας παθογένειες και συμφέροντα μηνύθηκε για υπεξαίρεση 500 εκατ. δραχμών από τα ταμεία της Επιχείρησης. Θόρυβος μέγας και ιαχές πολιτικών και δημοσιογράφων της αντιπολίτευσης για το "σκάνδαλο". Γνωστά πράγματα από τη βρωμερή «Δίκη των αεροπόρων» του 1952 μέχρι την πρόσφατη ιστορία μεταξύ 2010-2019 με τον δυστυχή Γεωργίου. Και για τον Μαυράκη (δεν) προέκυψαν (ούτε) ενδείξεις ενοχής. Γι' αυτό απαλλάχτηκε με διαδοχικά βουλεύματα. Γιατί " διαδοχικά"; Επειδή -όπως και με τον Γεωργίου-η διωκτική μανία ειδικής αφετηρίας κύκλων-εργαλειοποιώντας Εισαγγελείς- ασκούσε πάλι και πάλι αναιρέσεις κατά των απαλλακτικών βουλευμάτων. Ώστε "ντε και καλά" να υπάρξουν " μανταλάκια", δίκη, και ίσως καταδίκη αθώου. Δεν θα επιθυμούσα αντιρρήσεις για τη χρησιμοποίηση Εσαγγελέων και Δικαστών από πολιτικούς σε δικαστικές υποθέσεις. Τις έζησα αρκετές φορές απροκάλυπτα ο ίδιος. Ας μην προκληθώ επ' αυτού, για να μη γελάσει ο κάθε πικραμένος.
Θα κλείσω σήμερα το πρώτο μέρος του "αφιερώματος" στην ελληνική δωροληπτική διαφθορά. Δεν θ' αφήσω στην αυριανή συνέχεια λέξη αναπάντητη στις (επιεικώς) ανακρίβειες για το δήθεν πασοκικό φαινόμενο της ελληνικής διαφθοράς, που -ως παγκόσμιο φαινόμενο- αγγίζει αδιακρίτως κάθε είδους κοινωνική και πολιτική συλλογικότητα. Τελευταία παρατήρηση. Τα Κόμματα δεν κρίνονται από πρόσωπα και ατάκτους εντός τους. Από έναν Τσοχατζόπουλο, έναν Παπαγεωργόπουλο ή έναν Ζαχόπουλο. Από έναν ενδεχομένως παρανομήσαντα (εκκρεμεί η δίκη) Παπαντωνίου ή κάποιον (βεβαίως νόμιμο) ιδιοκτήτη υπεράκτιας εταιρείας Βουλγαράκη. Όλα τα Κόμματα κρίνονται από την προσφορά τους στη Δημοκρατία. Το σύνολο του έργου τους. Την ηγετική και εμπνέουσα ακτινοβολία και επάρκεια των αρχηγών τους. Το θετικό ή αρνητικό αποτύπωμά τους στην Εθνική προκοπή. Γι' αυτά μπορούμε να συζητήσουμε. "Δεινόν -όμως- προς κέντρα λακτίζειν".
