Γράφει ο Α. Γιουρμετάκης
ΚΑΤΙ αλλάζει στον ΣΥΡΙΖΑ μετά τις εκλογές της 25ης Μαΐου... Οι «εκτός των τειχών» το συμπεραίνουμε από τις τοποθετήσεις του Αλέξη Τσίπρα στην πρόσφατη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής και τα σχόλια που τις συνόδευσαν... Οι «εντός των τειχών» το βιώνουν εντονότερα και το επιβεβαιώνουν καθημερινά με την «ευαισθησία» που τους διακρίνει... Χαρακτηριστική είναι η περιγραφή της «στροφής προς τον ρεαλισμό», στην επιστολή παραίτησης που απηύθυνε προς το κόμμα, ο, μέχρι πριν λίγες ημέρες, αναπληρωτής συντονιστής του ΣΥΡΙΖΑ στο νομό Ιωαννίνων Σωτήρης Σιαμανδούρας...
Ο κ. Σιαμανδούρας αφού κάνει λόγο για αλλοίωση των αποφάσεων του Συνεδρίου και για καταστροφικές επιλογές, προειδοποιώντας και με παραίτηση από μέλος του κόμματος σε περίπτωση που προκηρυχθούν εκλογές χωρίς να έχει προηγηθεί συνέδριο «για να αποκατασταθούν η εσωκομματική δημοκρατία και οι αφετηριακές μας κοινωνικές συμμαχίες για να αποκατασταθεί το καθημαγμένο νόημα των λέξεων» όπως αναφέρει, υπογραμμίζει:
«Η απόφαση της πρόσφατης Κεντρικής Επιτροπής καθώς και η –διαφοροποιημένη! - δημόσια παρέμβαση του προέδρου του κόμματος που ακολούθησε, τροποποιούν τις αποφάσεις του συνεδρίου σε μια σειρά ουσιώδη ζητήματα. Ας αναφερθούμε επιγραμματικά σε... ορισμένα. Πρώτον, γίνεται λόγος για απλή «απεμπλοκή» από τα Μνημόνια, ενώ η συλλογική μας απόφαση είναι για «κατάργηση» ή «ακύρωση» (παράγραφος 2 και 13.1). Δεύτερον, γίνεται αφηρημένα λόγος για «διαγραφή ενός μεγάλου μέρους του χρέους». Ξεκινήσαμε δηλαδή από το «διαγραφή του χρέους», πήγαμε σε «διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους» του χρέους, και τώρα έγινε απλώς «μεγάλο μέρος». Τρίτον, γίνεται λόγος για «δημόσιο έλεγχο» στο τραπεζικό σύστημα, χωρίς να τίθεται πια το ζήτημα της ιδιοκτησίας (ενώ η συνεδριακή απόφαση το διασαφηνίζει στην παράγραφο 13.8). Και τέταρτον, αναφέρεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «δεν κρατάει πολιτικό μητρώο για το παρελθόν», ενώ η απόφαση του ιδρυτικού συνεδρίου είναι καθαρή και σ’ αυτό το θέμα (παράγραφος 15)».
ΛΕΕΙ κι άλλα πολλά ο κ. Σιαμανδούρας... Για «ζοφερή εικόνα συνδιαλλαγής με επιχειρηματικά συμφέροντα (Μελισσανίδης – Μαρινάκης)» και για μετατροπή του κόμματος σε «εν δυνάμει φορέα σοσιαλφιλελεύθερης συνδιαχείρισης της κρίσης». Δεν προτίθεμαι – συνεχίζει – να νομιμοποιήσω με την παρουσία μου τις καταστροφικές αυτές επιλογές και πολύ περισσότερο την de facto μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ από μαζικό δημοκρατικό κόμμα της Αριστεράς σε πανσυλλεκτικό, ημικρατικό, σοσιαλφιλελεύθερο κόμμα καρτέλ...».
Ο ΚΑΤΑΓΓΕΛΤΙΚΟΣ λόγος του εν λόγω στελέχους έρχεται να καταλογίσει με την ίδια ρητορική, όσα ο ΣΥΡΙΖΑ με «περίσσιο» λαϊκισμό κατήγγειλε όσους είχαν αντίθετη άποψη από τον ίδιο για τα μνημόνια, το χρέος, τις τράπεζες, το σύστημα (που αθωώνεται πλέον, καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κρατάει πολιτικό μητρώο για το παρελθόν!). Η προσαρμογή στη λογική ενός κόμματος εξουσίας είναι έντονη και κραυγαλέα...
ΗΔΗ, στην «Αυγή» της Πέμπτης η επίθεση στον καθηγητή Ν. Μαραντζίδη, από οπαδούς της Αριστεράς, αποδοκιμάσθηκε για πρώτη φορά πρωτοσέλιδα, χωρίς αστερίσκους όπως μέχρι πρόσφατα... Για πρώτη φορά «ψέλλισε» ο ΣΥΡΙΖΑ ότι η βία είναι βία απ΄ όπου κι αν προέρχεται... Είχε προηγηθεί άλλο πρωτοσέλιδο της «Αυγής» που εγκαλούσε για «διακριτική παρουσία» την Αστυνομία σε εμπρηστική διαδήλωση «κιτρινόμαυρων» για το γήπεδο της ΑΕΚ με στόχο στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ... Το επόμενο στάδιο – στοιχηματίζω – είναι να ζητήσει επέμβαση των ΜΑΤ όταν οι διαδηλωτές ξεπερνούν τα όρια...
ΕΧΟΥΝ ενδιαφέρον ολ’ αυτά... Γιατί, το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης μπαίνει στη φάση της ενηλικίωσης αποφασισμένο να μας συστηθεί εντελώς διαφορετικό ως κυβέρνηση, αν ο ελληνικός λαός του δώσει την ευκαιρία... Ακριβώς τότε, θα «μετρήσουμε» και την ευαισθησία του για τη «μικρή ΔΕΗ» που σήμερα χρησιμοποιείται για να βοηθήσει στη διαμόρφωση του «μεγάλου ΣΥΡΙΖΑ»... Προς γνώσιν και συμμόρφωσιν, θυμίζω τις ηρωικές προεκλογικές διακηρύξεις του Αντρέα Παπανδρέου για τη μη ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ (που μετεκλογικά οδήγησαν στη... μετοχοποίηση του Οργανισμού – τι να κάνουμε βοηθάει ο πλούτος της ελληνικής γλώσσας!), τις επίσης ηρωικές προεκλογικές δεσμεύσεις του Γιώργου Παπανδρέου για την αλλαγή της συμφωνίας με την COSCO (που μετεκλογικά δεν είχαν πλέον καμιά αξία) και τις ανέξοδες δεσμεύσεις για επιστροφή της ΑΓΕΤ στο Δημόσιο... Σε πείσμα των αφελών, η πραγματικότητα είναι μία κι όσοι την αγνοούν, αργά ή γρήγορα αναγκάζονται να την αποδεχθούν... Όταν πλέον έχουν πετύχει τον στόχο τους...
* Παλιό τραγουδάκι του Βαγγέλη Πιτσιλαδή, σε στίχους – φευ! – Λευτέρη Παπαδόπουλου...
