Τα θρανία... της ζωής

Από τον Βασίλη Πλατή, εκπαιδευτικό

Κι όμως δεν θα έπρεπε να είναι καθόλου έτσι... Έφηβοι που δοκιμάστηκαν σκληρά στη βάσανο των Πανελληνίων Εξετάσεων να γίνονται θύματα «καλοπροαίρετης» ή ακόμη και κακοπροαίρετης

κριτικής από γονείς, «δασκάλους» και διάφορους άλλους... πληκτικώς δημοσιολογούντες.
Σαν μια ολόκληρη κοινωνία να ξύπνησε ξαφνικά από τη θερινή της ραστώνη, μιας και συνειδητοποίησε ότι ο κορονοϊός τράβηξε για άλλες πολιτείες.... Και να ξαναβρήκε το χαμένο ενδιαφέρον και προσανατολισμό της με την ανακοίνωση των βαθμολογιών των υποψηφίων στις Πανελλήνιες Εξετάσεις...
Ομολογουμένως πέρασαν αρκετά χρόνια από τότε που οι μεγαλύτεροι διαβήκαμε τη στενωπό των Πανελληνίων Εξετάσεων. Ο άνθρωπος ξεχνά, ως φαίνεται, γρήγορα και αρέσκεται να αναμοχλεύει τις ζωές των άλλων διατηρώντας, ωστόσο, τη δική του νηφάλια αμεριμνησία.
Η πραγματικότητα όμως είναι τελείως διαφορετική. Ανάμεσα στα παιδιά που διαγωνίστηκαν στις Πανελλήνιες Εξετάσεις δεν μπορεί να υπάρχουν «νικητές» και «ηττημένοι». Υπάρχουν μόνο νικητές. Γιατί ακόμη κι αν κάποιος απέτυχε στον στόχο του να εισαχθεί από φέτος στη Σχολή της αρεσκείας του, η εμπειρία της συμμετοχής σε αυτές αποδεικνύεται πολλαπλά χρήσιμη για το μέλλον του.
Δεν είναι εύκολο πράγμα να ζητάει κανείς από έναν δεκαοκτάχρονο να διαχειριστεί με επάρκεια τα συναισθήματά του, να μην καταβληθεί από το άγχος που εισβάλλει στην καθημερινότητά του από διάφορες «εισόδους», φανερές και άδηλες, να «κουμαντάρει» σε τελική ανάλυση τον εαυτό του με άνεση, για να αφιερωθεί ολοκληρωτικά στον στόχο.
Και κοντά σε άλλα αυτά, τα ουσιώδη και δύσκολα..., η περιρρέουσα κοινωνική πραγματικότητα που αρέσκεται να ανυψώνει ήρωες σε βάθρα και να στέλνει αθώους στο απόσπασμα... Μπορεί, λοιπόν, σε μεγάλο βαθμό η ελληνική κοινωνία, και κυρίως η μικροαστική ελληνική κοινωνία, να περιβάλλει με σεβασμό το θεσμό των Πανελληνίων Εξετάσεων, οφείλει, ωστόσο, να μην είναι τόσο επικριτική και δηκτική στις παιδικές ψυχές που αναγκάστηκαν να ενηλικιωθούν και να ωριμάσουν απότομα... μέσα σε τέσσερα ή λίγο περισσότερα πρωινά.
Ας έχουμε υπόψη οι μεγαλύτεροι ότι σε μια τόσο ασφυκτική οικονομική πραγματικότητα, η εισαγωγή στο πανεπιστήμιο δύσκολα εξασφαλίζει την επαγγελματική αποκατάσταση και χειραφέτηση των παιδιών μας. Βέβαια, κανείς δεν αμφισβητεί ότι η κατάκτηση της γνώσης και η πνευματική καλλιέργεια συνιστά από μόνη της πραγματική, ηθική αναβάθμιση και εξύψωση του ατόμου.
Αξίζουν, λοιπόν, συγχαρητήρια σε όλα τα παιδιά που διαγωνίστηκαν στις Πανελλήνιες Εξετάσεις, όπως εύστοχα διατυπώθηκε και από υπεύθυνα χείλη.
Ανάμεσα σ’ αυτούς τους νέους, συγκαταλέγονται παιδιά οικονομικών ή άλλων μεταναστών που μεγάλωσαν στη χώρα μας και γαλουχήθηκαν στα νάματα της ελληνικής παιδείας. Είναι συγκινητικό ότι η συντριπτική πλειονότητα αυτών των παιδιών αγαπούν πραγματικά την ελληνική γλώσσα και ιστορία και εμπιστεύονται αυθόρμητα τη Δημόσια Εκπαίδευση της νέας τους πατρίδας.