Ο γιος

Γράφει ο Απόστολος Βλιτσάκης

Ο Ιταλός ιστορικός της οικονομίας και συγγραφέας Carlo Cipola στο απολαυστικό πόνημά του για τους βασικούς νόμους της ανθρώπινης ηλιθιότητας χωρίζει τους ανθρώπους σε τέσσερις κατηγορίες. Στο νοερό σταυροειδές σχήμα και στην επάνω αριστερή

πλευρά τοποθετεί τους ανήμπορους, που δεν μπορούν αντικειμενικά να ωφελήσουν ή να βλάψουν άλλους. Επάνω δεξιά τοποθετεί τους ευφυείς. Είναι εκείνοι που με πνευματικές ή άλλες δυνατότητες ωφελούν τον εαυτό τους, αλλά και άλλους. Πάρτε ως παράδειγμα Έλληνες της διασποράς, που υπήρξαν μεγάλοι δωρητές στην Πατρίδα τους. Στο κάτω δεξιό μέρος υπάρχουν οι κακοί, που για να ωφελήσουν τον εαυτό τους βλάπτουν άλλους.
Εδώ καταγράφονται για παράδειγμα οι οικονομικοί εγκληματίες. Απομένει η κάτω αριστερή πλευρά του σχήματος, όπου καταχωρούνται οι ηλίθιοι. Ηλίθιος είναι εκείνος, που δίχως προσωπικό όφελος βλάπτει άλλους, την Κοινωνία, το Κράτος το ίδιο, όταν τυχαίνει να είναι πολιτικός.
Ανέτρεξα στην κατηγοριοποίηση του Cipola, για να δω πού μπορώ να κατατάξω τον ελάχιστα για μένα κατανοητό Γιώργο Παπανδρέου, στον οποίο αφιερώνεται το άρθρο μου. Αφορμή υπήρξε η πρόσφατη διαφοροποίησή του από την ομόφωνη απόφαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΙΝΑΛ στο θέμα του νομοσχεδίου για τις συγκεντρώσεις. Αδειάζοντας τη Φώφη στη Βουλή, μία από τις σπάνιες φορές που πήγε, τοποθετήθηκε εναντίον της τελικής διαμόρφωσης του νόμου από το ΚΙΝΑΛ και δεν πήγε στην ψηφοφορία. Θέλησε να έχει τη διακριτή φωνή «Του».
Ποιος είναι τελικά ο Γιώργος Παπανδρέου; Θα επιχειρήσω ενδεικτική καταγραφή πεπραγμένων, αφότου ανέλαβε την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ μετά την αποχώρηση Σημίτη. Ο τελευταίος αναγνωρίζοντας τα ενοποιητικά χαρακτηριστικά του γιου του Ανδρέα και τη λαϊκή του αποδοχή έπραξε σωστά ορίζοντάς τον διάδοχό του. Απόδειξη αυτού αποτελεί το γεγονός πως λίγο καιρό πριν τις εκλογές της 7.3.2004 η ψαλίδα μεταξύ των δύο μεγάλων Κομμάτων είχε κλείσει στις 2 μονάδες.
Και τότε επέλασε ο Γιώργος. Διακήρυξε, πως θα πατάξει τη διαφθορά, δικαιώνοντας τον Καραμανλή, που είχε αποκαλέσει τον Σημίτη αρχιερέα της διαφθοράς. Τον ανεψιό δηλαδή, που έστειλε αργότερα στη στρατόσφαιρα το δημόσιο χρέος με 330 δισ. και διπλασίασε μεταξύ 2006 και 2009 τον αριθμό των Δ.Υ. Από 503.000 που τους παρέλαβε το 2004, παρέδωσε στον Παπανδρέου τον Μάρτιο του 2009 1.053.000! Για να αποδείξει ο ΓΑΠ τη διαφθορά στο Κόμμα του, διέγραψε 20 μέρες πριν τις εκλογές του 2004 10 υποψήφιους και βουλευτές του, που είχαν υπογράψει τροπολογία του υπουργού Χρήστου Πάχτα για δόμηση σε δήθεν δασική έκταση στη Σιθωνία. Ήταν το περιβόητο «σκάνδαλο» Πάχτα, που αποδείχτηκε δικαστικά μεγαλοπρεπής φούσκα. Ο Χρ. Πάχτας δικαιώθηκε πανηγυρικά και ομόφωνα από τη Δικαιοσύνη.
Όμως ο Πρόεδρος είχε «έγκυρες» πληροφορίες. Σε κάθε προεκλογική ομιλία και πολιτική διαφήμιση διακήρυσσε, πως θα τα άλλαζε όλα. Τίποτα για το έργο του προκατόχου του. Τη δημιουργία μεγάλων υποδομών. Το αυξημένο κύρος της Χώρας στον Κόσμο. Τη μεταμόρφωση της πρωτεύουσας με την Αττική οδό, το αεροδρόμιο Σπάτων, το μετρό, το τραμ, την ολοκλήρωση μεγάλων λεωφόρων, όπως της Κηφισού, την κατασκευή της Μαραθώνος σε 260 μέρες, τη δημιουργία ενός- από τα μεγαλύτερα στην Ευρώπη- αθλητικού Κέντρου στην Καλογρέζα. Τα μεγάλα Ολυμπιακά έργα που πραγματοποιήθηκαν σε εκπληκτικά σύντομο διάστημα. Κάτι που εξέπληξε και τα μέλη της ΔΟΕ. Τη δημιουργία των καλύτερων και φτηνότερων (τεκμηριωμένο από δύο εξειδικευμένους αγγλικούς Οργανισμούς) Ολυμπιακών αγώνων, που έκαναν περήφανους τους Ελληνες. Δεν ήταν μόνον αυτά. Ήταν η ένταξη πολλών Χωρών στην ΕΕ επί Προεδρίας της Χώρας μας στο Consilium. Η ένταξη στην ΟΝΕ. Η ένταξη και της Κύπρου παρά τη διχοτόμησή της. Ο νέος Πρόεδρος σιωπούσε εκκωφαντικά για όλα.
Οι εκλογές χάθηκαν. Χάθηκαν και οι ευρωεκλογές του Ιουνίου με απώλεια 10 ποσοστιαίων μονάδων. Τότε ο ΓΑΠ χωρίς να ρωτήσει κανέναν, είχε διορίσει μόνος του τους υποψήφιους Ευρωβουλευτές. Αναβάλλει μετά δυό φορές χωρίς δικαιολογία το προγραμματισμένο συνέδριο του Κόμματος και αλλάζει την πολιτική γραμματεία. Χάνει και τις εκλογές του 2007. Χάνει και ξαναχάνει… αλλά το όνομα καλά κρατεί. Κερδίζει τον Βενιζέλο στις εσωκομματικές εκλογές λίγο μετά, έχοντας προσεταιρισθεί τον συνδικαλιστικό μηχανισμό του Δημοσίου.
Αυτόν που μετά το 2012 μετακόμισε σύσσωμος στον ΣΥΡΙΖΑ. Μικρή παρένθεση εδώ: Οι Ελληνες αναζητούν αλήθειες, ψηφίζουν ψέματα, μετά τα υφίστανται και αιωνίως διαμαρτύρονται. Με άνεση κομματικού νικητή λοιπόν ο ΓΑΠ. απομακρύνει τον Φλωρίδη, αλλάζει τη θέση του για τα δημόσια Πανεπιστήμια, παρότι ήταν υπέρμαχος των ιδιωτικών ΑΕΙ, και μεταφέρει τα γραφεία του Κόμματος με τεράστιο μίσθωμα στην Ιπποκράτους. Χρηματοδοτεί από τα δάνεια του ΠΑΣΟΚ τη σκιώδη Σοσιαλιστική Διεθνή. Και το έσχατο. Διαγράφει τον Σημίτη.
Ο Καραμανλής αντιμετωπίζοντας διπλά ελλείμματα και δυσβάσταχτο χρέος κηρύσσει έξυπνα στις 2.9.2009 πρόωρες εκλογές για τις 4.10. Ρίχνει την πυρηνική βόμβα να σκάσει στα χέρια άλλων.
Η προεκλογική εκστρατεία Παπανδρέου αιφνιδιάζει με υποσχέσεις παροχών, λέγοντας πως «λεφτά υπάρχουν», παρότι γνώριζε τα πλαστά στοιχεία της απερχόμενης Κυβέρνησης. Ανακοινώνει ακόμα, ότι ο Σημίτης δεν θα περιλαμβάνεται στα ψηφοδέλτια. Κάνει πολυδάπανο προεκλογικό αγώνα, ενώ η Χώρα βρίσκεται στο χείλος άτακτης χρεοκοπίας. Στις εκλογές του 2000 το ΠΑΣΟΚ είχε μερίδιο στη διαφήμιση 17% των κομμάτων. Ο Παπανδρέου το 2009 έσπασε το κοντέρ με 47%! Νικητής με 10 μονάδες διαφορά από τη Ν.Δ. παίρνει απόλυτη πλειοψηφία εδρών. Αμέσως μοιράζει 700 εκατ. ευρώ ως πρώτη δόση επιδομάτων χρόνιας ανεργίας, αλλά αρχίζει επαφές με τον Στρος Καν, Αμερικανούς οικονομολόγους και το ιερατείο της ένωσης για δάνεια. Του ζητούνται δείγματα γραφής και ανταποκρίνεται με ετοιμασία εκσυγχρονιστικών νομοσχεδίων (Καλλικράτης, Ηλεκτρ. συντ/ση κ.ά) που περιλαμβάνονται στο πρώτο μνημόνιο. Για τα ...λεφτά που υπάρχουν, δεν θέλω να τον αδικήσω. Η φράση είχε περίπου ως εξής: «Λεφτά υπάρχουν, αλλά θα βρεθούν, όταν λείψει η κρατική διαφθορά και παταχθεί η φοροδιαφυγή». Εμειναν οι δυό πρώτες λέξεις, που τον στοίχειωσαν.
Τον Μάρτιο του ‘10 η Ελλάδα ζητά διμερείς δανειακές συμφωνίες με τα κράτη-μέλη της Ε.Ε. Αμέσως μετά οριστικοποιεί το αίτημα ζητώντας 30 εκατ. από το ΔΝΤ και 80 από τους εταίρους της. Ικανοποιείται με κάπως λιγότερα και αρχές Μαΐου εισάγεται από την Κυβέρνηση στη Βουλή προς ψήφιση το συνταχθέν στο Λονδίνο πρώτο μνημόνιο.
Με την ανάληψη της διακυβέρνησης τον Οκτώβριο του 2009 ο νέος Πρωθυπουργός έπρεπε να εξαγγείλει με διάγγελμα πως παρέλαβε χαοτική κατάσταση, πως είχε άγνοια της πλαστογράφησης των υπερδιπλάσιων ελλειμμάτων -που γνώριζε καλά-, πως η Χώρα βρισκόταν ένα σκαλοπάτι πριν την άτακτη χρεοκοπία, και πως χρειάζεται πανεθνική συστράτευση και προσφυγή στους εταίρους της Ενωσης για βοήθεια προς αποφυγή της καταστροφής. Δεν το έκανε. Έπρεπε ακόμα να ζητήσει υπερψήφιση του μνημονίου από 180 βουλευτές και να θέσει την αντιπολίτευση προ των ευθυνών της. Δεν το έκανε κι αυτό, για να μην πέσει η Κυβέρνηση. Ιδιοτελής και λαθεμένη εκτίμηση.
Η Ν.Δ. θα υπερψήφιζε το μνημόνιο. Είναι βέβαιο, πως με την εθνικά επιβεβλημένη κίνηση ο Παπανδρέου θα διέσωζε τη Χώρα από τις ύστερες περιπέτειες, το Κόμμα του από τη διάλυση και τον εαυτό του από την πολιτική περιθωριοποίηση. Ακολούθησαν και άλλα: Πρότεινε πρωθυπουργία στον Σαμαρά με πλειοψηφία ΠΑΣΟΚ (!). Ανακοίνωσε στην Κοιν. Ομάδα του δημοψήφισμα για το 2ο μνημόνιο, για να ταπεινωθεί από τον Σαρκοζί και τη Μέρκελ στις Κάννες. Ανακάλυψε γι’ αυτό εσωτερικούς υπονομευτές δημιουργώντας διασπαστικά ρεύματα στο ΠΑΣΟΚ. Πρότεινε για υποψήφιους στην ΠτΔ την Ελσα Παπαδημητρίου, πρώην βουλευτή της ΝΔ μηδενικής απήχησης σε κόμματα και Κοινωνία και τον εκλιπόντα ΠτΒ και προσωπικό του φίλο Φίλιππο Πετσάλνικο, αντιμετωπίζοντας καθολική άρνηση της κοινοβουλευτικής του Ομάδας.
Στις εκλογές του 2015 διασπά το ΠΑΣΟΚ μη ανεχόμενος τον νέο Πρόεδρο Ευαγγ. Βενιζέλο. Ιδρύει το ΚΙΔΗΣΟ, που καταποντίζεται. Μένει εκτός Βουλής, αλλά επανέρχεται στο ΚΙΝΑΛ, για να εξασφαλίσει επανεκλογή. Το 2019 εκλέγεται στην Πάτρα, αλλά σπάνια έως καθόλου εμφανίζεται στη Βουλή. Εκτοξεύει πάντως κατά διαστήματα προσωπικές θέσεις με την ιδιότητα του τ. Πρωθυπουργού. Αδιαφορεί, αν πλήττεται το Κόμμα, όπου συνυπάρχει. Είναι αξιοπερίεργο πως μετά τον Γιώργο, την Προεδρία και την Πρωθυπουργία του εξακολουθεί να υπάρχει ακόμα ΠΑΣΟΚ Και μάλιστα...παντού. Α! Ξέχασα την κατάταξη του Cipola. Εντός μου έχω κατατάξει τον γιο. Όμως η γνώμη μου είναι αδιάφορη. Ο καθένας μπορεί - αν το θεωρεί χρήσιμο- να βγάλει δικό του συμπέρασμα. Ισως να βοήθησα σ’ αυτό.