μοιάζει ούτε με τα έθνη (ειδωλολάτρες) ούτε με τον Ισδραήλ (δοθείσης της ευκαιρίας θα σταθούμε εκτεταμένα). Σήμερα θα δούμε τους πρωτεργάτες, τους κωπηλάτες αυτής της υπερπροσπάθειας κι όχι μόνον.
Οι 70 και πλέον του ευρύτερου κύκλου, οι 12 εγγύτεροι στον Ιησού και οι κορυφαίοι των κορυφαίων Πέτρος και Παύλος, μια χούφτα άνθρωποι, διακήρυξαν την Ανάσταση, εισήγαγαν επαναστατικές δομές και αργά, αλλά σταθερά, νίκησαν την πανίσχυρη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Πρωτόγνωρη διοίκηση (εκλογή 7 συνεργατών) και κοινωνικές έγνοιες (πάντες δὲ οἱ πιστεύοντες ἦσαν ἐπὶ τὸ αὐτὸ καὶ εἶχον ἅπαντα κοινά). Το ιδανικό της κοινοκτημοσύνης διασώζεται ως σήμερα στις κοινόβιες μονές.
- Άντεξαν στους διωγμούς, ξεπέρασαν συνοδικά αγγυλώσεις και διαφωνίες.
- Συναποφάσισαν («Έδοξε τω Αγίω Πνεύματι και ημίν» Πράξεις ιε’ κεφ.) για τον διεθνή (οικουμενικό) χαρακτήρα της χριστιανοσύνης.
- Έχυσαν συνειδητά το αίμα τους ως μιμητές του Χριστού, αφού δρασκέλισαν στεριές και θάλασσες, διαδίδοντας το απελευθερωτικό μήνυμα του Ευαγγελίου, "στους καθημένους εν σκότει και σκιά θανάτου'' και σ’ ανθρώπους καθημαγμένους στη δουλεία και την εκμετάλλευση.
Η απουσία του Χριστού δημιουργούσε την έντονη προσμονή Του όπως και την αναμονή των εσχάτων (δικαίωση απ’ τους απανωτούς διωγμούς). Έτσι διαμορφώθηκε το ""οὐ γὰρ ἔχομεν ὧδε μένουσαν πόλιν, ἀλλὰ τὴν μέλλουσαν ἐπιζητοῦμεν''.
Σήμερα δεν νομίζετε οτι παραβγάλαμε ρίζες στη γη! Δεν ξέρω πόσο συνειδητοποιημένοι είμαστε στην πίστη κι αυτό έχει κι άλλες επιπτώσεις. Αποχαύνωση! Αφού θέλουμε πολιτεύματα και πόλεις γιατί δεν τα κάνουμε όμορφα; Επί χρόνια είχαμε εκπτώσεις σε υγεία, παιδεία, κοινωνικές παροχές, εθνικά θέματα και δεν μιλάμε (μπράβο στον κρατούμενο Θανάση Κυριαζή που διεκδικεί με απεργία πείνας τα αυτονόητα για την εκπαίδευσή του).
Περί πάρτης, τα πάντα όλα (πού ’σαι Αλέφαντε!). Σκάνδαλα πολιτικά, οικονομικά, ταλανίζουν τον τόπο, η δικαιοσύνη "άβουλα" παρακολουθεί... και η Κ. Σακελλαροπούλου, μιλά για νέο πατριωτισμό. Κινητήρια δε δύναμη αυτού ...οι ξένες γλώσσες που έμαθαν στην εσπερία οι 45άρηδες υφυπουργοί του Μητσοτάκη (Ν. Αλιβιζάτος).
Η Αλβανία ωσονούπω ενεργοποιεί παλιά συμφωνία για ναύσταθμο τουρκικό στον Αυλώνα. Η ηγεσία της Λιβύης έχει αλωθεί. Το αεροπλανοφόρο "Ανατολού" είναι στα σκαριά. Η Τουρκία θέλει τη Μεσόγειο Mare nostrum και μεις βαυκαλιζόμαστε για ...διεθνές δίκαιο. Τον καιρό που οι Κύπριοι αποφάσιζαν ένωση, ματωμένες διαδηλώσεις ξεδιπλώνονταν ανά την Ελλάδα. Σήμερα πού ’ναι;
Κατά τ’ άλλα "θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία" (άρθρ. 2).
" Όλες οι εξουσίες πηγάζουν απ’ τον λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του έθνους, κι ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα" (αρ. 3) Λόγια, λόγια και υποσχέσεις ανούσιες.
Όταν ρίζωσε η δημοκρατία στην Αθήνα όλοι οι αθηναϊκοί νόμοι άρχιζαν με τη φράση «έδοξε τη βουλή και τω δήμω», φάνηκε καλό στη βουλή και στον λαό, δηλαδή ο λαός αποφάσιζε.
Κάποια τιμή θέλει να περισώσει ο συντάκτης του συντάγματος στο ακροτελεύτιο άρθρο (120).
"O σεβασμός στο Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό και η αφοσίωση στην Πατρίδα και τη Δημοκρατία αποτελούν θεμελιώδη υποχρέωση όλων των Ελλήνων.
O σφετερισμός, με οποιονδήποτε τρόπο, της λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών που απορρέουν από αυτή διώκεται μόλις αποκατασταθεί η νόμιμη εξουσία, οπότε αρχίζει και η παραγραφή του εγκλήματος.
H τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία".
Οι Ατζέμογλου - Ρόμπινσον αναρωτιούνται πώς αποτυγχάνουν τα έθνη, τα αίτια δε της ελληνικής κρίσης αναζητά κι ο Φράνσις Φουκογιάμα:
- Δεν υπάρχει Δημοκρατία χωρίς αίσθηση εθνικής ταυτότητας.
- Σ’ όλη τη βόρεια Ευρώπη πρώτα οικοδόμησαν κράτος, επέβαλαν πειθαρχία, ενέπνευσαν σεβασμό στον νόμο, δημιούργησαν φορολογική συνείδηση και μετά τη φεουδαρχία έδωσαν στους λαούς τους δημοκρατία. Σε σας τους Έλληνες έγινε το ανάποδο! Σας έδωσαν πρώτα δημοκρατία και μετά επιχειρήσατε να κάνετε κράτος.
Μας έδωσαν; Μα οι βαυαροί με νόμο κατήργησαν τη δημοκρατία (1834). Εισήγαγαν την εκλόγιμη ολιγαρχία θεωρούντες ημάς αξέστους και τις συνάξεις επικίνδυνες... Μικρά ακόμη παιδιά σ’ όλο τον κόσμο μας ξέρουν, ως λίκνο της δημοκρατίας, απ’ τον καιρό του Εφιάλτη Σοφονίου και του Σόλωνα.
Έχει νόημα να καμαρώνουμε για κείνα τα χρόνια κι η χώρα να γίνεται φέουδο, λάφυρο στα χέρια λίγων οικογενειών;
Νέοι καιροί, νέα ήθη! Ρώτησαν στην "Καθημερινή" τον Ισραηλινό συγγραφέα Γιουβάλ Νωά Χαράρι για το μέλλον της Μεσογείου: «Στο παρελθόν, η εκπαίδευση έχτιζε ανθρώπινες ταυτότητες, όπως σπίτια με βαθιά θεμέλια και στέρεους τοίχους. Τώρα χρειάζεται να χτίζουμε ανθρώπινες ταυτότητες όπως στήνουμε ένα αντίσκηνο, κάτι που μπορείς ανά πάσα στιγμή να ξεστήσεις και μετά να ξαναστήσεις αλλιώς και αλλού».
Η εποχή των στέρεων ιδανικών πέρασε; Η Χριστιανοσύνη σεμνύνεται για τον αιματοβαμένο χιτώνα της, τους 12.000.000 μάρτυρές της που θυσιάστηκαν με νόημα. Πολύ φοβάμαι το άγος της Κύπρου πως θα επαναληφθεί.
Όσο οι ηγεσίες αλληθωρίζουν προς τα έξω, στον πολυπολικό κόσμο που ζούμε έχουμε ελπίδες μόνο από καραμπόλες ξένων συμφερόντων.
Πότε αλήθεια ασχολήθηκαν οι κυβερνήσεις κι έλυσαν σοβαρά ζητήματα, πλην των εργολαβιών;
καλό βόλι, αμίγκος
Από τον Πέτρο Ιωάννου
