ενενηντάρισε, δεν είναι για να παίζει με τα όπλα. Δεν θα πυροβολήσει ποτέ ξανά «για μια χούφτα δολάρια» και οι γιατροί του έχουν κόψει το κάπνισμα. Οπότε, μην περιμένεις να τον δεις να παίζουν στα χείλη του τα γνωστά μισοσβησμένα σιγαρίλος που ήταν το σήμα κατατεθέν και η γοητεία του.
Μην τα υποτιμάς αυτά τα σπαγκέτι γουέστερν. Τα «καουμπόικα» που βλέπαμε μικροί στο σινεμά μάς έμαθαν την Αμερική. «Μονομαχία στο Ελ Πάσο», «Κάποτε στη Δύση» με τον «Τζάνγκο τον τιμωρό», τον Ρίγκο και τ’ άλλα τα σκληροτράχηλα παιδιά. Αληθινή ή όχι η εικόνα, ήρθαν για να μας θυμίσουν ότι η Αμερική ξεκίνησε τη ζωή της ως Κράτος βασισμένη ακριβώς σ’ αυτό: στο... πιστολίδι! Ο Νόμος του ισχυρού... Κοινωνικός δαρβινισμός. Σφαίρες, κι όποιος αντέξει.
Η ιστορία της Αμερικής ήταν πάντοτε μια διαρκής ιστορία επιβίωσης. Δεν πήγαν εκεί τα καλύτερα «παιδάκια». Ταξίδεψαν, αποφασισμένοι να επιβιώσουν, οι πιο σκληροί. Φυλακόβιοι που βγήκαν έξω, εγκληματίες και καθάρματα κάθε είδους, φτωχοί προλετάριοι, φτωχοί αγρότες, αποκηρυγμένες θρησκευτικές αιρέσεις, όλου του κόσμου οι αποκλεισμένοι και οι απελπισμένοι ταξίδεψαν για τον «Νέο Κόσμο» για μια «νέα ζωή» που δεν ήταν ασφαλώς στρωμένη με ροδοπέταλα. Αλλά με αίμα... Πολύ αίμα. Οι πρώτοι άποικοι ξεπάστρεψαν έτσι τους Ινδιάνους ιθαγενείς. Μετά, άρχισαν να ξεπαστρεύονται μεταξύ τους. Κείνοι που αναχωρούσαν με άμαξες για τα δυτικά, ληστεύονταν από συμμορίες. Τις συμμορίες ξεπάστρευαν σερίφηδες και κυνηγοί κεφαλών, όλοι τους πιστολάδες, για τη «νόμιμη αμοιβή». Και μετά, Αμερικανοί εναντίον Άγγλων. Βόρειοι εναντίον Νοτίων. Ρατσισμός. Λευκοί εναντίον μαύρων. Συμμορίες της Κου-ΚλουξΚλαν. Ιταλικές, κινέζικες, ιρλανδικές μαφίες, γκάνγκστερς, δολοφονίες, πληρωμένα συμβόλαια...
Την ίδια βία αναπαρήγαγαν και όταν έγιναν παγκόσμιοι χωροφύλακες. Βόμβες «Ναπάλμ» στο Βιετνάμ, δικτατορίες στη Λατινική Αμερική, αεροπλανοφόρα και «χειρουργικοί βομβαρδισμοί» στο Ιράκ, τη Σερβία και το Αφγανιστάν, η παγκόσμια κυριαρχία δεν επιβάλλεται με... συσκέψεις και ευγενή οράματα.
Κάτσε τώρα και παρακολούθα τα ελληνικά κανάλια που κάθε βράδυ παίζουν αμερικανιές ακόμη και πρόσφατης παραγωγής. Θα χορτάσεις αμερικάνικη βία. Εννιά στις δέκα ταινίες επαναλαμβάνουν πάνω κάτω την ίδια θεματική. Συμμορίες που σκοτώνονται μεταξύ τους, διάφοροι εκδικητές που τους σκότωσαν την οικογένεια και έγιναν οι ίδιοι serial killers, πρώην μπάτσοι που έπεσαν θύματα συμμοριών και σκοτώνουν για να αποδείξουν τη σκευωρία, μυστικοί πράκτορες που τα βάζουν με καρτέλ, βία, βία, βία, όπλα παντού, γάζωμα με αυτόματα, ξύλο, από το ισόγειο μέχρι την κορυφή ενός ουρανοξύστη, πάλι καλά που οι καλοί στο τέλος δικαιώνονται και μεις πάμε ήσυχοι για ύπνο. Ακόμη και ταινίες αδιαμφισβήτητης ποιότητας, όπως ήταν πέρυσι τα Οσκαρικά «Τζόκερ» και «Ιρλανδός» ήταν κατά βάση ταινίες που αναπαρήγαγαν το θέμα της βίας.
Ντάξει... Αλλά ρε φίλε, όσο κι αν η βία ως θέαμα πουλάει, δεν είναι νορμάλ πράμα αυτό. Εδώ μιλάς για μαζική ψύχωση, για νοοτροπία που είναι μέσα στο κύτταρο των ανθρώπων. Οπότε τι να λέει που ένας ακόμη μπάτσος δολοφόνησε φρικτά έναν ακόμη άτυχο νέγρο; Τι να σε εντυπωσιάσει από επαναλαμβανόμενες ειδήσεις του τύπου ότι ένας ακόμη τρελαμένος την είδε «Ράμπο», μπήκε σε μια εκκλησία κουακέρων και καθάρισε καμιά 40αριά αθώους που προσεύχονταν;
Αλλά η Αμερική δεν είναι μόνο βία... Σπουδαίο έθνος, σπουδαία χώρα που όλοι (ακόμη) θαυμάζουμε. Είναι και η Αμερική της Επιστήμης, η Αμερική που κατέκτησε πρώτη το διάστημα, η Αμερική της Δημοκρατίας, η χώρα των μεγάλων δυνατοτήτων και των μεγάλων ευκαιριών. Αυτήν την Αμερική αγαπήσαμε. Την εξωστρεφή και πολυπολιτισμική που ενσωμάτωσε πετυχημένα από χίλιες καρυδιές καρύδια. Στη Νέα Ορλεάνη ακούς μπάντες από γελαστούς νέγρους και στο Μανχάταν ο Γούντι Άλεν ψυχαναλύει όλες τις νεοϋορκέζικες νευρώσεις του. Γουστάρουμε «Γούντστοκ», Φράνσις Φορντ Κόπολα και «Αποκάλυψη Τώρα». Τη Μαίρυλιν να εύχεται ναζιάρικα «Happy Birthday mr president», την «Μπονάντζα» και τη «Λάσση», τους Γουόλτονς και τη Λώρα να τρέχει στο «Μικρό Σπίτι στο Λιβάδι». Είμαστε με την Αμερική του Τραβόλτα, αλλά και της Τζόαν Μπαέζ, την Αμερική των άσων του ΝΒΑ και των κορυφαίων μυαλών του ΜΙΤ και του Χάρβαρντ, την Αμερική του Ακρωτηρίου Κανάβεραλ, απ’ όπου προχθές εκτοξεύτηκε το «Falcon 9» της SpaceX, το πρώτο δηλαδή επανδρωμένο ιδιωτικό διαστημόπλοιο σε συνεργασία με τη NASA.
Για κάτι ψωροκώσταινες τύπου Ελλάδας η Αμερική ήταν πάντα μια σταθερά ένας επιδιωκόμενος παράδεισος. Ήταν ο «θείος απ’ το Αμέρικα» που θα έστελνε τα «τσέκια» και τα αμερικάνικα τσιγάρα «απ’ τα καλά», ήταν ο 6ος Στόλος και οι αμερικάνικες βάσεις που θα άφηναν τα ντόλαρς, και σκοτιστήκαμε εμείς όλοι τι έλεγε το ΚΚΕ περί «φονιάδες των λαών». Ντάξει, και ο αντιαμερικανισμός δουλειά ήταν και κάμποσοι έκαναν καριέρα πουλώντας τον.
Αυτήν την Αμερική αγαπήσαμε.
Την Αμερική που είχε ψυχή, την Αμερική -ηγέτιδα στην οικονομία, τις ιδέες και τις επιστήμες, την κορωνίδα του ελεύθερου δυτικού κόσμου.
Και τρελαίνεσαι σαν σκέφτεσαι ότι αυτή η χώρα, αυτή η Αυτοκρατορία συζητιέται πια σ’ όλον τον πλανήτη με όρους... παρακμής... Να βλέπεις μια Αμερική που διοικείται από έναν άνθρωπο δίχως συναίσθηση ούτε της ιστορίας ούτε του παγκόσμιου μεγέθους της χώρας. Η Αμερική – παγκόσμια δύναμη, η χώρα του κοσμοπολιτισμού και της εξωστρέφειας λες και έχει παραδοθεί στην επαρχιώτισσα Αμερική των καουμπόηδων και των «καλών λευκών οικογενειαρχών». Η πλούσια χώρα που πάντα συζητιόταν για την καινοτομία της στην επιστήμη, δεν μπορεί καλά – καλά να διαχειριστεί την πανδημία του «Κορονοϊού» και το Σύστημα Υγείας της γίνεται η χλεύη ακόμη και τριτοκοσμικών χωρών... Και οι ηγέτες της, αμήχανοι και φοβισμένοι, να τα ρίχνουν όλα στους... Κινέζους και να βλέπουν παντού συνωμοσίες...
Φωτιές, διαδηλώσεις, λεηλασίες, αναρχία σε τριάντα μεγάλες πόλεις των ΗΠΑ αναφέρουν τα Διεθνή Πρακτορεία. Ο Πρόεδρος Τραμπ ετοιμάζεται να στείλει τον... Στρατό... Για να λύσει εν τέλει ποιο πρόβλημα; Απλά για να κατοχυρώσει την εσωτερική τάξη και τη δική του θέση...
Αλίμονο. Η Αμερική παρουσιάζει στοιχεία πραγματικής παρακμής και ο Τραμπ δεν είναι ο μόνος που φταίει. «Μια αυτοκρατορία πεθαίνει όταν παύει να παράγει ιδέες» είπε ο Γκαίτε. Στα μεγάλα σύγχρονα προβλήματα όπως η κλιματική αλλαγή, η απειλή από την εξέλιξη της τεχνητής νοημοσύνης και των ρομπότ, τα ανθρωπινά δικαιώματα, η μετανάστευση και η πείνα, η σημερινή Αμερική του Τραμπ δεν έχει απαντήσεις. Παρά μόνο ένα πάτημα στον σβέρκο. Πράγματι, η Αμερική «δεν μπορεί να αναπνεύσει».
Αμέρικα, Αμέρικα... Μια αυτοκρατορία σε περιδίνηση... Ένα άλμα στο κενό που σύντομα άλλες δυνάμεις θα έρθουν να καλύψουν.
«God Bless America»... Αλλά ποτέ, κανείς Θεός δεν ευλόγησε κι ούτε λυπήθηκε Αυτοκρατορίες όταν αυτές αποφάσισαν από μόνες τους να αυτοκτονήσουν...
ΑΛΕΞΗΣ ΚΑΛΕΣΗΣ
alexiskalessis@yahoo.gr
