Παρέα με ένα φίλο και συνάδελφο βρεθήκαμε στο ξενοδοχείο Divani Caravel. Πήγαμε εκεί για έναν καφέ και έχοντας ενδιαφέρον να παρακολουθήσουμε, στο πλαίσιο του Πανελληνίου Συνεδρίου Ιατρικής που διεξάγονταν τότε στο ξενοδοχείο, ενδιαφέρουσες εισηγήσεις του συνεδρίου πάνω σε θέματα της Ιατρικής Πληροφορικής.
Θυμάμαι ότι ακούσαμε τυχαία και μια άσχετη με την Ιατρική Πληροφορική ομιλία, που όμως μας έκανε πολύ καλή εντύπωση. Την έκανε ένας Καθηγητής που μιλούσε για θέματα της δημόσιας υγείας. Μπορεί το δικό μου επιστημονικό αντικείμενο να είναι σε μια εντελώς διαφορετική περιοχή, αλλά ο συγκεκριμένος εισηγητής μου προξένησε το ενδιαφέρον. Μου έδωσε την εντύπωση ενός σοβαρού επιστήμονα και ιδιαίτερα ευγενή ανθρώπου.
Ο συγκεκριμένος άνθρωπος έρχεται ξανά αυτές τις μέρες στη μνήμη μου. Ήταν ο Καθηγητής κ. Σωτήρης Τσιόδρας. Η παρουσία του στις καθημερινές ενημερώσεις του Υπουργείου Υγείας για την εξέλιξη κορονοϊού είναι όπως και η παρουσία του τότε στο συνέδριο. Μια παρουσία με υπευθυνότητα, σοβαρότητα, πραότητα και ταπεινότητα.
Πιστεύω, όπως νομίζω οι περισσότεροι, ότι είμαστε πολύ τυχεροί που ο συγκεκριμένος άνθρωπος, με τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά προσωπικότητας, παρουσιάζεται να είναι ο μπροστάρης όλων μας. Να είναι ο μπροστάρης στον αγώνα που κάνει η Ελλάδα μας αυτές τις μέρες, στον αγώνα που κάνουμε όλοι μας και ο καθένας μας ατομικά απέναντι στην επιδημία.
Φαίνεται ότι είναι ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση.Φαίνεται να είναι αυτός που μπορεί να γίνει ηγέτης όλων μας σε αυτή τη μάχη, ανεξαρτήτως πολιτικών/κομματικών/θρησκευτικών ή οποιουδήποτε άλλου τύπου πεποιθήσεων. Παρουσιάζεται να έχει το «χάρισμα» να μεταδίδει, με τον ορθό (σοβαρό και ήρεμο) τρόπο, τα ορθά μηνύματα για το τι πρέπει να κάνουμε και, κυρίως, για το τι πρέπει να μην κάνουμε για να αντιμετωπίσουμε το κακό. Πιστεύω ότι μπορεί να εμπνεύσει, τουλάχιστον τους περισσότερους από εμάς, με το παράδειγμά του, με τη σοβαρότητά του και με το ήθος του. Πιστεύω ότι τίποτα δεν κάνει προσποιητά, ότι τίποτα δεν κάνει επίτηδες. Πιστεύω ότι απλά θέλει να είναι ο εαυτός του…
Όλα τα παραπάνω θέλω να τα γράψω γιατί τις προάλλες είδα πολλούς στα social media να τον κατηγορούν γιατί πήγε λέει και έψαλλε στη Θεία Λειτουργία της Κυριακής, σε μια άδεια και κλειστή εκκλησία. Δεν είδα όμως πολλούς να κατηγορούν αυτούς που τον φωτογράφησαν, παραβιάζοντας την ιδιωτικότητά του και δίνοντας τη φωτογραφία του να ψάλλει στα ΜΜΕ.
Δεν ξέρω πώς ένιωσε γι’ αυτό ο κ. Τσιόδρας... αλλά μάλλον θα τον πείραξε. Μάλλον θα στεναχωρήθηκε γιατί είδα ότι υποχρεώθηκε να μας πει στο twitter του πως το έκανε αυτό. Μας ανέφερε με twit του ότι ζήτησε ειδική άδεια για να ψάλλει στην άδεια εκκλησία.
Δεν μας είπε όμως το γιατί το έκανε… Δεν μας είπε τον λόγο…
Και δεν μας είπε το λόγο γιατί ο λόγος είναι εντελώς προφανής: Προφανώς το έκανε γιατί το χρειάζονταν για τον ίδιο και για τη ψυχή του. Για να πάρει κουράγιο και δύναμη στο δύσκολο αγώνα του. Για να προσευχηθεί για τον εαυτό του, για τους δικούς του ανθρώπους και για όλους εμάς. Γιατί έτσι ένιωθε βρε αδερφέ...
Δεν γνωρίζω τις πολιτικές/κομματικές πεποιθήσεις του κ. Τσιόδρα και ούτε με ενδιαφέρει να τις γνωρίζω. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι ότι ο άνθρωπος αυτός παρουσιάζεται ότι στέκεται στο ύψος των περιστάσεων. Και μπράβο του!
Ας μη ξεχνάμε ότι οι Έλληνες είμαστε (ακόμη), στη μεγάλη μας πλειοψηφία, θρησκευόμενοι, άλλοι λιγότερο, άλλοι περισσότερο.
Ας μη ξεχνάμε, επίσης, ότι και ο φθόνος είναι ένα «ίδιον» της φυλής μας. Είναι ο φθόνος με τον οποίον σήμερα κατηγορούμε ανθρώπους που βλέπουμε ότι ξεπερνούν ένα επίπεδο. Είναι ο φθόνος με τον οποίον σήμερα κατηγορούμε τους άριστους και την αριστεία. Είναι ο ίδιος φθόνος που οδηγούσε να επιβάλλεται στους άριστους, άλλοτε, στην Αρχαία Ελλάδα, η αυστηρή ετυμηγορία του εξοστρακισμού.
Θυμάμαι από το σχολείο, από την ιστορία της Αρχαίας Ελλάδας που μαθαίναμε, το περιστατικό που συνέβη τη μέρα του εξοστρακισμού του Αριστείδη του Δίκαιου. Ο Αριστείδης συνάντησε τυχαία ένα πολίτη, ο οποίος χωρίς να τον γνωρίζει, του ζήτησε να γράψει το όνομά του στο όστρακο. Ο Αριστείδης δεν του συστήθηκε και τον ρώτησε ήρεμα γιατί θέλει να τον εξοστρακίσει.Και ο πολίτης του απάντησε:
«Δεν μου έχει κάνει τίποτα, ούτε τον γνωρίζω, αλλά ενοχλούμαι να ακούω παντού να τον αποκαλούν Δίκαιο».
Ο Αριστείδης τότε έγραψε το όνομά του στο όστρακο και το έδωσε στον συμπολίτη του χωρίς να πει κουβέντα.
Σας ευχαριστούμε κ. Τσιόδρα! Και πάλι μπράβο σας! Καλή δύναμη και καλή επιτυχία στο έργο σας, για το καλό και την υγεία όλων μας!
Από τον Δρ. Βασίλη Χ. Γερογιάννη
*Ο Δρ. Βασίλης Χ. Γερογιάννης είναι καθηγητής του Τμήματος Ψηφιακών Συστημάτων στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
