Όμως η απανθρωπιά και η εκμετάλλευση δεν πρόκειται να αποχωρήσουν από το προσκήνιο οικειοθελώς και από μόνες τους. Εναπόκειται στους λαούς, στα θύματα ενός συστήματος που μπορεί να τρέφεται σαν ζόμπι από τις εκατόμβες, που το ίδιο προκαλεί, να δράσουν προς αυτή την κατεύθυνση και να το επιβάλλουν.
Όταν οι καταστάσεις γίνονται κρίσιμες και τα ερωτήματα δεν απαντώνται με «ήξεις – αφίξεις», έρχεται ταυτόχρονα και η στιγμή της επιβεβαίωσης ή της διάψευσης των βεβαιοτήτων που ποζάρουν σαν «λύσεις» στις σχετικά ομαλές περιόδους.
Είναι ακριβώς στις κρίσιμες κοινωνικές καταστάσεις που ο μόνος ουδέτερος και αμερόληπτος κριτής της ορθότητας ή μη των ακολουθούμενων πολιτικών είναι ένας και μόνο: Η πραγματικότητα. Η πραγματικότητα, λοιπόν, που αστραφτερά μας λέει:
Όχι λιγότερο, όχι συρρικνωμένο, όχι διαλυμένο, όχι ξεπουλημένο, όχι ιδιωτικοποιημένο κράτος, όχι κράτος θηριώδες και αποτελεσματικό όταν πρόκειται για την άσκηση «αναγκαστικής βίας» κατά των υπηκόων του (από ΜΑΤ μέχρι πλειστηριασμούς κι από κατασχέσεις λογαριασμών μέχρι χιλιάδες μνημονιακές διατάξεις), αλλά κράτος περισσότερο κοινωνικό, αλληλέγγυο, ισχυρό και αποτελεσματικό στην υπηρεσία των αναγκών της κοινωνίας που ζούμε και των πολιτών της.
Όχι ιδιώτες αισχροκερδείς και μαυραγορίτες σε τομείς όπως η Υγεία, αλλά Υγεία δημόσια, δωρεάν, με προσωπικό και υλικοτεχνική επάρκεια και κυρίως με το βλέμμα στραμμένο στην καταπολέμηση της αρρώστιας και όχι στο άδειασμα του πορτοφολιού του αρρώστου, που βρίσκεται στο κρεβάτι του πόνου και της ανημποριάς να αντισταθεί.
Όχι άναρχος καπιταλιστικός ανταγωνισμός στο Κολοσσαίο «ο θάνατός σου – το παντεσπάνι μου», όχι στον φιλοτομαρισμό με σκοπό το κέρδος, όχι στη σπατάλη πόρων στο όνομα του εμπορίου της φιλαυτίας και της ανοησίας, αλλά πανεθνικός κεντρικός σχεδιασμός, με πρόγραμμα, με ιεραρχήσεις, με κοινωνικές προτεραιότητες και με σκοπό το κοινό όφελος.
Όχι στον ατομικισμό της ιδεολογικής και πολιτικής ζούγκλας του «survivor», αλλά στη συλλογική ευθύνη, στη συντροφικότητα και ατομική εξύψωση στο πλαίσιο του κοινωνικού ανθρώπου.
Αυτές είναι οι απαντήσεις. Αυτή είναι η πραγματικότητα στην Ελλάδα και στον κόσμο ολόκληρο, όπου ο κορονοϊός «σκοτώνει» – με βαρύ τίμημα για την ανθρωπότητα – τον νεοφιλελευθερισμό και τις δοξασίες του.
Αυτές είναι κάποιες περίτρανες αλήθειες που πρέπει να λέγονται και θα λέγονται, έστω από τους πολύ λίγους ανιδιοτελείς και ασυμβίβαστους αυτού του κόσμου, που ανήκουν στις μειοψηφικές ανθρώπινες ομάδες, όχι μόνο της ελληνικής κοινωνίας άλλα παντού, σε όλο το παγκόσμιο στέριωμα – όπως γενίκαν τα πράγματα σήμερα στον πλανήτη μας.
Η αλήθεια είναι σκληρή κι αδίσταχτη, σκεπάζεται τεχνηέντως και καμουφλάρεται από επιτήδειους απατεώνες. Η αλήθεια όμως, είναι η πυρπολείστρα της ψευτιάς και ωφελεί τα πλήθη, μα είναι πρώτα απ’ όλα το βάραθρο το στέρεο και το θεμέλιο που χτίζεται το μέλλον της προόδου και της προκοπής, της ανθρώπινης κοινωνίας της ισότητας, της ισονομίας, της αδερφοσύνης, της Ελευθερίας, της πλουραλιστικής Δημοκρατίας, της λαϊκής Δημοκρατίας και φυσικά της κοινωνικής Δικαιοσύνης.
Ας μην ξεχνάμε λοιπόν, πως, για όλα τα καλώς και τα κακώς έχοντα στον πλανήτη μας, ευθύνεται ο ανθρώπινος παράγοντας, που είναι ο δημιουργός των συστημάτων και των πραγμάτων σ’ αυτόν τον κόσμο. Ο ανθρώπινος παράγοντας που δημιουργεί ανάλογα κερδοσκοπικά συστήματα εξουσίας, καταχρηστικά για τους πολλούς, όπως δείχνουν τα φαινόμενα και οι συνέπειες της ανθρωπότητας μέχρι τώρα, άλλα και για τους λίγους, αν τα καλοκοιτάξουμε βαθύτερα και μακρύτερα τα συμβάντα, δεν ωφελεί, βλάπτει πάντα σοβαρά. Βλάπτει η ευκαιριακή καταχρηστική κερδοσκοπία, και τις εξουσιαστικές ολιγαρχίες, γιατί επεμβαίνουν φαινομενικά νομότυπα και φυσιολογικά (τάχα) άλλα ζημιογόνα στο κοινό συλλογικό και κοινωνικό συμφέρον. Αυτά μας διδάσκει η ίδια η ζωή και η ιστορία η παγκόσμια, τούτες τις μέρες τις φοβερές, με τον απρόβλεπτο και θανατηφόρο ιό Covid – 19, που εξαπλώθηκε σαν Αρμαγεδδών και θανατώνει ανθρώπινες ζωές χωρίς διακρίσεις, κάνοντας απέραντα νεκροταφεία πολιτείες και χώρες των λαών.
Καιρός να συλλογιστούμε αντικειμενικά και πραγματικά όλοι μας: τι μέλλει γενέσθαι. Τα φαινόμενα είναι τρομακτικά, ιδιαίτερα στη γηραιά ήπειρο, την Ευρώπη, με τους χιλιάδες νεκρούς που μας πληροφορούν τα Μ.Μ.Ε. Εδώ πλέον, δεν είναι να είσαι εσύ πάνω από μένα, ούτε εγώ πάνω από σένα. Εδώ είναι τώρα να είναι ο καθένας πάνω από τον εαυτό του, που λέει και ο ποιητής, εκεί που έχουν φτάσει τα πράγματα. Ή θα σωθούμε όλοι (με φυσικά τις εξαιρέσεις…) ή θα εξαφανιστούμε… από το πρόσωπο της γης.
Από τον Δημήτρη Τσικούρα, λογοτέχνη
