Τη σφοδρή δηλαδή αντίδραση και πολεμική που ξεσήκωσαν κάποιοι ευαίσθητοι «προοδευτικοί» σε σχετική καμπάνια κατά των αμβλώσεων. Τη θεώρησαν οπισθοδρόμηση. Ότι μας επαναφέρει στο Μεσαίωνα. Γιατί πρόοδος φαίνεται πως είναι κατ’ αυτούς το να φονεύουν οι γονείς τα παιδιά τους.
Αυτό το μήνυμα έδωσαν οι λυσσαλέες αντιδράσεις τους στη διαφημιστική εκστρατεία κατά των αμβλώσεων του Κινήματος «Αφήστε με να ζήσω». Τους ενόχλησε η σχετική ενημέρωση της κοινής γνώμης για τις αμβλώσεις. Ιδίως το μήνυμα που περνούσε η αφίσα που είχε αναρτηθεί στο Μετρό της πρωτεύουσας με το σύνθημα «Διάλεξε τη ζωή».
Δεν ζητούσε η αφίσα την κατάργηση του νόμου που επιτρέπει τις αμβλώσεις, όπως ανακριβώς υποστηρίχθηκε. Ότι δηλαδή αυτή στρεφόταν «εναντίον ενός κατοχυρωμένου και αναμφισβήτητου δικαιώματος των γυναικών». Αλλά υπερασπίζονταν το δικαίωμα στη ζωή του αγέννητου παιδιού, που το ίδιο δεν έχει τη δυνατότητα να το υπερασπισθεί.
Το Κίνημα «Αφήστε με να ζήσω» με την εν λόγω καμπάνια ασκούσε νόμιμο, ειρηνικό και συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα. Όσοι το αρνούνται εμφανίζουν έλλειμμα Δημοκρατίας. Και θα πρέπει να σταματήσουν να παριστάνουν τον δημοκράτη. Η Δημοκρατία είναι τρόπος ζωής. Και σεβασμού των δικαιωμάτων του άλλου. Ιδίως δε όταν αυτός δεν έχει τη δυνατότητα να τα υπερασπισθεί. Πότε επιτέλους θα εννοήσουμε ότι τα δικαιώματά μας τελειώνουν εκεί όπου αρχίζουν τα δικαιώματα των άλλων;
Το πλέον παράδοξο και αδικαιολόγητο είναι ότι στις αντιδράσεις αυτές των «ευαίσθητων προοδευτικών» υπέκυψε το Υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών και με εντολή του αρμόδιου Υπουργού κατέβηκε αμέσως η εν λόγω αφίσα από τους χώρους του Μετρό. Αυτή είναι η Δημοκρατία μας. Υποκύπτει η διοίκηση σε όσους φωνασκούν. Σε όσους κάνουν «ντόρο».
Έχει γεμίσει η χώρα από ποικίλες αφίσες, διάφορα γκράφιτι και συνθήματα πολλές φορές υβριστικά και χυδαία σε ιδιωτικούς και δημόσιους χώρους. Δεν εξαιρούνται από αυτές τις βρομιές ούτε τα δικαστικά μέγαρα. Και δεν παρατηρείται ισχυρή αντίδραση.
Δεν ενόχλησε ούτε το ομοφυλοφιλικό Gay Pride (ομοφυλοφιλικά φιλιά) στις τάσεις των λεωφορείων. Ενόχλησε όμως η αφίσα υπέρ της ζωής του αγέννητου παιδιού! Γιατί προφανώς έλεγε τα πράγματα με τ’ όνομά τους. Και έθετε ηθικά διλήμματα. Ξυπνούσε συνειδήσεις. Και χαλούσε τα σχέδια πονηρών δυνάμεων.
Έτσι μπορεί να θριαμβεύει η παιδοκτονία. Ο Μαλθουσιανισμός. Το έγκλημα της γενοκτονίας. Και μάλιστα στη χώρα μας, όπου η υπογεννητικότητα καλπάζει. Εγγίζει τα όρια του θανάτου του έθνους, αφού ο αριθμός των γεννήσεων μειώνεται τραγικά και αυξάνονται οι θάνατοι. Ξεπερνούν πολύ τις γεννήσεις. Και δεν ανανεώνεται και δεν αντικαθίσταται ο πληθυσμός μας. Πριν σαράντα περίπου χρόνια υπολογιζόταν ότι σε χίλιους Έλληνες γεννιούνταν μόνον έξι, ενώ στην γείτονα Τουρκία εικοσιπέντε. Σήμερα η πληθυσμιακή μας κατάσταση είναι άξια θρήνων. Αν συνεχίσουμε έτσι, σε λίγα χρόνια οι Έλληνες θα είμαστε μειοψηφία στη χώρα μας. Και πλειοψηφία τα αναρίθμητα πλήθη των λαθρομεταναστών κ.ά.
Οι αμβλώσεις αποτελούν τη φυλετική μας αιμορραγία. Γι’ αυτό θα έπρεπε να επικροτείται κάθε προσπάθεια περιορισμού τους. Αντί αυτού όμως εμείς τις πολεμούμε. Πριονίζουμε μόνοι μας τα κλαδιά του εθνικού μας δέντρου.
Είμαστε αντιφατική κοινωνία. Από το ένα μέρος ο πρωθυπουργός εξαγγέλλει μέτρα προς αύξηση της γεννητικότητας (χρηματική επιδότηση για κάθε παιδί που θα γεννιέται από το τρέχον έτος). Και αρμόδιοι παράγοντες δεν συμπαρίστανται στην επαινετή ιδιωτική πρωτοβουλία προς περιστολή του κύματος των αμβλώσεων (υπολογίζεται ότι ξεπερνούν τις τριακόσιες χιλιάδες τον χρόνο).
Είμαστε συγχρόνως και αντιφατική και υποκριτική κοινωνία. Τονίζουμε, ορθώς, τα δικαιώματα του παιδιού και στιγματίζουμε την καθ’ οτιδήποτε τρόπο στέρησή του από τα απαραίτητα της ζωής αγαθά, αλλά και τη σεξουαλική του κακοποίηση, την εργασιακή του εκμετάλλευση και άλλα δεινά. Αλλά συγχρόνως εκφράζουμε όλη την αντίθεσή μας στην πρωτοβουλία υπεράσπισης του δικαιώματός του στη ζωή.
Πότε, επιτέλους, θα συνέλθουμε;
Από τον Βασίλειο Χ. Στεργιούλη
