"Επιτέλους, φτάνει πια η ατολμία, η ηττοπάθεια κι η ολιγωρία", είπα δυνατά μόλις τον είδα και τον άκουσα. "Τέλος πια στην υποχωρητικότητα"...
Και πρόκειται για σημαντικά πολύτιμη δήλωση, διότι αποδεικνύει πως σε κρίσιμες ώρες βρίσκονται επικεφαλής των Ενόπλων δυνάμεων της Ελλάδος άνθρωποι ικανοί, ανώτεροι των περιστάσεων, άνθρωποι άξιοι να φοράνε τα γαλόνια τους, που παραδειγματίζουν θετικά τόσο το στράτευμα, όσο και τον απλό λαό που κι αυτός θα κληθεί να προασπιστεί τις εστίες του...
Πράγματι, πάντοτε ήμασταν "πολλά ολίγοι", όπως είπαν και στον Μακρυγιάννη, όμως όταν ήμασταν ενωμένοι, οργανωμένοι κι αποφασισμένοι προξενήσαμε μεγάλη ζημιά στον Ασιάτη τον γείτονα... (Κι είναι χαρακτηριστικό πως καμία λέξη δεν περιστρέφεται τόσο συχνά στο κείμενο του Μακρυγιάννη όσο η λέξη "Αρετή" - Αρετή και με την πολεμική και με την πολιτική και με την ηθική της σημασία).
Κι ο Τούρκος, από θρασύδειλος γείτονας επιθυμεί διά της βίας να γίνει συνιδιοκτήτης (διαρρήκτης, βιαστής!) μες στο ίδιο μας το σπίτι! Από εμάς εξαρτάται, λοιπόν, εάν θα ενδώσουμε, υποκύψουμε στις ορέξεις του ή θα του κόψουμε τον βήχα, διά παντός...
Η τύχη, όμως, βοηθάει τους τολμηρούς και εκείνους που δεν αφήνουν τίποτα στην τύχη του. Γι' αυτό οφείλουμε να αναδεικνύουμε και να προωθούμε τους άξιους ανθρώπους, οι οποίοι διαθέτουν ελεύθερη και δημιουργική σκέψη, με υψηλό νοητικό επίπεδο, με υγιή πατριωτισμό, ώστε να εξισορροπούμε την μεγάλη ποσότητα, που ποτέ δεν είχαμε, με την υψηλή ποιότητα που είναι στα μέτρα μας.
Και κλείνοντας, για να μην θεωρηθεί πως ασκώ επιπόλαιη κι εκ του ασφαλούς κριτική, να πω ότι κι οι πνευματικοί άνθρωποι οφείλουμε ν' αναλάβουμε κι εμείς τις ευθύνες μας: Ευθύνες απέναντι στη συνέχεια της Ελληνικής Γλώσσας! Όπως έκαναν στο παρελθόν, για παράδειγμα, ο Παλαμάς (ο ποιητής της μεγάλης εξόρμησης του Ελληνισμού στους Βαλκανικούς πολέμους) ή ποιητές της γενιάς του '30, οι οποίοι πολέμησαν στο Αλβανικό μέτωπο (Ελύτης, Εγγονόπουλος, Σαραντάρης) και κάποιοι έδωσαν και τη ζωή τους. Και να επικεντρωθούμε στο έργο μας απερίσπαστοι από κλίκες, μόδες και άλλα συμφέροντα...
Από τον Νικόλα Αλβιώτη, ποιητή
