Δεν κρύβεις μυστικά, παρά μόνον εάν αφορούν το ίδιο το τομάρι σου. Όλα στη φόρα! Αρκεί να είναι καταστάσεις και γεγονότα, που τέρπουν τον... σκανδαλισμό του πόπολου. Αστεία, μπορεί και σοβαρά...Και σε ερωτούν: Ακόμα δηλαδή και αν τα μυστικά αυτά, αφορούν τρίτους, που δεν θα ήθελαν να δημοσιοποιηθούν; Ναι λοιπόν, ακόμα κι έτσι. Άτιμη φάρα οι δημοσιογράφοι...
ΠΡΟΣΕΞΤΕ λοιπόν έναν παραλογισμό γεγονότων, ασήμαντων κοινωνικά μα πολύ σημαντικών συναισθηματικά, καθώς έγινα γνώστης ενός (εκτός κανονικότητας) περιστατικού, που συνετελέσθη μόλις την περασμένη εβδομάδα καταμεσίς της εορταστικής εβδομάδας, όπου οι πιστοί ανά τον κόσμο όλο, περιμένουν την έλευση του Θείου βρέφους για να το δοξάσουν και να επικαλεστούν τη χάρη Του. Η γυναίκα, εγχειρισμένη βαρέως και με δυσκολία κίνησης, χρόνια πάσχουσα, αδύνατον να μπορούσε να μεταβεί στο ναό, ζήτησε από την κοντινή ενορία, όπως γινόταν αδιαλείπτως και στο παρελθόν, να λάβει τη μεταλαβιά, την Θεία κοινωνία, στην οικία της...
ΝΗΣΤΕΨΕ λοιπόν, τα καθιερωμένα, τα ευλογημένα και τα σχετικά της διαδικασίας, ετοιμάστηκε δηλαδή όπως έκανε κάθε χρόνο και ζήτησε από ιερέα να προσέλθει και να της προσφέρει τη Θεία κοινωνία. «Αποκλείεται» διαμήνυσε εκείνος, έχουμε εντολή από τον δεσπότη να μην κοινωνούμε εάν προηγουμένως δεν προσέλθει το ποίμνιο για να εξομολογηθεί! Και μπορεί έτσι να ορίζει το τυπικόν της διαδικασίας, όπως οι ιεροί κανόνες επιτάσσουν, όμως κανείς δεσπότης δεν πρέπει να είπε τέτοιο πράγμα, γιατί διαφορετικά οι δεκάδες και εκατοντάδες πιστοί που κάθε Κυριακή ή γιορτές μεταλαμβάνουν στους ναούς, θα έπρεπε να «ανακρίνονται» για να αποδείξουν ότι προηγουμένως εξομολογήθηκαν...
ΣΥΝΕΠΩΣ, και απρόθυμος και παραπλανητικός (μην πω τίποτε βαρύτερο) ο ιερέας! Και αφού η γυναίκα άκρη δεν μπόρεσε να βρει, πιστή στο δόγμα που λέει «θέλω να αγιάσω μα δεν μπορώ...», αποφάσισε μόνη της να λάβει την «ευλογία» που της στέρησαν. Έβαλε λοιπόν σε ένα ποτήρι κρασί, θυμιάτισε όλο το σπίτι, διάβασε τις γνωστές προσευχές της (θεοσεβούμενη γαρ και κουβαλώντας τον δικό της σταυρό για πολλές δεκαετίες) και υποβοηθούμενη από μια άλλη γυναίκα, προέβη στη... «σέλφ» κοινωνία!
ΚΑΙ αν στην περίπτωση αυτή δεν ισχύει η λογική άδεια εξαίρεσης, που λέει «ασθενείς και οδοιπόροι...» τότε αναρωτιέται η δημοσιογραφική διαστροφή που έλεγα: Ποιος ημάρτησε περισσότερο; Ο κληρικός ή ο ασθενής; Κάτι τέτοια περιστατικά διώχνουν τους πιστούς από τον οίκο του Θεού, ή ευλογούν τα χέρια και την ψυχή εκείνων που πιστεύουν ότι και τα δικά τους χέρια, εάν αντιπροσωπεύουν καθαρή ψυχή, βίον χριστιανικόν και ομολογούν πίστην Θεού, είναι κατάλληλα για να συγχωρεθούν όταν αναλαμβάνουν ρόλους έξω από ιερούς κανονισμούς; Ο καθείς και κρίνει. Και ο ασθενής, φυσικά, ούτε κουβέντα για εξομολόγηση...
Από τον Χρήστο Τσαντήλα
