Το φονικό που πραγματοποιείται στους δρόμους μας έχει πάρα πολλές αιτίες: απειθαρχία στον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας, εγωιστική κι επιθετική οδήγηση, έλλειψη σεβασμού στους εαυτούς μας και στους συνοδοιπόρους μας!
Ίσως μια κάποια λύση να ήταν το αυτόματο κιβώτιο ταχυτήτων, καθώς η οδήγησή του λειτουργεί αγχολυτικά, ψυχοθεραπευτικά, λιγότερο επιθετικά και το μυαλό συγκεντρώνεται αποτελεσματικότερα στην πορεία του οχήματος, δίχως τις εκνευριστικές εναλλαγές ταχυτήτων του συμπλέκτη!
Είναι ζήτημα παιδείας και πολιτισμού...
Όμως το σημαντικότερο θα ήταν να μάθουμε να σεβόμαστε τις ζωές μας και τις ζωές των Άλλων...
Ο ψυχόλεθρος της ασφάλτου επιτείνεται, γίνεται αλησμόνητος, με τα εικονοστάσια που αναμένουν και αριστερά και δεξιά του δρόμου. Συνήθως με μια φωτογραφία πάνω τους: Φωτογραφία Μνημοσύνης του νεκρού...
Κι έτσι το συγκλονιστικό "Οδόσημο Κινδύνου" του Βύρωνος Λεοντάρη, το βιώνουμε νυχθημερόν στους δρόμους, το έχουμε πάντοτε μαζί μας σαν φυλαχτό και σαν αρρώστια...
Και να μας θυμίζει με τους στίχους του πως είμαστε μόνο εμείς να ξέρουμε "ποια νιότη τρέχοντας εδώ να παραβγεί το τέλος της συγκρούστηκε με τη ζωή που ερχόταν από αντίθετα".
Του Νικόλα Αλβιώτη, ποιητή
