Φέτος, όμως, ο Σεπτέμβριος μάς έφερε ένα νέο φρούτο, εκτός απ’ τα σταφύλια. Μια έρευνα της Ανεξάρτητης Αρχής Διασφάλισης της Ποιότητας στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση (ΑΔΙΠΠΕ) για τις επιδόσεις των μαθητών της Β΄ Λυκείου στα Γενικά και Επαγγελματικά Λύκεια. Για όσους δεν τη διάβασαν στον Τύπο αυτή καταδεικνύει τη γνωστική φτώχεια των μαθητών μας σε όλα τα βασικά μαθήματα. Στα Μαθηματικά, στην Άλγεβρα, στη Φυσική και λιγότερο στη Νεοελληνική Γλώσσα. Γνωστική φτώχεια στα επίπεδα του λειτουργικού αναλφαβητισμού, που οδηγεί τους εφήβους μας στην αδυναμία κατάκτησης βασικών δεξιοτήτων, όπως για παράδειγμα η κατανόηση ενός λογαριασμού της ΔΕΗ. Κατανόηση του λογαριασμού της επιχείρησης κι όχι της γενικότερης κατάστασής της, γιατί αυτή ούτε ο αρμόδιος υπουργός δεν μπορεί πλήρως να την κατανοήσει.
Το νέο αυτό φρούτο όμως είναι, για τους γνωρίζοντες εδώ και χρόνια σάπιο, το τρώμε δυστυχώς και ξερνάμε. Η θεραπεία δε, που προτείνει η συγκεκριμένη Αρχή δε θα το βάλει στο ψυγείο, ώστε να καθυστερήσει τη σήψη του έστω και την τελευταία στιγμή. Μόνη ελπίδα μπας και απ’ το κουκούτσι ξεπηδήσει κάτι καινούριο, αλλά δε το βλέπω. Θέλει πολύ θάρρος να παραδεχτείς έναν θάνατο!
Και εξηγούμαι: Γιατί στη Β’ Λυκείου τα παιδιά μας βαδίζουν στα τυφλά; Αν κρίνουμε από το βάλσαμο που προτείνει η Αρχή φταίνε κυρίως οι καθηγητές, αφού πολλά από τα μέτρα που προτείνει έχουν να κάνουν με αυτούς και τη διδασκαλία (επιμόρφωση, αξιολόγηση, χρήση ψηφιακού υλικού μαθημάτων). Φαντάζομαι σε αυτό συμφωνούν οι περισσότεροι αλλά είναι όντως έτσι; Αν το αυτοκίνητο είναι σακαράκα, η μηχανή χάνει νερά και λάδια, τα λάστιχα χάσκουν ξεφούσκωτα και τα φρένα μαζί με τα ρουλεμάν είναι όλα κολλημένα φταίει ο οδηγός που μπορεί να αγνοεί κάποια σήματα της τροχαίας και το όχημα δεν κάνει βήμα; Αν διαλέξεις τον καλύτερο οδηγό, του βάλεις και μια τεράστια οθόνη πλοήγησης στην καμπίνα (που θα επιμορφωθεί να διαβάζει) το αυτοκίνητο θα τσουλήσει; Μπααα….
Θα το πω απλά: Το φρούτο θα βγάλει σκουλήκι, το αυτοκίνητο θα σκουριάσει απ’ την ακινησία, η κατάσταση στην παιδεία δε θα βελτιωθεί γιατί η ίδια η ελληνική κοινωνία δεν το επιθυμεί. Έχει αλλάξει τα τελευταία 30, 40 χρόνια η νοοτροπία της, ο αξιακός της κώδικας, η ηθική της όλη. Για κάποιους λόγους, που απαιτούν κοινωνιολογική μελέτη, έχει αντιστραφεί τελείως ο προσανατολισμός της. Έχει αλλάξει η πολικότητα των ιδανικών της. Τα θετικά της στοιχεία έγιναν αρνητικά και το αντίστροφο. Μάγκας δεν είναι πια αυτός που προσπάθησε και πέτυχε αλλά αυτός που κατάφερε να βολευτεί. Άξιος δεν είν’ αυτός που έλιωσε τα μάτια του στο διάβασμα ή τα παντελόνια του στη δουλειά, αλλά αυτός που έχει ένα σχεδόν αγορασμένο πτυχίο στον τοίχο. Πρότυπο δεν είναι αυτός που κατορθώνει να επιβληθεί με την αξία και τιμιότητά του είτε ως γιατρός είτε ως κτηνοτρόφος αλλά ο αριβίστας, ο καταφερτζής. Κάναμε τον τσίγκο χρυσό και αναρωτιόμαστε γιατί δεν γυαλίζει στον ήλιο της αλήθειας ξεχνώντας ότι τη βρόμα δεν τη διώχνουν τα αρώματα αλλά ένα σοβαρό μπάνιο.
Έτσι και στο σχολείο. Εκεί που οι γονείς μας έλεγαν «Δάσκαλε, αν δε τα παίρνει κόψ’ τον, έχω τα πρόβατα πίσω», τώρα λένε «Δάσκαλε, είναι πανέξυπνος τον αδικείς σκόπιμα»! Αποτέλεσμα, σχεδόν σε όλα τα λύκεια της πόλης τα αριστεία φτάνουν στο 70 -80% των μαθητών. Σκεφτείτε: Άριστοι με βάση την κατανομή της νοημοσύνης στον γενικό πληθυσμό είναι μόνο το 2% (ΙQ πάνω από 130). Από το 2% στο 70-80%. Άρρωστο.
Η πολιτεία τώρα με τη σειρά της, που αφουγκράζεται τις υπερφίαλες και ματαιόδοξες προσδοκίες των ψηφοφόρων της έτρεξε αμέσως να τους χαϊδέψει το υπογάστριό τους. Κατήργησε ουσιαστικά κάθε αξιολόγηση με αποτέλεσμα κανείς μαθητής να μην παραπέμπεται τον Σεπτέμβριο, πολύ περισσότερο να μην επαναλαμβάνει την τάξη, κανείς ή πολλοί λίγοι στρίβουν σε άλλους δρόμους δεξιά και αριστερά μπας και δουν κανένα φωτάκι να ανάβει, αλλά σχεδόν όλοι συνεχίζουν τυφλοί την τελική πορεία ως την αναπόφευκτη πτώση. Τη σφαλιάρα που θα πάρουν απ’ την κοινωνία, η οποία θα τους αξιολογήσει όπως πρέπει. Αν δεν αξίζουν στ’ αλήθεια θα τους βάλει να μοιράζουν φυλλάδια στα φανάρια με το αριστείο κρεμασμένο στο σαλόνι. Κι ας έχουν περάσει μέσω Πανελληνίων Πολιτικοί Μηχανικοί στην Πάτρα με 840 μόρια, δηλαδή λιγότερο από τη μονάδα. Είπαμε, η πολιτεία σου δίνει αυτό που θέλεις. Κέρασμα επειδή ο κανακάρης πέρασε θες; Πάρε να έχεις. Πετάει ο γάιδαρος; Πετάει!
Ο καθηγητής, ο οδηγός της σακαράκας θα ήταν ευτυχής αν τα συστήματα των αυτοκινήτων δούλευαν. Θα χαιρόταν τη βόλτα, τη δουλειά του ενώ τώρα αναγκάζεται να διδάξει λογοτεχνία και αλγόριθμους σε ένα ακροατήριο που αγνοεί την ανάγνωση και την πρακτική αριθμητική, για να το πω σχηματικά. Κι αν ερχόταν τότε η Αρχή για την έρευνά της θα διαπιστώναμε όλοι την απουσία των λειτουργικά αναλφάβητων μαθητών. Μέχρι τότε, όμως, ο βασιλιάς είναι και θα παραμείνει γυμνός. Ποιος τολμάει να του το πει;
Από τον Δημήτρη Παπαχατζόπουλο
