Με μπαχτσίσι και πιέσεις, πήρε άδεια από Τούρκο επίσημο, ν’ αρπάξει από τον Παρθενώνα αξιόλογα έργα τέχνης, τα οποία έδιναν θάμβος και έκπληξη, στους περιηγητές. Μνημεία του Ελληνικού μας πολιτισμού. Διαχρονικό αγλάισμα, παγκόσμιας αξίας. Και ποιον καιρό; Όταν οι Άγγλοι, άγριοι και άξεστοι, έπαιζαν ποδόσφαιρο με τα κεφάλια των σφαγμένων εχθρών τους. Η μεγάλη αρπαγή (1799-1803). Για να γίνει η ELGIN COLLECTION με 253 κλοπιμαία. Κλεφταράς και θρασύτατος άρπαξ ο Έλγιν, ισχυρίστηκε, πως τα παίρνει από ψυχοπονιά, για να μην τα καταστρέψουν φανατισμένοι Τούρκοι. Σάρωσε τον Παρθενώνα. Αρχιτεκτονικά κοσμήματα, από κάθε γείσο, ζωφόρους, κιονόκρανα, γλυπτές παραστάσεις απίθανες. Σκέφθηκε να ληστέψει ακόμα και τη Μετώπη με την πλούσια διακόσμησή της. Ευτυχώς όμως δεν υπήρχαν τότε καράβια για μεταφορές ογκολίθων. Τα γλυπτά ELGIN MARBLES, όπως τα βάφτισαν Κομμάτια από τη ζωή μας, έργα των προγόνων μας. Λαμπυρίζοντες αδάμαντες. Μια Ιστορία θαυμάτων. Καταυγαστήρας αθάνατης γνώσης, δομημένης φιλοσοφίας. Τι κι αν διαμαρτυρήθηκαν πολλοί; Από τον φιλέλληνα Λόρδο Βύρωνα, με τα ποιήματά του «CHILD KORALD» και η «κατάρα της Αθηνάς» ως τη Μελίνα Μερκούρη.
Η πονηρά αλώπηξ η Αλβιών (Αλβιών= Γιος του Ποσειδώνος, που ηττήθηκε από τον Ηρακλή), για ν’ αποφεύγει τις οχλήσεις, μας το είπε καθαρά πρόσφατα στην απάντηση της πρότασης Μητσοτάκη. «Τα μάρμαρα είναι Αγγλικά. Έτσι αναίσχυντα, προκλητικά και κυνικά. Τρεις φορές επισκέφθηκα με τη γυναίκα μου το Βρετανικό Μουσείο. Μαγεμένος από το θάμβος της Αρχαιολογικής δημιουργίας. Δίπλα από την Ελληνική αίθουσα, η Αιγυπτιακή με κλεμμένα Αιγυπτιακά θησαυρίσματα. Πιο κει η Αραβική, με τα απίστευτου θαυμασμού Αραβουργήματα. Σύνολο εισιτηρίων 120 ευρώ (3Χ40).
Πονάω σαν Έλληνας, για την άδικη και άτιμη αυτή πράξη του Έλγιν. Με τα Αγγλικά που γνωρίζω και τις ιστορίες που διάβασα για τη θαλασσοκράτειρα, γνώρισα τη σκληράδα των ανθρώπων αυτών. Το πείσμα τους και την αναλγησία. Το φλεγματικό τους ταπεραμέντο. Την ιδεοληψία περί του περιούσιου λαού τους. Μακάρι να διαψευσθώ, αλλά πιστεύω πως ποτέ δεν θα δεχθούν την επιστροφή των μαρμάρων, των ιερών μας κειμηλίων. Όπως βέβαια και δεν θα πάρουμε τις αποζημιώσεις από τη Γερμανία, για τους δολοφονημένους Έλληνες της κατοχής. Μεγάλα συμφέροντα! Λογαριάστε πόσα χρόνια με τον Τουρισμό, πόσα δισ. και τρισ. εισέπραξαν. Ναι αυτό νομίζω. Πως δύσκολα να πάρουμε ακόμα και μερικά.
Οι Άγγλοι έχουν ακόμα την ακαμψία και την αμαρτία στο αίμα τους ακόμα από τον καιρό της Αυτοκρατορίας. Τότε που ήταν τόσο μεγάλη, ώστε ποτέ στην Αυτοκρατορία δεν έδυε ο ήλιος. Τόσες ήταν οι κτήσεις τους. Σε όλη την υφήλιο. Στις Ινδίες, στην Αφρική, στην Αμερική, στην Αυστραλία. Κι αυτοί να κάθονται στα παγωμένα κάστρα τους και να ρουφούν το αίμα εκατομμυρίων δούλων τους. Οι Άγγλοι είναι άλλος λαός. Οι ίδιοι λένε είμαστε με την Ευρώπη, αλλά δεν ανήκουμε στην Ευρώπη. Δεν είδατε οι ψωρίλες πως δεν άντεξαν την κολιγιά με την Ευρώπη και αποφάσσαν το BREXIT; Αλήθεια ο Τζόνσον δεν σας μοιάζει με ξεδοντιασμένο λιοντάρι; Ας το καταλάβουν πως πάει η αρχοντιά τους.
Η κλοπή των Ελγινείων είναι εντελώς απαράδεκτη και καταδικασμένη. Πρώτα-πρώτα δεν έχουν ηθικό έρεισμα. Στερούνται κάθε ηθική ευαισθησία. Με ποιο δικαίωμα υφαρπάζουν ξένο πλούτο; Φυσικά μόνο με τον νόμο της ζούγκλας. Μας αδικούν οικονομικά. Οι τρεις αίθουσες του Βρετανικού Μουσείου, με την αλματώδη αύξηση του τουρισμού, θα μας έφερναν σήμερα πακτωλό χρημάτων στη χώρα μας. Είναι μία ασέβεια για τον πολιτισμό. Η Ελλάδα με τα έργα της, (Γλυπτά, Θέατρο, Φιλοσοφία, Δημοκρατία, έπη πολεμικά, κ.α. εξακολουθεί να καταυγάζει όλον τον κόσμο. Αυτοί τι έχουν να μας δείξουν; Τους λαούς που εξαφάνισαν στην Αμερική; Τη στυγνή εκμετάλλευση στις Ινδίες; Την αρπαγή των Εθνικών πόρων στην Αφρική;
Αλλά ας αφήσουμε να μιλήσει ο Στράβων (63-65 π.χ.). Αυτός ο μεγάλος Έλληνας και Ιστοριογράφος. «Οι Βρετανοί άγριοι εισίν και άνθρωποι παμφάγοι. Και τους γονείς τελευτήσαντας εσθίωσιν (τους τρώγουν) και φανερώς μιγνύονται γυναιξί και άλλαις, και μητράσι και αδελφάς). (Γεωγραφικά Ιν-Υ4).
Όμως ο αγώνας μας για την επιστροφή των μαρμάρων μας δεν θα παύσει, όσο κι αν φαίνεται ουτοπικός.
Από τον Κων/νο Ι. Παπακωνσταντίνου
