Η νίκη του αυτή ήταν, ταυτοχρόνως, και κατίσχυση επί των εσωκομματικών του αντιπάλων οι οποίοι, ως γνωστόν, έδειξαν -μέσω του γνωστού υποκοριστικού- να αμφισβητούν, ευθύς εξ αρχής, την ηγετική του ικανότητα. Η αναφορά του δε, αμέσως μετά την ανακοίνωση του νικηφόρου αποτελέσματος της 7ης Ιουλίου, στην «ευχή των γονέων του που ένιωσε να τον προστατεύει», ανέδειξε -αν μη τι άλλο- την ουσιαστική έλλειψη εμπιστοσύνης στα παλαιά κομματικά και πολιτικά στελέχη της παράταξης. Τα στελέχη αυτά λησμόνησαν, ως φαίνεται, ότι οι τεχνικές της επικοινωνίας σήμερα μπορούν να κάνουν «θαύματα».
Διότι μπορεί, πράγματι, να μην το διαθέτει το επικοινωνιακό πολιτικό χάρισμα ο νέος πρωθυπουργός. Εκ του αποτελέσματος, όμως, απεδείχθη ότι διαθέτει επαρκώς το εξίσου χρήσιμο χάρισμα της πιστής τήρησης των οδηγιών του πολύπειρου Αμερικανού επικοινωνιολόγου Σταν Γκρίνμπεργκ. Γι΄ αυτόν τον λόγο, άλλωστε, απέφυγε την προσωπική τηλεμαχία με τον κ. Τσίπρα και για τον ίδιο λόγο τράβηξε στα μετόπισθεν στελέχη, όπως ο Άδωνις. Ο Γκρίνμπεργκ, λοιπόν, ως ο κορυφαίος καθοδηγητής της καμπάνιας της ΝΔ, υποκατέστησε, εν πολλοίς, και συμπλήρωσε με τις συμβουλές του τα όποια ελλείμματα υπήρχαν σε θέματα πολιτικής λειτουργίας του πελάτη του.
Ο Κυριάκος, λοιπόν, ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και έχοντας καταφανή «υπεροπλία» στο χώρο των ΜΜΕ, χρησιμοποίησε όλα τα αμερικανικά «κόλπα» που τον βοήθησαν να απορροφήσει σημαντικό τμήμα ψηφοφόρων (και στελεχών) του Ποταμιού, της Χρυσής Αυγής κ.λπ. Μπόρεσε, ταυτόχρονα, με βάση την εμπειρία της συγκυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου, να συμπήξει με το ΚΙΝΑΛ (και όχι μόνο) ένα «μπετόν-αρμέ» αντί-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο όχι βέβαια για να προβάλλει κοινές πολιτικές θέσεις αλλά για να «ακυρώνει» πολιτικές πρωτοβουλίες της προηγούμενης κυβέρνησης.
Επιπροσθέτως, το μέτωπο αυτό θα βοηθούσε -εκτός από το να κερδίσει η ΝΔ την κυβερνητική εξουσία- στο να πάρει πίσω το ΚΙΝΑΛ ψηφοφόρους από τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και για να αντιμετωπίσουν από κοινού τις συνέπειες του σκανδάλου Novartis. Εκφράστηκε δε αυτή η προσέγγιση ΝΔ και ΚΙΝΑΛ με την παρεμφερή τους στάση ακόμη και στο «Μακεδονικό» ζήτημα και αποτέλεσε ένα είδος απάντησης στο αντι-μνημονιακό μέτωπο των ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ απέναντι στη συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου (2012-14).
Η «αμερικανική βοήθεια», όμως, μπορεί να συνέβαλε στη νίκη της ΝΔ αλλά δεν μπόρεσε να επιτύχει τη στρατηγική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ. «Θρυμματίστηκε» έτσι και το όραμα του ΚΙΝΑΛ για… ανακατάληψη του κεντροαριστερού χώρου. Αιτία γι’ αυτή την εξέλιξη υπήρξε η πολιτική ευφυία του Τσίπρα. Διότι, πρώτον, μέσω της συνέντευξής του στον -«εχθρικό» για τον ίδιο- τηλεοπτικό σταθμό «ΣΚΑΪ», κατάφερε να περάσει μηνύματα στο ακροατήριο των πολιτικών αντιπάλων του και διότι, δεύτερον, με την αποκάλυψη των επιστολών Καραμανλή προς τον τότε Πρόεδρο των ΗΠΑ Τζ. Μπους αποσάθρωσε το, περί αποκλειστικότητας του πατριωτικού φρονήματος, αφήγημα της συντηρητικής παράταξης.
Η πολυμελής, ανδροκρατούμενη νέα κυβέρνηση κι ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχουν, ασφαλώς, πρόγραμμα και πολιτικές επιλογές με καθαρά ταξικό πρόσημο. Καλούνται, μάλιστα, να το επιβεβαιώσουν εκμεταλλευόμενοι τη θερινή ραστώνη των πολιτών αλλά πάντοτε υπό το άγρυπνο βλέμμα της αξιωματικής -κυρίως- αντιπολίτευσης. Καλούνται ακόμη να αποδείξουν ότι μπορούν να δώσουν ώθηση στην οικονομία και να βελτιώσουν γενικότερα την κατάσταση σε τομείς όπως είναι η Εκπαίδευση, η Υγεία, η Ασφάλεια των πολιτών κοκ. Αλλιώς θα αρχίσει πολύ σύντομα, συντομότερα από όσο οι ίδιοι πίστευαν ότι θα συνέβαινε με τη συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ, να ξηλώνεται το «πουλόβερ» της εξαιρετικής ως προς τα ποσοστά της νίκης της 7ης Ιουλίου.
Εν τούτοις, ο υποτιμημένος -από «φίλους» και αντιπάλους- Κυριάκος κατήγαγε ήδη, σε επίπεδο πολιτικών εντυπώσεων αλλά και ουσίας, μια ακόμη μεγάλης σπουδαιότητας νίκη. Με την αρωγή, κατά πάσα πιθανότητα, του Ε. Βενιζέλου, στο πλαίσιο, όπως ξαναγράψαμε, μιας πιθανής συμφωνίας για το αξίωμα του ΠτΔ, «υφήρπαξε» τρία σημαντικά πολιτικά στελέχη από το, εν πολλοίς, «συμπορευόμενο» ΚΙΝΑΛ. Τα εν λόγω ικανότατα στελέχη (Χρυσοχοϊδης, Μενδώνη, Πιερρακάκης) θα σηκώσουν το βάρος σε κρίσιμους τομείς της κυβερνητικής πολιτικής από τους οποίους τομείς, σε βάθος χρόνου, ίσως κριθεί σε σημαντικό βαθμό το αν και πόσο θα διατηρήσει η νέα κυβέρνηση την επιρροή της στους κρίσιμης σημασίας ψηφοφόρους του μεσαίου χώρου.
Παρομοίως, επιτυχής υπήρξε και η επιλογή του Νίκου Δένδια ως Υπουργού Εξωτερικών και ως συνεχιστή της εξωτερικής μας πολιτικής, όπως αυτή διαμορφώθηκε από τον Νίκο Κοτζιά αλλά και νωρίτερα. Το γεγονός δε αυτό σε συνδυασμό με την προσεκτική διαχείριση των θεμάτων με την Τουρκία όπου, ασφαλώς, θα έχει τη συμπαράσταση του Αλέξη Τσίπρα, κάνουν όλους όσοι ήταν και είναι #metonKyriako να αισιοδοξούν ότι, τελικώς, ίσως καταφέρουν να παραμείνουν επί μακρόν στην εξουσία. Θα το πετύχουν;
Μια ασφαλή απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα θα μπορούσε να μας δώσει ο Αμερικανός επικοινωνιολόγος κ. Γκρίνμπεργκ, ο οποίος γνωρίζει, πλέον, καλά τον Κυριάκο. Τούτο, όμως, εκ των πραγμάτων δεν είναι εφικτό διότι θα συνιστούσε, αφενός, παράβαση των όρων επαγγελματικής εχεμύθειας και διότι, αφετέρου, οι απαντήσεις του κοστίζουν πολύ.
Του Δημήτρη Νούλα, χημικού
