Δεν είναι η πρώτη φορά που μέσα στον μελανό ορίζοντα αναφύονται απρόσμενες κοινωνικές και πολιτικές θύελλες που συγκλονίζουν όχι μόνο τη χώρα μας, αλλά και ολόκληρη την Ευρώπη και τον κόσμο γενικά. Οι εκλογές στην Κων/πολη για την εκλογή Δημάρχου σηματοδότησαν την αρχή του τέλους του «Σουλτάνου» της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Ο άλλοτε πανίσχυρος πολιτικός άνδρας της χώρας, που εδώ και είκοσι πέντε χρόνια ανήλθε σε όλα τα αξιώματα της χώρας του και κυριαρχεί στο πολιτικό της στερέωμα, υπέστη μια βαριά προσωπική συντριπτική ήττα. Μία ήττα πολιτική. Μία ήττα που αναμένεται να επιφέρει σημαντικές εξελίξεις στη χώρα αυτή. Η άστοχη ενέργειά του να αμφισβητήσει το αποτέλεσμα των εκλογών του περασμένου Μαρτίου και η σκανδαλώδης παρέμβασή του στην ανωτάτη εκλογική επιτροπή να ακυρώσει τις εκλογές, ώστε αυτές να επαναληφθούν, ήταν κάτι το ασυνήθιστο για ένα πρόεδρο, τη στιγμή που δεν υπήρχε καμία βασική αιτία για τούτο. Η ενέργειά του αυτή, όχι μόνο δεν έπεισε τον λαό, αλλά τον πείσμωσε, τον θύμωσε και τον έσπρωξε να ψηφίσει αντίθετα απ’ εκείνο που ήθελε και επιθυμούσε ο πρόεδρος και η παρέα του. Όλοι θυμούμαστε τον τρόπο εκλογής του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στα διάφορα αξιώματα της χώρας του. Ως Δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης και μετέπειτα πρωθυπουργός διεκδίκησε την εξουσία με τρόπο έντιμο και δημοκρατικό. Επαγγελόταν να υπηρετήσει με πάθος τη δημοκρατία, την ελευθερία και τον λαό. Αργότερα τα ξέχασε όλα αυτά και με διάφορες αλχημείες, και άλλα πολιτικά τερτίπια, φρόντιζε με ανέντιμο τρόπο να αποκτήσει την ψήφο του λαού. Ο τελευταίος τον τίμησε με την ψήφο του σε κάθε εκλογική αναμέτρηση και τον ανύψωσε στο πιο ψηλό αξίωμα της χώρας του. Στον προεδρικό θώκο. Και ανέμεινε καλύτερες μέρες γι’ αυτόν και τα παιδιά του. Αλλά εκείνος, ως άλλος «Ναβουχοδονόσορ» περιορίστηκε να επικεντρώσει το ενδιαφέρον και τις πρωτοβουλίες του σ’ άλλα πράγματα και όχι στις ανάγκες και τα αιτήματα του λαού. Και ο τελευταίος δεν μπορούσε παρά να τον τιμωρήσει με το ισχυρό όπλο που έχει στα χέρια του, την ψήφο του. Και το έπραξε.
Εμπειρία και πεποίθησή μου είναι πως το «Σουλτανικό-Προεδρικό» περιβάλλον, η εγκατεστημένη και κατεστημένη συμπαγής ομάδα γνωρίζει τους λόγους και τα λάθη που έφεραν αυτήν την ήττα. Η μονόχνοτη συμπεριφορά των τελευταίων χρόνων του προέδρου, οι επανωτές εκρήξεις οικονομικών και ηθικών σκανδάλων του οικογενειακού του περιβάλλοντος, η αλαζονική συμπεριφορά, ο αυταρχισμός, ο απολυταρχισμός, η εγκατάλειψη της εδραίωσης της δημοκρατίας στη χώρα και οι συχνοί εναγκαλισμοί του με τη δικτατορία, μαρτυρούν την αλλοίωση του πολιτικού του χαρακτήρα, πράγμα που συγκλονίζει τον λαό, που βιώνει κοφτερό τον πόνο και κατακυρώνει και εγκαθιστά την ευθύνη στον πρόεδρό του. Παράλληλα αφήνει να κυλήσει στη γη το καυτό του δάκρυ και ο πόνος του. Με μία οικονομία που παραπαίει, με τον πληθωρισμό στα ύψη και τις τιμές των καταναλωτικών αγαθών σε καθημερινή άνοδο, επόμενο ήταν να πληγωθεί ο λαός και να στραφεί κατά του προέδρου με την ψήφο του στις δύο εκλογές. Πέραν τούτων, οι ψηφοφόροι δεν μπορούσαν να ανεχθούν τη φανερή αδικία που σκαρφίστηκε ο πρόεδρός τους. Αν σε όλα αυτά προστεθούν οι 150.000 απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων και οι 55.000 συλλήψεις και οι συνεχιζόμενες διώξεις του λαού, συνεπεία του αποτυχημένου στρατιωτικού πραξικοπήματος, τότε εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς πώς προήλθε το εκλογικό αποτέλεσμα. Αξίζει επιπλέον να αναφέρουμε ότι ο πρόεδρος βρίσκεται σε διαρκή σύγκρουση με τις Η.Π.Α, λόγω των S-400 που επιμένει να αγοράσει από τη Μόσχα και οδεύει προς μία νέα σύγκρουση με την ΕΕ σχετικά με την εκμετάλλευση του φυσικού αερίου στην κυπριακή ΑΟΖ. Ο τούρκικος λαός αντιστάθηκε για πρώτη φορά σ’ έναν άνθρωπο που είχε κερδίσει από το 2002 δεκατέσσερις εκλογές και δημοψηφίσματα. Η τουρκική κοινωνία απέδειξε ότι και σ’ αυτές τις δύσκολες στιγμές που διέρχεται η χώρα διαθέτει δημοκρατικά αντισώματα απέναντι στα δικτατορικά σχέδια του προέδρου. Από το 2002, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είναι κυρίαρχος του παιχνιδιού. Φαίνεται πως ήλθε η ώρα και η στιγμή να χάσει αυτή του την κυριαρχία. Πρώην στενοί του συνεργάτες συνασπίζονται για τη δημιουργία νέου πολιτικού φορέα στη Τουρκία. Και το πράττουν αυτό, αφού διαβλέπουν στα μάτια του λαού την επιθυμία του αυτή. Το πρόβλημα είναι αν σε επικείμενες εθνικές εκλογές ο «Σουλτάνος» θα αποδεχθεί το αποτέλεσμα ή θα πράξει αυτό, που οι αντίπαλοί του μέχρι σήμερα δεν έπραξαν. Ο λαός χαίρεται και χειροκροτεί τις σωστές επιλογές των κυβερνώντων και στέκεται με αγάπη στο πλευρό τους. Πονάει και δεν συγχωρεί τα απερίσκεπτα λάθη, τα στραβοπατήματα και τις κακοτοπιές τους. Και όταν έλθει η ώρα και η στιγμή, βρίσκει το θάρρος και την τόλμη να τους τιμωρεί.
Από τον Αθανάσιο Φώτο, επί τιμή δικηγόρο
