Αποδείχθηκε, κατ’ αρχήν, ότι ο ελληνικός λαός, κόντρα σ’ αυτούς που τον υποτιμούν και τον καθυβρίζουν, είναι σοφός και παίρνει, κάθε φορά που ψηφίζει, τις καλύτερες δυνατές αποφάσεις, εφόσον τεθούν υπόψη του όλα τα πραγματικά δεδομένα. Κατά τακτά χρονικά διαστήματα, ωστόσο, παρασυρμένος απ’ το χάιδεμα αυτιών και απ’ τις ψεύτικες υποσχέσεις, κάνει το λάθος και εμπιστεύεται τις τύχες του σε νέα πρόσωπα, μήπως και δει καλύτερες μέρες. Ούτε κουτόχορτο, όμως, τρώει, ούτε ξεχνά, ούτε εξαγοράζεται με παροχές της τελευταίας στιγμής, που δεν δίνουν προοπτική για το μέλλον, ενώ απεχθάνεται την αλαζονεία και την έπαρση. Αν καθυστερεί, κάποιες φορές, να αποδώσει δικαιοσύνη, είναι γιατί τον μπερδεύουν τα αντιφατικά μηνύματα, που εκπέμπουν οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας και, γι’ αυτό, αργεί να τα επεξεργασθεί. Όταν, όμως, πεισθεί ότι κάποιοι καρεκλοκένταυροι τον κοροϊδεύουν, βάζει, τότε, κάθε κατεργάρη στη θέση που του αρμόζει.
Πέραν τούτου, οι εκλογές, και ειδικότερα αυτές της δεύτερης Κυριακής, έφεραν, και πάλι, στην επιφάνεια το πρόβλημα της αποχής των μισών και πλέον ψηφοφόρων, που αφήνουν τους άλλους μισούς ν’ αποφασίζουν γι’ αυτούς. Όποιοι, όμως, κι αν είναι οι λόγοι, που οδηγούν στην αποχή, δεν είναι, σίγουρα, αυτός ο καλύτερος τρόπος να εκφράζουν οι πολίτες την απαρέσκειά τους προς το πολιτικό σύστημα, αφού η ψήφος στις αντιπροσωπευτικές δημοκρατίες αποτελεί το βασικό όπλο του κάθε πολίτη, προκειμένου αυτές να οξυγονώνονται και να απαλλάσσονται από πολιτικούς κατώτερους των περιστάσεων. Η δικαιολογία ότι όλοι οι πολιτικοί είναι φαύλοι και ίδιοι πάσχει, και γιατί όλοι τους προέρχονται από εμάς, που κανένας μας δεν είναι αναμάρτητος, και γιατί στις εκλογές διαλέγουμε τους καλύτερους απ’ αυτούς, που ζητούν την ψήφο μας, έχοντας επίγνωση ότι η αναρχία γκρεμίζει, δεν κτίζει κοινωνίες.
Έδειξαν, όμως, οι εκλογές αυτές, ότι η σημερινή κυβερνώσα παράταξη δεν διαθέτει δικά της στελέχη, ικανά να την εκπροσωπήσουν στην τοπική αυτοδιοίκηση πρώτου και δευτέρου βαθμού γι’ αυτό, δεν τόλμησε να κατεβάσει πολλά αυτόνομα αυτοδιοικητικά σχήματα και προτίμησε τις συμπαρατάξεις και τις συνεργασίες, προκειμένου να μη φανεί η γύμνια της. Άλλωστε, και εκεί που το τόλμησε, οι υποψήφιοί της καταποντίστηκαν, χωρίς να ξεχνάμε, με ποιους συγκυβέρνησε και συγκυβερνά, ενώ στις Ευρωεκλογές υποσκέλισαν τους καθαρόαιμους υποψηφίους του ΣΥΡΙΖΑ και εκλέχθηκαν υποψήφιοί του, που προέρχονται από άλλους κομματικούς χώρους.
Ένα, ακόμη, στοιχείο άξιο σχολιασμού είναι αυτό, που έχει να κάνει με το μικρό ποσοστό συμμετοχής γυναικών στα ψηφοδέλτια και, κυρίως, με το, ακόμη, μικρότερο εκλογής τους, παρότι οι μισές απ’ τους ψηφοφόρους είναι γυναίκες. Γιατί, τάχα; Για τη μικρή συμμετοχή τους, σίγουρα, φταίει, εν πολλοίς, το γεγονός, ότι πολλές απ’ αυτές, πέραν της εργασίας, είναι επιφορτισμένες και με πολλές άλλες υποχρεώσεις, ειδικά όταν είναι και μητέρες. Επειδή, λοιπόν, είναι ιδιαίτερα βεβαρημένο το πρόγραμμά τους, δε μπορούν να διαθέσουν χρόνο και για τα κοινά. Αυτό το αντιλαμβάνεται, εύκολα, ο καθένας. Είναι, όμως, απορίας άξιο, που οι γυναίκες, στην πλειοψηφία τους, αρνούνται την ψήφο τους σε γυναίκες, κρίνοντάς τες, ιδιαίτερα, αυστηρά, ενώ παραβλέπουν, με μεγάλη ευκολία θα έλεγα, πάθη και αδυναμίες του ανδρικού φύλου. Χρειάζεται, ενδεχομένως, η γνώμη ειδικού επιστήμονα, προκειμένου να ερμηνευθεί η συμπεριφορά αυτή των γυναικών.
Άφησα, για το τέλος, τον σχολιασμό των συνεπειών, που επέφερε η καθιέρωση της απλής αναλογικής στις αυτοδιοικητικές εκλογές, μια που στις Περιφέρειες και στους Δήμους, των οποίων οι επικεφαλής εκλέχθηκαν τη δεύτερη Κυριακή, παρατηρείται το παράδοξο, να μη διαθέτουν την πλειοψηφία συμβούλων στα όργανά τους. Θα αναγκασθούν, ίσως, να συνεργασθούν με τους αντιπολιτευόμενους, προκειμένου να δώσουν λύσεις στα προβλήματα των περιοχών τους. Θα τα καταφέρουν ή μήπως σε κάποιες Περιφέρειες ή Δήμους θα συμβεί αυτό, που συνέβαινε και συμβαίνει απ’ το 1982 και εντεύθεν στο συνδικαλιστικό κίνημα, στο οποίο εξ αιτίας της απλής αναλογικής και του διχαστικού κλίματος αρκετά συνδικαλιστικά όργανα αδυνατούν να παίρνουν αποφάσεις, ή όπως συνέβη τα τελευταία χρόνια στο Δήμο Τυρνάβου, αφότου ο κ. Σαρχώσης έχασε την αυτοδυναμία και, για να ψηφισθεί ο προϋπολογισμός και να λειτουργήσει ο Δήμος του, έβαζε πλάτη η κ. Ψύρρα;
Οψόμεθα, ευχόμενος την επικράτηση συναινετικού κλίματος χάριν του συμφέροντος των πολιτών.
Από τον Κώστα Γιαννούλα
