Τα απουσιολόγια των ηρώων, που έπεσαν υπέρ της πατρίδας. Αυτούς που δεν κιότεψαν και δεν έκαναν πίσω στο πεδίο της μάχης, αλλά όρθωσαν το ανάστημά τους απέναντι στον εχθρό…
Δυστυχώς, αυτά τα μνημεία που ξυπνούν το ιστορικό μας παρελθόν κάποια βέβηλα χέρια κακοποιούν. Και μαζί μ’ αυτά τη δυνατότητα ύπαρξης αυτών που προκαλούν τις βανδαλικές πράξεις. Γιατί εκείνοι που είναι γραμμένοι στις μαρμάρινες πλάκες των ηρώων είναι απόντες για να μπορούν αυτοί που τις προσβάλλουν να είναι σήμερα ελεύθεροι.
Και δεν είναι μόνον οι κατάλογοι που υφίστανται τη βαναυσότητα αυτή, αλλά και αγάλματα και προτομές προσωπικοτήτων, ηρώων, ανθρώπων που πρόσφεραν στον τόπο, στα γράμματα, στις τέχνες, στο έθνος, θυσιάστηκαν γι’ αυτό και άφησαν το αποτύπωμά τους και έμειναν στην ιστορία.
Για να τους μαθαίνει η νεολαία, να τους γνωρίζει ο κόσμος, να μένουν νωποί στη μνήμη μας. Και τα μνημεία είναι η παρουσία αυτών ανάμεσά μας. Για να κρατούν την ιστορία ζωντανή. Να προκαλούν τη μάθηση, τη γνώση. Για να διδάσκουν το ένδοξό μας παρελθόν. Για να μην ξεχνούμε…
Αυτά τα διάσπαρτα σαν νησίδες μνημεία της πόλης μας πρέπει να διατηρούμε καθαρά. Για να διαβάζουμε καλά το ιστορικό μας παρελθόν. Αυτό που θα μας είναι οδηγός και πυξίδα στο μέλλον. Αυτό βλέπουμε κάθε φορά που στεκόμαστε μπροστά στα σύμβολα αυτά. Τους δημιουργούς της ένδοξης ιστορίας μας. Αυτούς που, αν δεν έσπευδαν στα κρίσιμα σαλπίσματα του έθνους, δεν θα ήμασταν σήμερα ελεύθεροι.
Δυστυχώς, αυτούς μουντζουρώνουμε σήμερα. Τα απουσιολόγια μέσα στα οποία είναι καταχωρισμένα τα ονόματά τους. Και η αιτία της απουσίας τους κοινή για όλους: «έπεσαν υπέρ πατρίδος».
Μπροστά σε μια τέτοια κατάσταση αφιλόπατρης συμπεριφοράς δεν πρέπει να μένουμε ασυγκίνητοι κι αδάκρυτοι. Γιατί το μουντζούρωμα της ιστορικής μνήμης είναι το χειρότερο που μπορεί να συμβεί σ’ έναν λαό. Κι αυτό πρέπει να σταματήσουμε πάση θυσία.
Όπλο μας η παιδεία. Η γαλουχημένη με τις αξίες της φιλοπατρίας και της ιστορικής μνήμης. Για να τιμούμε ευλαβικά τους ήρωες και τα απουσιολόγιά τους. Για να μην ξεχάσουμε αυτούς που με το αίμα τους έγραψαν την ιστορία της πατρίδας.
Μια τέτοια εθνικά και πατριωτικά λειτουργούσα παιδεία είναι δυνατόν να προκαλέσει και τη μεταστροφή των βέβηλων και συλητών των ιστορικών μας μνημείων σε φανατικούς υπερασπιστές των ηρώων που αποτυπώνουν.
Που μέσα απ’ την ψυχή τους βγήκε η δύναμη να πεθάνουν για το ιδανικό τους. Αυτούς έχουμε ανάγκη να θυμόμαστε, γιατί αν τους ξεχάσουμε θ’ αφανισθούμε. Γιατί αυτοί είναι οι ασπίδες μας και οι μυστικοί κυματοθραύστες στις μεγάλες φουρτούνες μας σ’ αυτόν τον βράχο, ανάμεσα σε Ανατολή και Δύση, που όρισε ο Θεός να κατοικούμε.
Από τον Κωνσταντίνο Τσιρονίκο
