Με δεδομένη την έως τώρα δημοσκοπική υστέρηση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α έναντι της Ν.Δ., καθώς και την αδυναμία περιορισμού της "ψαλίδας", το άνοιγμα δεν κλείνει. Μάλλον διευρύνεται. Οι ευρωεκλογές και οι αυτοδιοικητικές εκλογές του Μαΐου, εάν γίνουν μόνες, θα καταγράψουν πιθανότατα την υστέρηση. Νομοτελειακά θα ακολουθήσει η καθίζηση και ίσως η κατάρρευση. Θέλουν οι Κυβερνώντες τη διάλυσή τους; Δεν πιστεύω. Γι’ αυτό θεωρώ κατά λογική προσέγγιση βέβαιη την ταυτόχρονη αναμέτρηση. Μπορεί να την αποφύγει ο Σύριζα; Υπάρχει βέβαια το χαρτί των 120 δόσεων, που μπορεί να παιχτεί -έστω και μονομερώς- μετά τον Μάιο, εφόσον αυτό δεν κατορθωθεί τις προσεχείς 30 μέρες. Αν η Κυβέρνηση «το ρίξει» στο τραπέζι από τώρα, πάμε για Μάιο. Η αφεντιά μου πάντως προβληματίζεται για την τήρηση των ορίων και όρων του Συντάγματος από τους κυβερνώντες. Τούτοι εδώ είναι θαυμαστές των Τσάβες, Μαδούρο και Μοράλες, που παρέμειναν στην εξουσία τρίτη φορά παρά τον συνταγματικό περιορισμό των δύο θητειών με "αποφάσεις" Ανωτάτων Δικαστών, που διόρισαν οι ίδιοι!
Απο τα ρεζιλίκια του 15, τις κωλοτούμπες εφ’ όλης της ύλης και τις διώξεις πολιτικών αντιπάλων, έως την εργαλειοποιηση δικαστικών λειτουργών και την άλωση όλων των ανεξάρτητων Αρχών εκτός της ΤτΕ, (όπου δεν μπορεί θεσμικά λόγω ευρωζωνικών δεσμεύσεων να εξωσθεί ο Διοικητής της,) πολλά δείχνουν ότι η ελληνική Δημοκρατία τα τελευταία τέσσερα χρόνια γίνεται λάστιχο. Η άλλη τώρα μάχη της κυβέρνησης για την προσέλκυση οπαδών του ευρύτερου κεντροαριστερού χώρου υπήρξε ανεπιτυχής. Συνεισέφερε αντιθέτως στη συσπείρωσή του. Η κρίσιμη αυτή μάζα θεωρεί υπεύθυνο τον Τσίπρα για την αποσιώπηση της ευθύνης Καραμανλή για τη χρεοκοπία. Καθώς και τη σύμπραξη με τον Καμμένο. Παραμένουν εξάλλου ανεξίτηλα τα διαλυτικά έως τραμπούκικα φαινόμενα των Συριζαίων με οικείους μπαχαλάκηδες και ακροδεξιά στοιχεία μετά το 2010.Το ΚιΝαλ αποτελεί πονοκέφαλο για τον Τσίπρα, καθώς το μεγαλύτερο ρεύμα αποχών και εισροής του 15 προς το Κόμμα του (αρχηγικό είναι) προήλθε από το Πασόκ. Ευεξήγητη λοιπόν η εμμονική προσπάθεια διείσδυσης στον πολιτικό του χώρο.
Υπάρχει και η ιστορία της πολύχρονης δίκης της Χρυσής Αυγής ως εγκληματικής οργάνωσης. Μια καταδικαστική απόφαση πριν τις εκλογές πιθανότατα θα εκτρέψει κρίσιμο ποσοστό ψήφων προς τη Ν.Δ, πράγμα που κατανοεί το Μαξίμου. Μπορεί άραγε ν' αποκλεισθεί, πως είναι σκόπιμη η πρωτοφανής στα χρονικά της Χώρας για τέσσερα τώρα σχεδόν χρόνια διαδικασία(που θα κρατήσει πολύ ακόμα),όταν η δίκη της Νυρεμβέργης διήρκεσε μόλις έξι μήνες; Πόσο τυχαίο είναι ότι μία δίωξη που άρχισε εδώ και 6 χρόνια, βρίσκεται ακόμα στη μέση της πρωτοβάθμιας Δίκης, διότι... δεν υπάρχει αίθουσα για την εκδίκαση της υπόθεσης! Πολύ περισσότερο, όταν έχει προ οφθαλμών τις συμπεριφορές της πρώην Προέδρου και της Εισαγγελέως του Α.Π., την εκκωφαντική παραίτηση της πρώην Εισαγγελέως Διαφθοράς, (επειδή της ασκούνταν αφόρητες πιέσεις για διώξεις πολιτικών αντιπάλων της Κυβέρνησης για την υπόθεση Νοvartis), ή τις ύποπτες διαρροές για ανεύρεση χρημάτων της οικογένειας και του ίδιου του Κώστα Σημίτη. Είναι και άλλα.
Οι αντιθεσμικές λειτουργίες των τελευταίων χρόνων και η καταστροφική πορεία της οικονομίας(1) πρέπει να συνεγείρουν την Κοινωνία. Το εκλογικό αποτέλεσμα δύο φορές το ‘15 έφερε στην εξουσία τον Σύριζα με μόνο το 20% των Ελλήνων ψηφοφόρων(2). Υπήρξε... μεγαλειώδης η ισχύς του καναπέ. Η αποχή των σχεδόν μισών Ελλήνων ψηφοφόρων προέκυψε εξαιτίας των μνημονίων και του αντιμνημονιακού αγώνα, στον οποίο αποδύθηκε το σύνολο της αντιπολίτευσης του 2010. Όπου αλλού ομονόησαν, τα πράγματα εξελίχθηκαν ομαλά. Εμείς, ως συνήθως, τα κάναμε θάλασσα.
Τα λάθη πολιτικών και πολιτών σ’ αυτόν τον τόπο υπήρξαν πολλά και συνεχή. Έστω και αργά, έστω και αυτή τη χρονιά, που είναι οι εκλογές, αν θέλουμε να έχει μέλλον η Δημοκρατία, που υπονομεύτηκε από το 2010 και κακοποιείται από το 2015, χρειάζεται ν' ασκήσουμε το μοναδικό και υπέρτατο δικαίωμά μας, ώστε να αποτραπεί η συνέχιση της –κατά τη γνώμη μου- ελληνικής τραγωδίας. Ή… δράματος, που περιλαμβάνει και την... κωμωδία. Αν θέλουμε ν' ανασάνει ο τόπος από την οικονομική καταβύθιση, καθώς η Ελλάδα έφτασε από κάθε άποψη στις τελευταίες θέσεις της οικονομικής και κοινωνικής προόδου, αποτελεί εθνική ανάγκη να πάμε στην κάλπη. Και αν έτσι, με τη συμμετοχή σχεδόν όλων μας προκύψει ότι οι Έλληνες χρειάζονται τον Σύριζα, με γειά μας και χαρά μας. "Όλα καλά, κι όλα ωραία, χθες ήσουν μ' άλλον παρέα (Καμμένος γράφε) και... μπουζουκάκι να τραγουδήσεις... δεν επιτρέπονται οι... αναμνήσεις". Αν αρέσει το άσμα του Σταύρου Κουγιουμτζή, ως λαϊκή έκφραση κάλπης μιας πλατειάς συμμετοχής του ελληνικού Λαού, ας το πει με την ψήφο του. Όχι στον καναπέ και στις εκδρομές. Γιατί ο Τσίπρας από αυτά προέκυψε, όπως και το σημερινό χρέος που έφτασε στα ύψη (183% του ΑΕΠ). Όπως ακόμα και η υποθήκευση της εθνικής περιουσίας για 99 χρόνια και πλήθος άλλα.
Ό,τι βιώνουμε σήμερα, το οφείλουμε στην πρωτοφανή αποχή του 2015. Αν πολλοί οδύρονται, κάκιστα. Εν τέλει. Ας αναλογιστούμε όλοι αν, πόσο, πότε και γιατί φταίξαμε για την πολλαπλή κρίση, που μαστίζει τη χώρα. Και ας αποκτήσουμε καλή γνώση, για το ποιοί υπήρξαν, πότε και γιατί ακριβώς οι μακράν μεγαλύτεροι υπαίτιοι του συνεχιζόμενου μεγαλύτερου οικονομικού εγκλήματος του ελληνικού Κράτους από τη σύστασή του. -
(1) Το δημ. χρέος το 2009 έφθασε στα 301 δισ. από 180 δισ. το 2004.Μόνον στο 1ο 9μηνο του ‘09 το Κράτος δανείστηκε όχι τα 36 δισ. του προϋπολογισμού, αλλά 96 δισ. ευρώ. Πριν φύγει από το Υπ. Οικ. ο Αλογοσκούφης ζήτησε από τον Κ.Κ. συγκράτηση των δαπανών, και έλαβε την απάντηση: "Άστο γι’ αργότερα". Μεταξύ 09-14 η αύξηση ανήλθε στα 317 δισ. Έκτοτε από 317 δισ. το χρέος τέλος του 18 έφτασε στα 359 δισ. ευρώ. Συμπερασματικά. Από 180 δισ. το 2004,(99% του ΑΕΠ) το δημόσιο χρέος έφτασε 359 δισ. ευρώ τέλος του 2018 (183% του ΑΕΠ).
(2) Η αποχή τον Ιαν. ‘ 15 ανήλθε σε ποσοστό 36% των ψηφοφόρων πλέον 2,35 λευκά και άκυρα. Τον Ιούλιο ανήλθε σε 44,1% πλέον 2,4,% λευκά και άκυρα. Αυτός υπήρξε ο..θρίαμβος της αποχής του 2015._
Γράφει ο «Όμηρος»
(omhros_el@gmail.com, fb: Ομηρος Ελευθερία)
