«Είμαστε από αστρόσκονη δημιουργημένοι και υπαρξιακά δομημένοι οι άνθρωποι στη γη» μας λέει ο μεγάλος, ο σπουδαίος και διακεκριμένος αυτός αστροφυσικός επιστήμονας, ο Διονύσης Σιμόπουλος και επίτιμος σήμερα διευθυντής του Ευγενίδειου Αστεροσκοπείου Αθηνών, όπου σαράντα τόσα χρόνια ήταν διευθυντής του Πλανηταρίου.
Αυτός ο Γιαννιώτης, ο πλανηταριατζής (όπως αρέσκεται να αυτοαποκαλείται) και πολυγραφότατος συγγραφέας επιστημονικών βιβλίων, που με τον απλοποιημένο τρόπο της γραφής του, έχει εκδώσει κάποιες δεκάδες μοναδικά – ίσως – επιστημονικά βιβλία μέχρι τώρα, όπου μας εξηγεί με την περισπούδαστη θεωρία της γνώσης του, πολλά ωφέλιμα νεότερα ιστορικά στοιχεία, για την ύπαρξη της ανθρώπινης ζωής στον πλανήτη μας και τη λειτουργία του σύμπαντος κόσμου γενικότερα, όπως επίσης και για την άγνοια που έχουμε όλοι εμείς οι άνθρωποι της υδρογείου σφαίρας, για το ανθρώπινο ζωικό βασίλειο. Είναι λοιπόν ο άνθρωπος, που τολμάει αξιοπρεπέστατα και αποκαλύπτει πραγματικά μια κοσμοθεωρία που βάζει σε μεγάλο προβληματισμό κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο πάνω στη γη, για την ύπαρξη και τη συνέχεια της ζωής στον πλανήτη μας.
Αναλογιζόμενος, την άγνοια που μας διακατέχει, όλους εμάς τους ανθρώπους, εξαιτίας της αμάθειας, αναρωτιέμαι τι να πω και τι να αναφέρω για το ζήτημα της ενημέρωσης που κάνει ο ημερήσιος Τύπος, η κάθε εφημερίδα που κυκλοφορεί στον τόπο μας, και πολύ δε περισσότερο, τι να πω και να αναφέρω, για τα χιλιάδες βιβλία που εκδίδονται κάθε χρόνο στη χώρα μας, από Ελληνες κυρίως συγγραφείς, που δυστυχώς ούτε καν ξεφυλλίζονται, από την πλειονότητα του λαού μας.
Αβασάνιστα, απερίσκεπτα και με περισσή ευκολία λέμε βέβαια και γράφομε πολλά, για όλα και για τα πάντα που μας απασχολούν στη ζωή μας, όμως, πόσο αληθινά και τεκμηριωμένα είναι τα λεγόμενά μας και τα γραφόμενά μας, είναι μια υπόθεση πολύ σοβαρή που μας αφήνει τις περισσότερες φορές παγερούς και αδιάφορους, με αποτέλεσμα να είμαστε αιθεροβάμονες και αεροβάτες για όλα αυτά που αγνοούμε, όταν τα γκάλοπ των μετρήσεων σήμερα στην Ελλάδα, δείχνουν ότι διαβάζει ένα ποσοστό τόσο μικρό, που δεν ξεπερνάει το 2% περίπου (εξωσχολικά εννοούμε βέβαια) του πληθυσμού μας.
Το ότι η εφημερίδα ενημερώνει τους πολίτες και τους πληροφορεί, σχεδόν για όλα τα δρώμενα της κοινωνίας μας καθημερινά, και το βιβλίο διδάσκει και μορφώνει, κάθε μελετητή, ανάλογα με το περιεχόμενό του, είναι μια περίτρανη έμπρακτη αλήθεια, και ηλίου φαεινότερο θα λέγαμε, στον κόσμο μας, στη ζωή μας. Γιατί όμως (αφού είναι έτσι) η συντριπτική πλειοψηφία, όλα αυτά τα εκατομμύρια του λαού μας, δεν διαβάζει ούτε τον Τύπο, ούτε το βιβλίο στην Ελλάδα;
Γεννάται ένα σπουδαίο και εύλογο ερώτημα, σε όλες και όλους τους ενήλικες σκεπτόμενους ανθρώπους, που θέλουν να έχουν θέση και άποψη, γνώμη όπως αλλιώς θα λέγαμε, σε αυτόν τον κόσμο που ζούμε.
Πώς είναι δυνατόν να έχεις άποψη και γνώμη σωστή και αντικειμενική, και μάλιστα να την εκφράζεις εδώ κι εκεί παντού, χωρίς την υπεύθυνη ενημέρωση, την έγκυρη πληροφόρηση, που δίνει ο γραπτός λόγος του Τύπου; Και ακόμα περισσότερο πώς μπορείς να έχεις, την έστω, εγκυκλοπαιδική μόρφωση, σ’ αυτόν τον ντουνιά, χωρίς το διάβασμα, τη μελέτη κάποιων βιβλίων, που προσφέρουν στους πάντες τη δύναμη και το φως της γνώσης συνάνθρωπε;
Στα ερωτήματά μας αυτά, θα μας απαντήσουν πολλοί καλοπροαίρετα, πως, υπάρχουν κι άλλες πηγές ενημέρωσης και πληροφόρησης των καθημερινών ειδήσεων, όπως και της ευρύτερης εγκυκλοπαιδικής καλλιέργειας, της γνώσης, ναι (!) οπωσδήποτε λέμε ναι, δεν αμφιβάλλει φαντάζομαι κανείς γι’ αυτό, ότι σήμερα μάλιστα υπάρχουν πάρα πολλές πηγές που μας δίνουν την πληροφορία, που μας δίνουν τη μόρφωση, όπως η τηλεόραση, το ραδιόφωνο, το διαδίκτυο, η «αρβύλα» κλπ., κλπ., όμως, την καλύτερη, τη μεγαλύτερη εγκυρότητα, της όποιας πληροφορίας, της όποιας γνώσης, μας τη δίνει ο καθημερινός, ο ημερήσιος Τύπος, μας τη δίνει το βιβλίο που μελετάμε. Είναι όλα αυτά τα έντυπα που τα πιάνουμε στα χέρια μας και τα ξεφυλλίζουμε, με την ησυχία μας, στον ανάλογο τόπο και χρόνο η/ο καθένας ανάλογα. Είναι οι «γνωστές και υπεύθυνες πηγές» της κάθε εφημερίδας, του κάθε βιβλίου που διαβάζουμε αγαπητοί φίλοι αναγνώστες.
Από τον Δημήτρη Τσικούρα
* Ο Δημήτρης Τσικούρας είναι λογοτέχνης
