Δεν υπάρχει κέφι για τίποτε. Οπότε, ζαρωμένος, χαζεύεις εκπομπές. Και αντιλαμβάνεσαι ότι μεγαλύτερο σκουπιδαριό από το τωρινό δεν «ξαναματαϋπήρξε» στην ελληνική τηλεόραση. Ένας απίθανος θίασος από μοντέλες, από παίκτες Survivor, από μαγείρια, από γιαλαντζί «αγαπητικούς» που κλείνονται σε σπίτια και ανακαλύπτουν την... “power of love” με καραβαμένες ξανθιές τίγκα στο μπότοξ και τη σιλικόνη, παρελάζει από το πρωί ως το βράδυ γεμίζοντάς σε μελαγχολία… Τόση νεανική ενέργεια, λες, στραμμένη σε τόσο λάθος στόχους! Στην καλύτερη περίπτωση, κάποιοι από αυτούς, θα γίνουν οι εφήμεροι ήρωες της επικαιρότητας. Μετά από μία εβδομάδα θα έχουν ξεχαστεί απολύτως. Το «τέρας» της δημοσιότητας απαιτεί να ταϊστεί με νέα πρόσωπα,με φρέσκο κρέας.
Εκείνο που δεν αλλάζει πάντως, είναι οι πρωινοί πολιτικοί θίασοι της Κυριακής… Σταθερή αξία. Οι Έλληνες τηλεπολιτικοί, παρά την κρίση, φορούν ακριβά κοστούμια, είναι καλοζωισμένοι, δείχνουν άνθρωποι που έχουν λύσει τα βασικά οικονομικά τους προβλήματα και όλο στόμφο και υγεία –όπως αποτυπώνουν τα ροδαλά τους μάγουλα- έχουν την πολυτέλεια να τσακώνονται και να αλληλοκατηγορούνται. Είναι κωμικό να σκεφτείς ότι όλοι αυτοί οι βολεμένοι των 10.000 ευρώ μηνιαίως, που κυκλοφορούν με δωρεάν πολυτελή αυτοκίνητα, οδηγούς και αστυνομική συνοδεία, απευθύνονται στους φουκαράδες των 400-500 ευρώ υποσχόμενοι ότι θα λύσουν τα προβλήματά τους.
Ιδιαίτερα χτες στάθηκα στον Άδωνι… Τον λες και συμπαθή γενικά, κάθεσαι, χαζεύεις και διασκεδάζεις με τις ατάκες του. Αλλά κάποια στιγμή αξιολογείς πιο σοβαρά το πράγμα. Και εκεί σταματάει η πλάκα. Καλός ο χαβαλές, αλλά μέχρις εκεί. Διότι σε λίγους μήνες ο Άδωνις δεν θα είναι ένας ακόμη τηλεοπτικός διασκεδαστής. Θα είναι ενδεχομένως το νούμερο δύο στη νέα πολιτική εξουσία.
Ο μελλοντικός λοιπόν «Νο2», έλεγε χτες στον Αυτιά, γελώντας αυτάρεσκα, πως... δεν προλαβαίνει να τρέχει από πίτα σε πίτα, κατακεραύνωνε με μαεστρία τους πολιτικούς του αντιπάλους (ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ), αλλά, όταν κλήθηκε να πει κάτι σχετικά με το πώς θα πετύχει το κόμμα του τη μείωση φορολογίας των επιχειρήσεων μίλησε τόσο πρόχειρα ώστε καταλάβαινες αμέσως πως ο άνθρωπος... δεν είχε ιδέα. Έτσι, απλώς και αορίστως θα μειωθεί η φορολογία, τι θες τώρα; Είναι θέμα «πολιτικής βούλησης». (Προφανώς ο Τσίπρας, ο γκουρού της «πολιτικής βούλησης» είναι κορόιδο που δεν το κάνει).
Μελετώντας σοβαρά την περίπτωση Άδωνι αντιλαμβάνεσαι ότι λέει σήμερα ακριβώς τα ίδια που έλεγαν οι ΣΥΡΙΖαίοι πριν αναλάβουν τη διακυβέρνηση, τα ίδια που έλεγαν παλιά οι του ΠΑΣΟΚ και γενικώς τα ίδια που εδώ και δεκαετίες επαναλαμβάνει κάθε πολιτικός δεινόσαυρος στην Ελλάδα, ελαφρά τη καρδία. Μόνο και μόνο για να ικανοποιηθεί το πόπολο. Σαν να μην περάσαμε κρίση. Και σαν να μην έβγαλαν κανένα συμπέρασμα από αυτήν. Που δεν έβγαλαν…
Εκεί λοιπόν καταλαβαίνεις ότι είτε κάποιος λέγεται Άδωνις, είτε Σκουρλέτης, είτε Καμμένος , είτε άλλως πώς, είναι οι περισσότεροι ίδιας κοπής. Παρά τη χρεοκοπία, εξακολουθούν και αντιμετωπίζουν την πολιτική και το μέλλον της χώρας με επιπολαιότητα και ελαφρότητα. Ημιμαθείς έως αγράμματοι, κανονικοί «πασαλειμματάκηδες», αλλά, ικανότατοι δημαγωγοί και ατακαδόροι, καταφέρνουν και πείθουν τους... «εμπύρετους», άρα αποβλακωμένους που τους ακούν.
Παρ’ όλα αυτά η Ελλάδα αλλάζει. Μπορεί όλοι αυτοί μέσα στην αλαζονεία τους να θεωρούν τη χώρα δεδομένη και πως οι πολίτες είναι μάζα που χειραγωγείται, αλλά δεν είναι ακριβώς έτσι. Ρεπορτάζ στη χτεσινή «Καθημερινή» αποδείκνυε με στοιχεία ότι κάτι αλλάζει στα Πανεπιστήμιά μας. Οι «αιώνιοι φοιτητές» είναι πια ένα είδος προς εξαφάνιση.
Η νέα τάση, αυτό που επιδιώκουν δηλαδή οι νέοι φοιτητές, είναι να τελειώνουν το ταχύτερο τις σπουδές τους, με τον δυνατό καλύτερο βαθμό, ώστε να βάλουν τη ζωή τους σε μια τάξη, να κυνηγήσουν δηλαδή μια καριέρα, μια σταδιοδρομία είτε εδώ είτε στο εξωτερικό.
Είναι οπωσδήποτε αυτό μια ποιοτική διαφορά της κοινωνίας μας, μια διαφορά με... μέλλον. Η νέα τάση στα Πανεπιστήμια δείχνει μια ωριμότητα. Προσγείωση στην πραγματική ζωή και τις ανάγκες της. Είναι πολλά τα παιδιά που δεν γοητεύονται πια από μια δήθεν «Παγκόσμια Επανάσταση» που θα ’ρθει και θα φέρει τη λύση σε όλα τα προβλήματα. Είναι μεγάλη πλειοψηφία τα παιδιά που διαβάζουν και προσπαθούν αντί για ανέξοδους ιδεολογικούς τσαμπουκάδες και γιουρούσια τύπου Ρουβίκωνα.
Οι νέες αυτές Ελλάδες, ούτε ασχολούνται ούτε και περιμένουν πια τίποτε από τους Γεωργιάδηδες, τους Τζανακόπουλους, και όποιο άλλο συναπάντημα της πολιτικής μας σκηνής. Ότι αυτοί ακόμη κυβερνούν και μας φρενάρουν είναι βέβαιο, αλλά δεν είναι μακριά η ώρα που θα μπουν στο περιθώριο. Θα βγουν κι άλλοι Λάνθιμοι και Τσιτσιπάδες, θα βγουν κι άλλες ιδιοφυίες σαν τον Δασκαλάκη, θα βγουν πολλοί ακόμη Έλληνες επιστήμονες που διαπρέπουν κι ας μην τους γνωρίζουμε αφού η τηλεόραση της εθνικής μας μιζέριας εξακολουθεί σταθερά να ανεβάζει επί σκηνής το εθνικό μας τσίρκουλο.
Η Ελλάδα έχει πραγματικά ανθρώπους με ποιότητα. Δεν είναι θέμα DNA, θέμα μυαλού, ούτε και είμαστε ο περιούσιος λαός κάποιου Θεού. Η Ελλάδα έχει πάνω απ’ όλα μια πανάρχαια ιστορία κι έναν πολιτισμό τόσο πολυκύμαντο ώστε οι άνθρωποί της να έχουν μια συγκεκριμένη οπτική των πραγμάτων και της ζωής που λίγοι λαοί την έχουν. Και εκεί είναι η υπεροχή μας. Οι άλλες Ελλάδες έρχονται, γεννιούνται σιωπηλά κι αθόρυβα, πυκνώνουν… Ας ελπίσουμε ότι θα κερδίζουν διαρκώς έδαφος και σαν ήλιος θα διαλύουν ομίχλες και καταχνιές που μας τυλίγουν…
ΑΛΕΞΗΣ ΚΑΛΕΣΗΣ
alexiskalessis@yahoo.gr
