Ιδέα δεν είχε ο Φουκουγιάμα τότε ότι μπορεί να αμφισβητούταν από μεγάλες μορφές της πολιτικής διανόησης όπως ο Χάντινγτον αλλά θα επαληθευόταν σε μια πόλη της Ελλάδας από έναν υφυπουργό ο οποίος μάλιστα θα το διαμήνυε εν μέσω ταξιδίου σε μια νέο-καπιταλιστική χώρα. Και αναφέρομαι φυσικά στον κ. Κόκκαλη. Ο κ. Κόκκαλης είναι προφανώς υπέρμαχος της άποψης ότι δεν υπάρχουν πια ιδεολογικές διαφορές. Συντηρούσε βέβαια για καιρό ένα λιγοστό κοινό, το οποίο θεωρούσε ότι ήταν μια δεξιά εναλλακτική. Οι προσβάσεις του στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας έφερναν κοντά του ανθρώπους οι οποίοι όπως γνώριζε και ο ίδιος δεν θα τον ακολουθούσαν στην κάλπη. Η συμμαχία με τον Σύριζα ήταν από την αρχή ανίερη και ανούσια ιδεολογικά. Όταν στα αρχικά στάδια της συγκυβέρνησης φάνηκε το μάταιο της αστείας καταστροφικής διαπραγμάτευσης, έπαψαν να υπάρχουν δικαιολογίες. Η συνέχεια της παρουσίας του στην κυβέρνηση είναι βέβαια το πολιτικό του κύκνειο άσμα και αυτό θα το εισπράξει πολύ σύντομα. Όσο και αν έχουν θαμπώσει πλέον οι ιδεολογικές διαφορές, όσο και με το τέλος της αριστεράς να μην υπάρχει η ιδεολογική σύγκρουση, υπάρχουν αρχές και αξίες του Ελληνισμού που δεν υπηρετούνται αλλά αντιθέτως πολεμούνται από αυτήν τη διεθνιστική παρέα που κυβερνά. Αυτές τις αρχές έκανε ότι υπηρετούσε ο κ. Κόκκαλης, αλλά πια δεν τον πιστεύει κανείς. Φουκουγιάμα και Χάντιγκτον μάλλον δεν διάβαζε, αλλά θα έπρεπε να διαβάζει λίγο Καβάφη: «Κι αν δεν μπορείς να κάμεις τη ζωή σου όπως την θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου, μες στις πολλές κινήσεις κι ομιλίες. Μην την εξευτελίζεις πηγαίνοντάς την, γυρίζοντας συχνά κ’ εκθέτοντάς την στων σχέσεων και των συναναστροφών την καθημερινήν ανοησία, ώς που να γίνει σα μια ξένη φορτική».
* Από τον Ηρακλή Γερογιώκα, μέλος της Π.Ε. της ΝΔ
