Χαράς ευαγγέλια για το καθεστώς αλλά ποιος τους πιστεύει, υπολείπονται ακόμη 96 χρόνια υπαγωγής, υποτέλειας και ελέγχου απ’ τους δανειστές. Φτού να μην βασκαθούν, μπορεί να τους ξαναχρειαστούμε…
Πόσες φορές έγραψα ότι το κίνημα κατά των πλειστηριασμών φέρει μόνον νίκες. Μη γελιόμαστε όμως, ούτε η κοινωνία αγκάλιασε αυτή την πρωτοβουλία, ούτε τα συστημικά ούτε τα ενιστάμενα κόμματα σοβαρεύτηκαν ποτέ. Θυμάμαι σε πανελλήνια διάσκεψη κινημάτων στην Αθήνα τον χαμό που γινόταν για την ηγεμονία, παραμονές της κατάργησής μας απ’ τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς.
Παρ’ όλα αυτά εμείς οι λίγοι βάλαμε πλάτες, φρενάραμε την επέλαση κατά περιουσιών συμπολιτών μας υπερασπίζοντας στην ουσία το Σύνταγμα και τώρα εκεί που μας χρωστάγανε, μας πήραν και το βόδι.
Αύριο Τετάρτη μας σέρνουν στο εδώλιο με ένα ιδιώνυμο όπου τιμωρούν ακόμη και πρόθεση αντίδρασης. Αυτά λέγαν το ‘ 14;
Εγώ σωπαίνω που τραγουδά κι ο Χατζής και δίνω τη σκυτάλη σε 3 φίλους: «Η μόνη ουσιαστική αντίδραση είναι το κίνημά μας - γράφει ο συγκατηγορούμενος Βάιος Ζησόπουλος - στις μνημονιακές πολιτικές, από την εποχή των «αγανακτισμένων» και μετά, γιατί είχε αποτελέσματα. Για μεγάλο διάστημα είχαν σταματήσει σχεδόν οι πλειστηριασμοί και το σχέδιο των δανειστών, να βάλουν χέρι και στην ιδιωτική περιουσία των Ελλήνων. Με τρόπο αντισυνταγματικό οι εδώ εντολοδόχοι τους επέβαλλαν ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς. Τώρα όλα τρέχουν με πολύ γρήγορους ρυθμούς, στα μουλωχτά, γιατί το σύστημα δεν είναι προσιτό. Χωρίς διαφάνεια, τράπεζες και funds παίρνουν ό,τι θέλουν.
Όμως η αδρανοποίησή μας δεν φτάνει. Θέλουν και την τιμωρία μας γιατί σηκώσαμε κεφάλι με νόμο παρωδία ακόμη και για διαδηλωτές με παλιά δικά τους συνθήματα «Κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη».
Αυτό που λένε, ο λαός μας έχει κοντή μνήμη, ισχύει. Ωστόσο θα υπάρχουν κάποιοι, που αρχές και ιδανικά δεν τα πετάνε στο καλάθι των αχρήστων, ούτε για χάρη μιας καρέκλας, ούτε με απειλές, ούτε με διώξεις».
Ο φίλος μου Μιχάλης Αριδάς απ’ τη Σπάρτη το πάει λίγο πιο πέρα : «Η πρωτοφανής επίθεση που δέχεται η χώρα μας, δεν γίνεται χωρίς λόγο. Πρωτοφανής για την αγριότητα και τη δυστυχία που επέφερε, αλλά και για τον νέο τρόπο επίθεσης, χωρίς τανκς και ίχνη… αλλά με γραβάτες, συμφωνίες και υπογραφές, για το μαγαζί γωνία, την Ελλάδα. Θέλουν οι "σύμμαχοι" ν’ αλλάξει ιδιοκτήτη. Τόσο απλά.
Στη δημόσια περιουσία το κατάφεραν. Για έναν αιώνα, μέσω Υπερταμείου, με πρόφαση να ξεπληρωθεί κομμάτι του χρέους, θα βάλουν χέρι και στον Παρθενώνα. Θα πουλάνε τα πάντα κοψοχρονιά, για να ρίχνουν λίγα έσοδα στην απύθμενη πηγάδα.
Για την ιδιωτική περιουσία, την αλλαγή ιδιοκτησίας ανέλαβαν τράπεζες και κράτος είτε από οφειλόμενα δάνεια είτε φόρους, με εργαλείο τους πλειστηριασμούς.
Κάποιοι κατάλαβαν τι συμβαίνει, έβαλαν μπροστά ό,τι είχαν, τον εαυτό τους, ώστε να εμποδίσουν το έγκλημα, χωρίς ακρότητες.
Τώρα είναι κατηγορούμενοι! Για το ευχαριστώ, βεβαίως.
Την Τετάρτη, σειρά έχουν στη Λάρισα. Όποιος μπορεί, ας βοηθήσει. Με τον ίδιο τρόπο. Μόνο η παρουσία του στο δικαστήριο αρκεί».
Τέλος ο φίλος Χρίστος Κουτσούκος απ’ την Αθήνα εκθειάζει τον πολιτισμό απέναντι στη βαρβαρότητα!
-Δεν ξεχνώ: το ειπωμένο από Αντιγόνη, απόστ. Πέτρο και Ιωάννη «Πειθαρχείν δει Θεώ μάλλον ή ανθρώποις!».
-Την παρακαταθήκη του αλήστου μνήμης καθηγητού του Συνταγματικού Δικαίου Αλέξανδρου Σβώλου ότι: «Η εκτέλεσις του καθήκοντος απέναντι εις τον κυρίαρχον Ελληνικόν Λαόν δεν πρέπει να έχη όρια».
-Την υποθήκη του Κικέρωνα: «Salus populi suprema lex est» ήτοι: «Η ευημερία του λαού είναι ο υπέρτατος νόμος», αξίες που συνάδουν με τις διατάξεις των 2ου - 4ου και 17ου άρθρων (προστατεύει την περιουσία) του Συντάγματος.
-Τη ρήση του Ζίγκμουντ Φρόυντ ότι: «Το πρώτο προαπαιτούμενο του πολιτισμού είναι η Δικαιοσύνη»
-Τον Τζώρτζ Όργουελ: «Σε μιά εποχή καθολικής εξαπάτησης, το να λες την αλήθεια είναι μία επαναστατική πράξη».
-Αλλά και την ένσταση του Ρωμαίου ποιητή, Δέκιμου Ιούνιου Γουβενάλη προς τη Ρωμαϊκή Σύγκλητο: «Ποιος φυλά τους φύλακες;» (Quis custodiet ipsos custodes?).
Η αγκίστρωση στα κόμματα δεν ωφελεί, θα τα χάσουμε όλα! Το δικαίωμα στην ιδιοκτησία διασφαλίζεται απ’ το 1789 και χαρακτηρίζεται κατά Hegel : «εξωτερική σφαίρα» - προέκταση της προσωπικής ελευθερίας. Ευελπιστώ στην αθώωσή μας, ειδεμή ούτε η Ιερά εξέταση ούτε τα σίδερα μας τρομάζουν.
Από τον Πέτρο Ιωάννου
* Ο Πέτρος Ιωάννου ήταν καθηγητής, τώρα δε παραγωγός στο ραδιόφωνο.
