Θα ασχοληθώ με την οδύνη της μάνας από τον θάνατο του 35χρονου γιου της στην Αλβανία. Εξαρχής γράφω ότι δεν με ενδιαφέρει αν ήταν στη Β. Ήπειρο, αν ήταν εξτρεμιστής ή επαναστάτης, αν ήταν ακροδεξιός ή εθνικιστής, αν καλώς ή κακώς κρατούσε όπλο, διότι απλούστατα με ενδιαφέρει μία άλλη πτυχή αυτού του γεγονότος που πιστεύω αγγίζει όλους μας.
Γράφω για το γεγονός που μία μάνα περίμενε για 11 μέρες να θάψει τον 35χρονο (έχει σημασία) γιο της! Δεν υπάρχει χειρότερη βουβαμάρα-από το να περιμένεις να αγγίξεις τον δικό σου άνθρωπο, να ακουμπήσεις στο φέρετρο και να του «μιλήσεις» για τελευταία φορά!
Ας θυμηθούμε όλοι μας ότι οι Αρχαίοι προγονοί μας σταματούσαν τον πόλεμο για να θάψουνε τους νεκρούς!
Συγκεκριμένα, ο Σοφοκλής με την Αντιγόνη, μας θυμίζει ότι παράκουσε τη διαταγή του Κρέοντα και πήγε να αποδώσει τιμές στον νεκρό αδερφό της, ο Ευριπίδης στις Ικέτιδες μάς θυμίζει ότι επειδή οι Θηβαίοι απαγόρευσαν την ταφή 7 Αργείων λοχαγών, επαινεί τον Θησέα που κήρυξε τον πόλεμο στους Θηβαίους για να φέρει τα άψυχα σώματα στις μάνες τους.
Και εδώ δυστυχώς όλοι μας πήραμε κάτω από τη βάση!
Πρώτα-πρώτα η Πολιτεία με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον Πρωθυπουργό, τον Πρόεδρο της Βουλής, οι αρχηγοί των κομμάτων αλλά και οι γυναίκες υπουργίνες αλλά και απλές βουλευτίνες ως μάνες, όφειλαν να στείλουν ο καθένας τους κείμενο διαμαρτυρίας και συμπαράστασης, να υψώσουν και να ενώσουν τις καθημερινές διαμαρτυρίες τους σε αυτό το βουβό δράμα που περνούσε άδικα η μάνα του Κατσίφα!
Αγαπητοί εκπρόσωποί μας, δεν σας έχουμε εκεί μόνο να στέλνετε -και καλά κάνετε- συγχαρητήρια στον αθλητή για την κατάκτηση μιας πρώτης θέσης στον αθλητισμό! Σας έχουμε να διεκδικείτε το δίκιο του κάθε ανώνυμου Έλληνα πολίτη! Σας έχουμε εκεί σαν θεματοφύλακες του μακροχρόνιου πολιτισμού μας που μας δίδαξε ότι ο νεκρός πρέπει να προσεγγίζεται με ευλάβεια και ΠΡΟΠΑΝΤΟΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ ΤΟΥ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟ ΤΙ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙ ΣΤΗ ΖΩΗ!
Αλήθεια υπάρχει ένας Δήμος που να έβγαλε ένα ψήφισμα για την οδύνη μιας μάνας να περιμένει 11 μέρες το άταφο παιδί της; Υπάρχει ένας συνδικαλιστικός φορέας -και αναφέρουμε πιο πολύ σε αυτούς που έχουν σχέση με την Παιδεία και τον Πολιτισμό- π.χ. δάσκαλοι-καθηγητές που να διαμαρτυρήθηκε; Ξεχνάμε ότι εμείς στην τάξη διδάσκουμε τον Σοφοκλή, τον Ευρυπίδη και γενικά τον σεβασμό στον άταφο νεκρό και στην οδύνη της μάνας;
Αλήθεια, και εμείς οι απλοί πολίτες πού ήμασταν αυτές τις 11 μέρες; Ξεκινήσαμε καμία πορεία διαμαρτυρίας στη χώρα μας; Δώσαμε μέσω f/b κάποιο ραντεβού σε κάποια πλατεία να ανάψουμε ένα κερί;
Απλά θέλω να θυμίσω σε όλους μας, ότι αν ήταν μία Σύρια μάνα να περιμένει 11 μέρες το νεκρό προσφυγόπουλο παιδί της, από σφαίρα της Γερμανικής Αστυνομίας, πόσο διαφορετική συμπεριφορά θα είχαμε, τόσο από όλα αυτά τα Θεσμικά πρόσωπα που προανέφερα αλλά και τους… επαναστάτες του f/b και της... αξιοπρέπειας της πλατείας Συντάγματος. Τι δηλώσεις, τι διαδηλώσεις, τι ψηφίσματα Δήμων - και εκπαιδευτικών φορέων θα είχαμε! Τι πορείες, τι πικετοφορίες, τι αναρτήσεις πανανθρώπινης αξίας στα f/b από τους... ανεξάρτητους και… δήθεν ακομμάτιστους επαναστάτες θα ξεκινούσαν!
Παραθέτω τα λόγια της μάνας του Κατσίφα να μοιρολογεί: «Κάνω έκκληση για τον γιο μου. Θέλω να μου έρθει το γρηγορότερο στο σπίτι. Να το θρηνήσω, να το αγκαλιάσω το παιδί μου. Τι το κρατάνε το παιδί μου; Γιατί δεν φωνάζετε όλοι;».
Αλήθεια τι έχουμε κάνει ο καθένας σε αυτά τα λόγια μιας μάνας; Αλήθεια μήπως θα πρέπει και στις... κηδείες να πάμε ανάλογα με το αν ο νεκρός ήταν… μνημονιακός ή αντιμνημονιακός ή δεξιός ή σοσιαλιστής ή αριστερός;
Κυρά - Βασιλική ένα ταπεινό συγγνώμη για τη βουβαμάρα μας.
Αρης Βαλασσόπουλος
μαθηματικός
