Το θαύμα της νίκης κατά της βαρβαρότητας του φασισμού. Που αποτελεί το μεγαλύτερο γεγονός της νεότερης ιστορίας μας. Το οποίο συνέβαλε στη διάσωση των αρχών του ευρωπαϊκού πολιτισμού.
Κι’ αυτό η πατρίδα μας το πέτυχε μόνη της. Αβοήθητη. Και η νίκη αυτή εναντίον της φασιστικής Ιταλίας απετέλεσε την αρχή του τέλους της ναζιστικής λαίλαπας. Γι’ αυτό η 28η Οκτωβρίου δεν είναι μόνον ηρωική ημέρα για μας τους Έλληνες, αλλά σημαντικό γεγονός για ολόκληρο τον κόσμο.
Αυτόν τον άθλο πέτυχε τότε η Ελλάδα μας, διδάσκοντας στον κόσμο ότι: «Η μεγαλοσύνη στα έθνη δε μετριέται με το στρέμμα, με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται και με το αίμα». Κι’ αυτό αποτελεί βαρύ κληροδότημα. Μεγάλη παρακαταθήκη. Για να μην ξεχνάμε το υπέρτατο χρέος προς την Πατρίδα.
Σήμερα, ελάχιστοι επιζούν απ’ τους ήρωες της γενιάς εκείνης. Κι’ αυτοί βαθιά γερασμένοι απ’ το βάρος του χρόνου. Που μπορεί να πήρε την ικμάδα της νιότης, δεν μπόρεσε όμως να ξεθωριάσει τις μνήμες. Τις εμπειρίες της εποποιίας που γέννησαν και έζησαν οι ίδιοι. Στα γερασμένα θολά τους μάτια σπιθίζει κάθε Οκτώβρη η έξαρση του τότε. Η μνήμη ανασκαλεύει και εξιστορεί γεγονότα του μεγάλου εκείνου αγώνα. Που δεν χορταίνει όσες φορές και να τ’ ακούσει κανείς. Γιατί οι περιγραφές τους είναι αυθεντικές. Από τους πρωταγωνιστές της νίκης. Αυτή που δεν θα μπορέσει να σβήσει ποτέ κανένας απ’ τους αρνητές της ιστορίας μας.
Στην εποχή μας τα πράγματα έχουν αλλάξει. Ακόμα κι αυτό το τοπίο της Πίνδου, το ποτισμένο με το αίμα των προγόνων μας, δεν χιονίζει όπως τότε. Και μεις δε μοιάζουμε με τη γενιά των ηρώων εκείνων. Αφού δεν τιμούμε όπως πρέπει τους αγώνες τους. Την 28η Οκτωβρίου δεν την βλέπουμε ως ημέρα εθνικής μνήμης, αλλά σαν μια κοινή ημέρα αργίας και ανεμελιάς. Οι παρελάσεις διαρκώς υποτιμούνται και οι εκδηλώσεις γίνονται άκαρδα. Σαν αγγαρεία. Χωρίς θέρμη και φιλοπατρία και τον δέοντα σεβασμό. Οι επετειακοί λόγοι μονότονοι χωρίς τη συγκινησιακή φόρτιση της ιερής αυτής στιγμής. Και κυρίως χωρίς τη βαθιά γνώση των νέων μας των ιστορικών γεγονότων που γράφτηκαν με τους αγώνες και το αίμα των προγόνων μας.
Δυστυχώς, αυτή είναι η αλήθεια. Που όμως δεν την βλέπει κανείς. Για να διορθωθούμε. Για να επιστρέψουμε στα ιδανικά και στις αξίες του ’40. Για να σταματήσουμε τους σύγχρονους βαρβάρους που μπαίνουν στα σπίτια μας. Την τηλεόραση, που με το εκπτωτικό της ηθικό, ιστορικό και εθνικό περιεχόμενο εξέθρεψε μια ολόκληρη γενιά, ξεκομμένη απ’ το ιστορικό της παρελθόν. Που ανδρώθηκε και γαλουχήθηκε με τις «αξίες» του άκρατου ευδαιμονισμού. Που μας ξεγύμνωσε από κάθε πνευματικό και ηθικό ένδυμα.
Αποτέλεσμα: 78 χρόνια μετά, η πατρίδα μας να βρίσκεται ταπεινωμένη στην παγκόσμια κοινή γνώμη. Οικονομικά εξαθλιωμένη. Χρεωμένη. Χωρίς οράματα, ελπίδα και αισιοδοξία στις καρδιές των νέων ανθρώπων. Η κοινωνία μας έπαψε να έχει το ήθος και την ανιδιοτέλεια της γενιάς του ’40. Η ιδιοτέλεια, ο ατομισμός και η έλλειψη πατριωτισμού έγιναν αιτίες συμφοράς της κοινωνικής και εθνικής μας ζωής.
Γι’ αυτό, λοιπόν, χρειάζεται ν’ αντικαταστήσουμε το ατομικό συμφέρον με το συλλογικό καλό. Προβάλλοντας τα πρότυπα, τον ηρωισμό, το θαύμα και τη μεγαλοψυχία της ιστορίας μας. Για ν’ αλλάξουμε τη σημερινή κοινωνία. Για να γαλουχήσουμε τις γενιές των νέων μας με τα νάματα της ελπίδας και της αισιοδοξίας. Για να πετύχουμε και σήμερα το θαύμα των αγωνιστών του ’40.
Του Κων/νου Τσιρονίκου
