Τα τελευταία χρόνια τα στοιχεία δείχνουν μία πτωτική τάση - η οποία, όμως, για τους καλά γνωρίζοντες οφείλεται στις ελαστικές μορφές εργασίας, όπως εκ περιτροπής εργασία και εργασία μερικής απασχόλησης. Με απλά λόγια, προσλαμβάνονται εργαζόμενοι για να δουλεύουν λίγες ώρες καθημερινά ή λίγες ημέρες εβδομαδιαίως. Είναι χαρακτηριστικό πλέον πως, στο σύνολο των εργαζομένων, λιγότεροι είναι οι πλήρους απασχόλησης και περισσότεροι οι λεγόμενοι 4ωροι. Επιπλέον, αν αναλογιστούμε πως ο κατώτατος μισθός για πλήρη απασχόληση στους άνω των 25 ετών είναι 580 ευρώ μικτά, άρα λιγότερα από 500 ευρώ καθαρά, μπορούμε να υπολογίσουμε πόσα παίρνει ο εκ περιτροπής εργαζόμενος ή ο εργαζόμενος μερικής απασχόλησης... Η έκφραση “μισθοί πείνας” έχει βρει πλέον την τέλεια εφαρμογή της! Δεν αρκεί όμως πλέον να μεμψιμοιρούμε. Το ζητούμενο είναι, αφού αναδείξουμε ένα πρόβλημα, να καταθέσουμε την πρότασή μας. Ποια πρέπει να είναι η κεντρική μας στόχευση ως κοινωνικό κράτος; Να δημιουργήσουμε θέσεις εργασίας με καλύτερους όρους και υψηλότερες αμοιβές. Πώς θα συμβεί αυτό; Μειώνοντας φόρους και εισφορές.
Μα πώς συνδέονται οι θέσεις εργασίας με τους φόρους και τις εισφορές; Ας σκεφτούμε λογικά:
Θέσεις εργασίας θα δημιουργηθούν, όταν οι επιχειρήσεις θα χρειάζονται περισσότερους εργαζομένους. Περισσότερους εργαζόμενους οι επιχειρήσεις θα χρειάζονται, όταν θα επιθυμούν να αυξήσουν την παραγωγή τους. Οι επιχειρήσεις θα επιθυμούν να αυξήσουν την παραγωγή τους, όταν βάσιμα θα ελπίζουν ότι η παραγωγή τους θα πουληθεί. Η ελπίδα για πώληση της παραγωγής θα είναι βάσιμη, όταν θα αυξηθεί το διαθέσιμο εισόδημα των πολιτών προς κατανάλωση και όταν οι τιμές θα είναι ελκυστικές για τους καταναλωτές. Πότε θα αυξηθεί το διαθέσιμο εισόδημα των πολιτών προς κατανάλωση και οι τιμές θα είναι ελκυστικές για τους καταναλωτές ; Όταν μειωθούν οι φόροι και οι εισφορές! Γιατί; Γιατί, όταν μειωθεί ο φόρος στα φυσικά πρόσωπα, τότε θα έχουν μεγαλύτερο εισόδημα διαθέσιμο προς κατανάλωση. Όσον αφορά στις επιχειρήσεις, όταν μειωθεί ο φόρος - πρωτίστως ο ΦΠΑ - και οι εισφορές τους, τότε θα έχουν τη δυνατότητα καλύτερης οικονομικής ρευστότητας και μείωσης των τιμών στα προϊόντα τους. Το σημαντικότερο όλων όμως είναι η ύπαρξη μεγαλύτερου εισοδήματος, το οποίο οι επιχειρήσεις θα μπορούν να επενδύσουν είτε στους εργαζομένους τους, αυξάνοντας τον αριθμό και τον μισθό τους, είτε στον εξοπλισμό τους.
Συμπερασματικά, σε τοπικό, περιφερειακό και κυρίως εθνικό επίπεδο ύψιστο μέλημα των ιθυνόντων οφείλει να είναι – συνεπικουρούμενη, φυσικά, από άλλες πολιτικές- η μείωση της φορολογίας σε φυσικά και νομικά πρόσωπα, η οποία θα αποτελέσει τη μόνη στέρεα βάση για πραγματική ανάπτυξη της οικονομίας και ουσιαστική βελτίωση του επιπέδου ζωής των πολιτών .
Από τον Φώτη Τζατζάκη
*Ο Φώτης Τζατζάκης είναι οικονομολόγος – καθηγητής Οικονομικών, απόφοιτος Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχ/σεων Παν/μιου Μακεδονίας, κάτοχος μεταπτυχιακού MBA
