Το σημερινό σύστημα χρηματοδότησης είναι ταπεινωτικό για την Ελλάδα, χαρακτηρίζεται από αδιαφάνεια και είναι προκλητικά σε βάρος του τοπικού πληθυσμού και του κρατικού προϋπολογισμού.
Όλα αυτά μπορούν να διορθωθούν αρκεί να κινηθούμε στη σωστή κατεύθυνση και να κάνουμε τις αναγκαίες διορθωτικές κινήσεις.
ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πρότεινε και η κυβέρνηση Τσίπρα δέχθηκε ένα απαράδεκτο, για κράτος-μέλος της ΕΕ, καθεστώς χρηματοδότησης. Στην Ελλάδα παρέχεται ανθρωπιστική βοήθεια με τους όρους που ισχύουν για τρίτες χώρες οι οποίες βρίσκονται σε φάση διοικητικής και οικονομικής κατάρρευσης.
Θεωρείται δηλαδή ότι η χώρα μας δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να στηρίξει την προσπάθεια και πως έχει επέλθει η πλήρης κατάρρευση του διοικητικού της μηχανισμού. Εφαρμόζονται σε σχέση με την Ελλάδα κανόνες που ισχύουν για πολύ φτωχές χώρες, οι οποίες βρίσκονται σε κατάσταση διάλυσης εξαιτίας λιμού, πολέμου, εμφυλίου πολέμου.
Εάν κρίνουμε από αυτά που συμβαίνουν στη Μόρια η αποδοχή εκ μέρους της κυβέρνησης Τσίπρα ευρωπαϊκής ανθρωπιστικής βοήθειας, με αυτούς τους όρους, μοιάζει με αυτοεκπληρούμενη προφητεία.
Η Ελλάδα διασύρεται διεθνώς από τις συνθήκες που έχουν επικρατήσει στη Μόρια, αποτέλεσμα των κυβερνητικών επιλογών.
ΟΡΙΑ ΣΤΙΣ ΜΚΟ
Από τη στιγμή που μπήκαμε σε καθεστώς ανθρωπιστικής βοήθειας για τρίτες χώρες κυριαρχούν στη διαχείριση των ευρωπαϊκών κονδυλίων οι ΜΚΟ και οι διεθνείς οργανισμοί.
Οι καλής ποιότητας ΜΚΟ πρέπει να έχουν έναν συμπληρωματικό ρόλο, δεν μπορούν να υποκαθιστούν το κράτος σε ζητήματα εξαιρετικής οικονομικής, κοινωνικής ακόμη και εθνικής σημασίας.
Δημιουργούνται έτσι φοβερές αντιθέσεις με τις ΜΚΟ να παίρνουν τα περισσότερα ευρωπαϊκά κονδύλια, τα οποία θα μπορούσαν να χρηματοδοτήσουν την οργανωμένη κρατική παρέμβαση και να λειτουργήσουν σαν κίνητρο για τη δημιουργία ενός πιο ευέλικτου, παρεμβατικού, όταν το επιβάλλουν οι συνθήκες και αποτελεσματικού Δημόσιου.
Έτσι όπως λειτουργεί η χρηματοδότηση για το προσφυγικό-μεταναστευτικό οι επιβαρύνσεις, για παράδειγμα πρόσθετη αστυνόμευση, κάλυψη νοσοκομειακής περίθαλψης, πηγαίνουν στον κρατικό προϋπολογισμό και δια μέσου αυτού στους φορολογούμενους πολίτες και τα περισσότερα χρήματα στις ΜΚΟ.
Το σύστημα είναι άδικο και για τον τοπικό πληθυσμό εφόσον δεν προβλέπεται η χρηματοδότηση σοβαρών παρεμβάσεων για την υποστήριξη όσων υφίστανται τις οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες από τη μετατροπή της περιοχής που ζουν και εργάζονται σε εξαιρετικά προβληματικούς χώρους «υποδοχής» προσφύγων και μεταναστών.
ΑΥΣΤΗΡΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ
Ο «μικρός Αλέξης», όπως χαρακτηρίζει με το γνωστό τηλεοπτικό σποτ ο κ. Καμμένος τον κ. Τσίπρα, φρόντισε να σπάσει τη διαχείριση των ευρωπαϊκών κονδυλίων περνώντας μεγάλο μέρος των σχετικών αρμοδιοτήτων στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας.
Στο διαρκές «πάρε-δώσε» μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ προβλέπεται η δημιουργία διαχειριστικού χώρου, από τα οπλικά συστήματα μέχρι τη διαχείριση των κονδυλίων του προσφυγικού-μεταναστευτικού αρμοδιότητας του κ. Καμμένου.
Κατά την άποψή μου, αυτές οι ενδοκυβερνητικές ρυθμίσεις είναι σε βάρος της διαφάνειας και της αποτελεσματικότητας εφόσον ερμηνεύονται από πολλούς σαν μέθοδος δημιουργίας πολιτικού χρήματος για να είναι ικανοποιημένος ο μικρότερος κυβερνητικός εταίρος.
Ο διαχειριστικός έλεγχος των ευρωπαϊκών κονδυλίων για το προσφυγικό-μεταναστευτικό πρέπει να περνάει από ένα υπουργείο το οποίο βέβαια δεν υπάρχει κανένας λόγος, εκτός από τις ενδοκυβερνητικές ισορροπίες, να είναι το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας.
Η πολιτική σύγκρουση που ξέσπασε με αφορμή τις αποκαλύψεις της εφημερίδας «Φιλελεύθερος» και η δραστηριοποίηση της OLAF, της πανίσχυρης ευρωπαϊκής υπηρεσίας που ελέγχει περιπτώσεις ενδεχόμενης κακοδιαχείρισης ευρωπαϊκών κονδυλίων είναι καλά νέα με την έννοια ότι δημιουργούν τις προϋποθέσεις να βάλουμε τέλος σε μία ταπεινωτική για την Ελλάδα και σκανδαλώδη για το δημόσιο χρήμα και το δημόσιο συμφέρον κατάσταση.
* Του Γιώργου Κύρτσου, ευρωβουλευτή της Ν.Δ.
