Γίνεται φανερό πως πρόκειται για οργανωμένη επίθεση κατά της «φωνής» της αντιπολίτευσης, την οποία η κυβέρνηση θα προτιμούσε να εξαλείψει. Δυστυχώς όμως η καταστολή της ελευθερίας άσκησης κριτικής και ελέγχου από την αντιπολίτευση στην κυβέρνηση είναι φαινόμενο νοσηρό και επικίνδυνο για την ομαλή λειτουργία του Κοινοβουλευτικού Πολιτεύματος. Η Ελευθερία του Τύπου αποτελεί την πεμπτουσία της Δημοκρατίας, την οποία πρέπει να διαφυλάσσουμε ως κόρη οφθαλμού, αν θέλουμε να κρατήσουμε την πολιτική ζωή σε ευρωπαϊκό επίπεδο και να μην διολισθήσει αυτή σε πρότυπα καθεστώτων ανατολικών γειτονικών «δημοκρατιών».
Η προσπάθεια της κυβέρνησης και των οργάνων της να τρομοκρατήσουν τους δημοσιογράφους και εκπροσώπους Τύπου της αντιπολίτευσης, με την υποβολή μηνύσεων και την αποστολή αστυνομικών οργάνων, αφενός στα γραφεία του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αφετέρου στα γραφεία της εφημερίδας, προκειμένου να «σύρουν» τους υπαίτιους στο αυτόφωρο, μας ξυπνά μνήμες άλλων εποχών, αλήστου μνήμης, και δημιουργεί ένα αίσθημα φόβου και καταστολής, εναντίον κάθε φωνής που διαφωνεί, αντιδρά και αμφισβητεί τις κυβερνητικές ατασθαλίες.
Σαφώς και η Ελευθερία του Τύπου πρέπει να έχει όρια, όπως και κάθε μορφή ελευθερίας. Όμως, ειδικά στην περίπτωση του Τύπου, ο περιορισμός της ελευθερίας του θα πρέπει να είναι αυτός και μόνο που ορίζει το Σύνταγμα της Χώρας και κανένας άλλος. Τα δε όρια της κριτικής των δημόσιων προσώπων, ειδικά μάλιστα αυτών που κυβερνούν και κρατούν τις τύχες μας στα χέρια τους, πρέπει να είναι ευρύτατα και να ανέχονται ακόμα και προσβλητική κριτική, δεδομένου ότι στην περίπτωση αυτή το δημόσιο συμφέρον, που έγκειται αφενός στον έλεγχο
των κυβερνητικών πράξεων, αφετέρου στην ενημέρωση των πολιτών, υπερτερεί του προσωπικού συμφέροντος των κυβερνητικών παραγόντων και της «ατομικής ευθιξίας» τους. Άλλωστε δική τους επιλογή ήταν να εκτεθούν στην κοινή γνώμη και να αναμειχθούν στα «δημόσια πράγματα», των οποίων η διαφύλαξη απαιτεί την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ελευθερία του Τύπου, ενώ κάθε προσπάθεια φίμωσής του μαρτυρεί την επιθυμία απόκρυψης γεγονότων, που βλάπτουν το δημόσιο συμφέρον, αλλά ακόμα μαρτυρούν δυσανεξία στη λειτουργία της Δημοκρατίας, που απαιτεί διαφάνεια, έλεγχο της κυβέρνησης και άσκηση σκληρής κριτικής στα πεπραγμένα της.
Η προσπάθεια «ποινικοποίησης» της πολιτικής ζωής, δημιουργίας κλίματος φόβου και διώξεων κατά των λειτουργών του Τύπου και της ενημέρωσης του κοινού, των αυριανών δηλαδή ψηφοφόρων, οδηγεί την πολιτική ζωή σε επικίνδυνες ατραπούς, δημιουργώντας κλίμα πόλωσης και απέχθειας κατά της κυβέρνησης, πράγμα που εν τέλει αποβαίνει εις βάρος της, αφού ο πεπαιδευμένος στη Δημοκρατία Έλληνας πολίτης διαχρονικά αποδοκιμάζει τέτοιες νοοτροπίες και πρακτικές.
Από τον Σταύρο Παυλακούδη
* Ο Σταύρος Α. Παυλακούδης είναι δικηγόρος, αναπλ. τομεάρχης Στρατηγικού Σχεδιασμού και Επικοινωνίας της ΝΟΔΕ ΝΔ Λάρισας
