Το επιτόκιο των οποίων θα εξαρτάται απ’ την πορεία της οικονομίας, η οποία για να έχει θετικό πρόσημο, στις παρούσες συνθήκες, θα πρέπει να τηρεί κατά γράμμα τις ληφθείσες και επιβληθείσες, εκ μέρους των θεσμών, αποφάσεις και υποχρεώσεις. Την υλοποίηση των οποίων μακροχρόνια θα εποπτεύουν τα εντεταλμένα όργανα αυτών. Και το σημαντικότερο θα παρεμβαίνουν διορθωτικά σ’ οποιαδήποτε εκτροπή από τις οδηγίες του άτυπου αυτού μνημονίου, στο οποίο περιλαμβάνονται μέτρα τα οποία φτωχαίνουν ακόμα περισσότερο τον ελληνικό λαό και καθιστούν αδύναμη την ανάπτυξη του τόπου. Αφού και πάλι θα βρεθεί αντιμέτωπος με την επίτευξη υψηλών πλεονασμάτων, την υπερφορολόγηση, τις αυξημένες εισφορές, τις περικοπές…
Μέσα σ’ ένα τέτοιο ψυχρό πεδίο της οικονομίας είναι αδύνατη η αναθέρμανση αυτής και η πρόκληση κλίματος ανάπτυξης. Γιατί οι πολίτες δε θα ‘χουν χρήματα, η αγορά και οι επιχειρήσεις θα στεγνώνουν και θα κλείνουν και το κράτος θ’ αδυνατεί να εισπράξει τα αναγκαία έσοδα για την αντιμετώπιση των αναγκών του.
Όλα τα παραπάνω, μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι με τέτοια κατάσταση δεν πρόκειται να έρθει η πολυπόθητη ανάπτυξη. Απεναντίας θ’ αυξάνεται η φτώχεια και η δυστυχία όλης της χώρας. Άρα θα πρέπει ν’ αλλάξουμε. Δημιουργώντας ένα πρόσφορο έδαφος προσέλκυσης ξένων και ντόπιων κεφαλαίων. Με τη μείωση της φορολογίας, την εξάλειψη της γραφειοκρατίας, την τόνωση της αγοραστικής δύναμης, τη δημιουργία ψυχολογικού κλίματος εκκίνησης της παραγωγικής δραστηριότητας…
Άρα ο πρόδρομος της ανάπτυξης της χώρας είναι η θέσπιση και οικοδόμηση των απαραίτητων διορθωτικών και διαρθρωτικών αλλαγών, οι οποίες θ’ ανοίξουν διάπλατα και χωρίς προσκόμματα τον δρόμο εισροής κεφαλαίων και δημιουργία επενδυτικού οργασμού, ο οποίος θα συντρίψει την ανεργία, τη φτώχεια, τη δυστυχία… Αυτή όμως η πράξη απαιτεί ισχυρή βούληση, πρόγραμμα, μεθοδικότητα, επιλογή των άριστων στελεχών, ανύσταχτη προσπάθεια, πείσμα και υπομονή στην υλοποίηση των τεθέντων στόχων. Για να πετύχουμε. Για να ξεφύγουμε απ’ την κατηγορία των φτωχότερων χωρών της Ευρωπαϊκής ένωσης. Σ’ αυτήν βέβαια τη δύσκολη πορεία μας απαιτείται και η ευρωπαϊκή στήριξη και υποστήριξη για την αντιμετώπιση ενδεχόμενων κλυδωνισμών της οικονομίας από ανατολή και δύση…
Νομίζω ότι αυτός είναι ο ένας και μοναδικός δρόμος της αρετής. Ο πολύκοπος και πολύμοχθος. Ο ανηφορικός και σωτήριος. Ο μόνος ικανός να μας οδηγήσει στην κορυφή της επιτυχίας. Ο άλλος, ο άκοπος και κατηφορικός είναι αυτός που ακολουθούσαμε μέχρι τώρα. Είναι αυτός που μας οδήγησε στην οικονομική καταστροφή της άκοπης και αδιάκοπης ευημερίας. Του καθισιού και της καλοπέρασης, της υλικής επιδειξιομανίας με ξένα κόλλυβα … Κι αυτός ο δρόμος ήταν ο μόνος αρεστός στο πολιτικό μας σύστημα. Κι’ αυτό το επιδείκνυε με την αλήστου μνήμης συνθηματολογία: «Δώστε κι άλλα στον λαό…».
Αυτόν τον καταραμένο δρόμο πρέπει ν’ αποφύγουμε. Για να μην εκτροχιασθούμε και επανέλθουμε στην πρότερή μας κατάσταση. Αυτή που μας κράτησε και μας κρατά ακόμα οικονομικά αλυσοδεμένους. Κι αυτό μας το έχουν επισημάνει και οι εποπτεύοντες την οικονομία μας θεσμοί. Λέγοντας ότι οποιαδήποτε εκτροπή θα σημαίνει και αντίστοιχα μέτρα.
Επομένως, είμαστε ακόμα σε πόλεμο. Γιατί δεν ανακτήσαμε όλη την ελευθερία μας, παρά ένα μέρος της. Απώτερος στόχος μας η τελική νίκη, που θα έρθει με τη συντριβή των κακών συνηθειών μας. Την οποία θα πετύχουμε με πρωτόγνωρες μεταρρυθμίσεις, οι οποίες θ’ αλλάξουν ριζικά όλη τη φυσιολογία της κοινωνίας και του κράτους.
Από τον Κων/νο Τσιρονίκο
